Την Ελλάδα θα εκπροσωπήσουν στον 1ο διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού για μουσικούς με οπτική αναπηρία τρεις μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Αλίμου, η Αναστασία Αξαοπούλου (18 ετών), η Ματίνα Γιάτσου (17 ετών) και η Λουκία Κιρκινέζη (16 ετών), οι οποίες έχουν γεννηθεί με οπτική αναπηρία, με το τραγούδι «Μονάχα μια Στιγμή» σε στίχους και μουσική της Α. Αξαοπούλου. «Όταν μας είπαν από το ΚΕΑΤ (Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών) ότι γίνεται ένας διαγωνισμός τραγουδιού σαν την Eurovision ενθουσιαστήκαμε γιατί είμαστε και fans του διαγωνισμού. Ασχολούμαστε με τη μουσική πολλά χρόνια, οπότε η απόφαση για εμάς δεν ήταν δύσκολη», ανέφερε η ίδια στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ενώ η Λ. Κιρκινέζη προσέθεσε ότι ήταν κάτι που προέκυψε αρκετά τυχαία καθώς δεν είχαν ξαναδεί κάποιον παρόμοιο διαγωνισμό.
Πριν λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε η επίσημη παρουσίαση του τραγουδιού τους στον προκριματικό διαγωνισμό, που διοργανώθηκε από το ΚΕΑΤ στον οποίο κατάφεραν να αναδειχθούν νικήτριες, περνώντας στον τελικό, που θα διεξαχθεί στις 21 Μαΐου. Σημειώνεται ότι το ΚΕΑΤ συμμετέχει ως εταίρος στη διεξαγωγή του πρώτου διαγωνισμού τραγουδιού Euro Low-Vision για μουσικούς με αναπηρία όρασης, τον οποίο συνδιοργανώνουν η οργάνωση VIEWS International (διεθνής ένωση που λειτουργεί ως δίκτυο οργανισμών σε 23 χώρες με στόχο την προώθηση της κινητικότητας και της ανεξαρτησίας των νέων με προβλήματα όρασης) και το DBSV (Γερμανική Ομοσπονδία Τυφλών και Μερικώς Βλεπόντων).
«Νιώθω πολύ καλύτερα με μένα όταν παίζω μουσική και όταν τραγουδάω γιατί νιώθω σαν να ανοίγεται ένας διαφορετικός κόσμος μπροστά μου», εξηγεί στο ΑΠΕ η Λ. Κιρκινέζη ενώ η Μ. Γιάτσου συμπληρώνει ότι αποτελεί «έναν ακίνδυνο τρόπο έκφρασης» για εκείνη καθώς «όταν παίζω μουσική ή τραγουδάω δεν σκέφτομαι πράγματα που με προβληματίζουν, απλώς αφήνομαι στη μουσική».
Η Α. Αξαοπούλου επισημαίνει ότι η μουσική ήταν πάντοτε ένας τρόπος εκτόνωσης κι έκφρασης ταυτόχρονα. «Μου έδινε πάντα τη δυνατότητα να εκφράζομαι. Ειδικά μέσα από τα τραγούδια μου, μπορούσα να λέω πράγματα σε κάποιον, σε αυτόν που απευθύνονταν τα τραγούδια μου χωρίς να του τα πω ευθέως και μου άρεσε αυτή η δυνατότητα. Ήταν κάτι που με γέμιζε γιατί μπορούσα να νιώσω τη χαρά τη λύπη τον πόνο, το φόβο, τα πάντα μέσα από ένα τραγούδι, και μπορούσα να νιώσω μέσα από τα τραγούδια των άλλων ότι δεν είμαι η μόνη που ζω κάτι εκείνη την περίοδο», αναφέρει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ.
«Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαστε οι πρώτες που εκπροσωπούμε την Ελλάδα σε έναν τέτοιο διαγωνισμό, είναι πολύ ωραία αυτή η ευκαιρία που μας δίνεται. Ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός, “βλέπεις”- “δεν βλέπεις” αλλά θεωρώ ότι με σταδιακά βήματα κι αυτό είναι ένα από αυτά , μπορεί να επιτευχθεί», προσθέτει η Α. Αξαοπούλου. Για την Μ. Γιάτσου αυτός ο διαγωνισμός αποτελεί αρχικά μια ευκαιρία για τα μη βλέποντα άτομα να αποδείξουν ότι μπορούν να κάνουν τα ίδια πράγματα με τους βλέποντες. «Ας ελπίσουμε ότι στη συνέχεια θα εξαλειφθεί αυτή η διάκριση», τονίζει.
Από τους πρώτους υποστηρικτές αυτής της προσπάθειας ήταν το μέλος της οργανωτικής επιτροπής για τον διαγωνισμό, φιλόλογος ειδικής αγωγής στο 1ο ΚΔΑΠ-μεΑ ατόμων με οπτική αναπηρία «Μπέττυ Λεωτσάκου», καθώς και υπεύθυνος για ζητήματα ραδιοφώνου, Δημήτρης Μακρής. Όπως ανέφερε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «στις τέχνες και στην έκφραση των συναισθημάτων δεν υπάρχει διαχωρισμός βλεπόντων- μη βλεπόντων. Είναι όλοι ίσοι στην έκφραση των συναισθημάτων τους. Η μουσική είναι πάρα πολύ σημαντική, πάρα πολλά παιδιά με οπτική αναπηρία ασχολούνται πάρα πολύ με τη μουσική, γνωρίζουν μουσικά όργανα, τραγουδούν, συνθέτουν».
Τα τρία κορίτσια ήταν μαθήτριές του και όπως αναφέρει «καμαρώνει πολύ για αυτές». «Το νικητήριο τραγούδι ξεχειλίζει συναισθήματα για παιδιά 17 ετών. Τα βλέπω και τα καμαρώνω , ζουν τον έρωτα, ζουν τη στιγμή παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, εκείνες πάντα παλεύουν κι επιμένουν και ζουν τη ζωή τους όπως την έχουν ονειρευτεί και φανταστεί», υπογραμμίζει.
