Όσο περνάνε οι μέρες, τόσο συσκοτίζεται, αντί να διαλευκαίνεται η αναγκαστική προσγείωση του αεροσκάφους της Ryanair στο Μινσκ και αυξάνονται τα ερωτήματα γύρω από την υπόθεση αυτή, ενώ παρήχθησαν ήδη σημαντικά πολιτικά αποτελέσματα τόσο στην Ευρώπη, όσο και στη Μέση Ανατολή. Σε τέτοιες υποθέσεις (όπως και στο θέμα της προέλευσης του κορονοϊού) εμείς προτιμάμε να μην βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα και να κρατάμε υποχρεωτικά μέχρι τέλους εναλλακτικές ερμηνευτικές υποθέσεις.
Αλλά σε όλα αυτά ελπίζουμε ότι θα έχουμε την ευκαιρία να επανέλθουμε σύντομα. Προς το παρόν θα ασχοληθούμε με την ελληνική διασύνδεση της υπόθεσης Προτασέβιτς και την δράση της πολιτοφυλακής του Αζόφ στον ουκρανικό εμφύλιο.
Αναφερθήκαμε πρόσφατα στο πώς η Αθήνα έχει υπονομεύσει μόνη τις ελληνορωσικές σχέσεις, με δύο πρόσφατα κορυφαία παραδείγματα: τον πιθανότατα επιτυχή τορπιλισμό της επίσκεψης Πούτιν στην Ελλάδα για τα 200 χρόνια από την κυρία Σακελλαροπούλου και τις συναντήσεις Δένδια με την Λευκορωσίδα αντιπολιτευόμενη πολιτικό Σβιατλάνα Τσιχανούσκαγια. Δεν ξέραμε μάλιστα όταν το γράφαμε ότι με την κ. Τσιχανούσκαγια είχε συναντηθεί και η ίδια η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αγνοούμε επίσης αν η κυρία Τσιχανούσκαγια συνοδευόταν και από το “μέλος της αποστολής της”, δημοσιογράφο και ακτιβιστή Ρομάν Προτασέβιτς.
Σχετική ανάρτηση στο σάιτ με τη χαρακτηριστική και ωραία ονομασία Τhe President, μας πληροφορεί ότι η κυρία Πρόεδρος συναντήθηκε με την αρχηγό της αντιπολίτευσης της Λευκορωσίας. Δεν μας πληροφορεί όμως ποιος απένειμε αυτό τον τίτλο στην κυρία Τσιχανόφσκαγια. Η ίδια, η κυρία Σακελλαροπούλου, το ΝΑΤΟ; Υπάρχει και ένα πρωτόκολλο συνήθως στα όργανα του κράτους, θυμίζουμε στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Εξ όσων γνωρίζουμε, η κυρία Τσιχανούσκαγια δεν έχει επίσημο κρατικό αξίωμα και επομένως δεν καταλαβαίνουμε πώς μπορεί να έχει μαζί της στην Ελλάδα και αποστολή, όπως υποστηρίζει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών σε ανακοίνωσή του. Στην ίδια ανακοίνωση χαρακτηρίζεται “ακτιβιστής” ο συλληφθείς από τις λευκορωσικές αρχές Προτασέβιτς.
Εμείς δεν συμφωνούμε με τη σύλληψη υπό αυτές τις συνθήκες του κ. Προτασέβιτς, ούτε και νομίζουμε ότι αυτή η σύλληψη κάνει καλό στη Λευκορωσία. Το υπουργείο Εξωτερικών όμως, που έβγαλε αυτή την ανακοίνωση, δεν γνώριζε το βιογραφικό του κ. Προτασέβιτς ή το γνώριζε και δεν το αξιολόγησε;
Και φίλοι και εχθροί με τη Μόσχα
Θα αναφερθούμε στη συνέχεια σε αυτό τo βιογραφικό. Αφού όμως η κυρία Σακελλαροπούλου και ο κ. Δένδιας συναντήθηκαν με τη Λευκορωσίδα πολιτικό, κάτι που οπωσδήποτε ενθουσίασε τη Μόσχα, μετά ο υπουργός Εξωτερικών πήγε να συναντήσει τον Σεργκέι Λαβρόφ, να φτιάξει τις σχέσεις με τη Ρωσία, και στη συνέχεια συμμετείχε μαζί με τον κ. Μητσοτάκη στη σύσκεψη με την οποία οι ηγέτες της Ε.Ε. επέβαλαν ένα νέο γύρο κυρώσεων στη Λευκορωσία, κυρώσεις που δεν αφορούν μεν τη Μόσχα, εντάσσονται όμως στον εναντίον της ψυχρό πόλεμο.
Και καλά: πες ότι η Αθήνα δεν ήθελε να διαφοροποιηθεί από την Ε.Ε. Αμ δεν περιορίστηκε σε αυτό: πρωταγωνίστησε στην επιβολή σκληρών μέτρων, όπως ιδιαίτερα ευτυχής μας πληροφόρησε η ίδια, αλλά και της αναγνώρισαν ξένα δημοσιεύματα.
Τώρα τι λέτε εσείς; Έχει ίχνος συνοχής και συνέπειας προς τον εαυτό της μια τέτοια εξωτερική πολιτική; Σας κάνει νόημα;
Σημειωτέον ότι η Ε.Ε. (δηλαδή και η Αθήνα) δεν πήρε ουσιαστικά μέτρα για το γεγονός ότι ένα τρίτο κράτος μπήκε στα ύδατα δικαιοδοσίας και δικαιωμάτων εκμετάλλευσης ενός μέλους της, της Κυπριακής Δημοκρατίας, εξεδίωξε από κει τα πλοία ενός άλλου μέλους της, της Ιταλίας, και έστειλε τα δικά της να κάνουν έρευνες.
Σημειωτέον επίσης ότι η (τόσο ενδιαφερόμενη για τα ανθρώπινα δικαιώματα του κ. Προτασέβιτς και της φίλης του) Ε.Ε., λίγες μέρες πριν συμβούν αυτά, υποστήριξε τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που πραγματοποίησε το κράτος του Ισραήλ…
Toυρκία και Λευκορωσία
Τώρα, τι έκανε η γείτων Τουρκία σχετικά με αυτό το θέμας Έδωσε αγώνα στο ΝΑΤΟ για να βγει η ηπιότερη δυνατή ανακοίνωση κατά της Λευκορωσίας.
Με αυτόν τον τρόπο κέρδισε πολύ σημαντικούς πόντους στη Ρωσία. Και η εντύπωσή μας είναι ότι, ταυτόχρονα, δεν κακοκάρδισε ιδιαίτερα τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εκ των υστέρων, όπως μας έλεγαν στο Παλαιστινιακό, θα έρθουν διάφοροι φωστήρες της “ενημέρωσης” και της “ανάλυσης” να μας πουν ίσως ότι ο Ερντογάν “εργαλειοποιεί” το Λευκορωσικό.
Θέλουν να πουν “χρησιμοποιεί”, αλλά έχει κριθεί ότι η προσθήκη στόμφου αυξάνει κάπως το κύρος του ομιλούντος, ενώ μπορεί να δημιουργεί και ένα κάποιο δέος σε τυχόν μερίδα του πληθυσμού που ίσως δεν έχει ακούσει αυτό τον όρο, καθιστώντας την πιο δεκτική στο μήνυμα.Είναι κάτι σαν το “παχύ σ” στην προφορά γαλλικών λέξεων από Έλληνες. Δυστυχώς βέβαια η προφορά τους δεν γίνεται γαλλική παρά την πάχυνση.
Μάλιστα: ο Ερντογάν εργαλειοποιεί και το Λευκορωσικό μετά το Παλαιστινιακό.
Η διαφορά μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων πολιτικών δεν είναι ότι οι μεν εργαλειοποιούν και οι δε όχι τα όποια ζητήματα.
Είναι ότι οι Τούρκοι πολιτικοί δρουν προς το συμφέρον του κράτους τους, όπως το αντιλαμβάνονται εκείνοι ασφαλώς, και όχι προς το συμφέρον τρίτων κρατών.
Όταν ο Μεσούτ Γιλμάζ αποφάσισε να συμφωνήσει με τη Ρωσία την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού αερίου Blue Stream, κατεστράφη πολιτικά από τα σκάνδαλα που τον έπληξαν. Ο αγωγός όμως έγινε.
Οι πράκτορες και ο Προτασέβιτς
Δεν θα μπορούσαμε ασφαλώς να μη διαβάσουμε πάλι νέα μυθιστορήματα περί των πρακτόρων που παρακολουθούσαν τον Προτασέβιτς, ενίοτε και εντελώς ασυνάρτητα, όχι όμως τόσο που να μην έχουν συγκεκριμένες στοχεύσεις.
Οι υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας κατηγορήθηκαν ότι την άφησαν να γίνει ξέφραγο αμπέλι. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά για τους ακριβώς αντίθετους λόγους από αυτούς που αναφέρονται.
Οι αρχές ασφαλείας όφειλαν να γνωρίζουν ποιος είναι ο Ρομάν Προτασέβιτς και μπορούσαν να το γνωρίζουν, όχι κάνοντας καμιά περίπλοκη κατασκοπευτική επιχείρηση, αλλά διαβάζοντας τις πληροφορίες που είχε το Διαδίκτυο. Είτε δεν έκαναν τη δουλειά τους, είτε την έκαναν και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι δεν έδωσαν καμία σημασία στα ευρήματά τους.
Δεν γνωρίζουμε αν κάποιοι παρακολουθούσαν τον Προτασέβιτς στην Ελλάδα. Νομίζουμε ότι ένας μέτριος χάκερ θα μπορούσε να ξέρει και πότε ταξίδευε και σε ποιο κάθισμα του αεροπλάνου θα καθόταν και αν έφυγε τελικά με την πτήση ή όχι.
Αυτό που εμάς μας κάνει εντύπωση είναι μάλλον ότι ο ίδιος ο Προτασέβιτς διάλεξε να φύγει με τη συγκεκριμένη πτήση, όταν θα ήταν απολύτως λογικό να μην ταξιδεύει πάνω από τη Λευκορωσία. Το είχε πει μάλιστα και ο ίδιος ότι είναι κανόνας του να μην πετάει πάνω από τη Λευκορωσία σε φίλο του που το είπε με τη σειρά του στο πρακτορείο Ρώυτερ.
Η πολιτοφυλακή του Αζόφ
Ο κατά το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών “ακτιβιστής” φέρεται να φωτογραφίζεται με νεοναζιστικά σύμβολα στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Για τη δράση του εκεί υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. Οι μεν υποστηρίζουν ότι πολεμούσε μαζί με την πολιτοφυλακή του Αζόφ, οι δε ότι ήταν ενταγμένος σε μια άλλη δύναμη που συμπολεμούσε μαζί της. Ένας διοικητής τότε της πολιτοφυλακής δήλωσε σήμερα ότι πολεμούσε, αλλά με όπλο τα λόγια. Για δύο καλές συνόψεις των πληροφοριών σχετικά με τη δράση του μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ.
Αιχμή του δόρατος της ουκρανικής “μεταπολίτευσης”, μετά την ένοπλη ανατροπή της διεφθαρμένης μεν, εκλεγμένης δε κυβέρνησης, η οργάνωση αυτή κατηγορήθηκε για τις νεοναζιστικές ιδέες της και για την εγκληματική της δράση, περιλαμβανομένων και βασανιστηρίων. Εγκαινίασε τη δράση της συμμετέχοντας στη μάχη για την κατάληψη της Μαριούπολης, κέντρου του σοβιετικού ελληνισμού. Τα γραφεία της εκεί ήταν πνιγμένα στη σβάστικα, όταν τα επεσκέφθη ο δημοσιογράφος Νικόλας Λαζαρίδης του ABC, σε μια σπάνια εκδήλωση ενδιαφέροντος για την Ουκρανία, που μάλλον οφειλόταν στους Αμερικανοεβραίους.
Για την οργάνωση αυτή δεν θα μαθαίναμε πολλά πράγματα στη Δύση, με δεδομένο ότι τα δυτικά μέσα είχαν διαταχθεί να κοιτάνε αλλού και κοίταζαν αλλού στην Ουκρανία. Με το ζόρι είδαν, όσα είδαν, ακόμα και τη μεγάλη φωτιά που έκαψε σαράντα ανθρώπους στην Οδησσό. Την είσοδο ενόπλων συμμοριών που γάζωναν αδιακρίτως τους περαστικούς στη Μαριούπολη, ούτε καν την ανέφεραν.
Ούτε κανείς στη Δύση ήταν έτοιμος να εμπιστευθεί σε αυτό ή οποιοδήποτε άλλο θέμα τα μέσα των “Ρώσων βαρβάρων και εγκληματιών”. Πολύ περισσότερο να ψάξει πληροφορίες που έρχονταν από τους “ατάκτους” του Ντονιέτσκ και του Λουχάνσκ.
Ισραήλ, η αχίλλειος πτέρνα
Αλλά κάθε σύστημα έχει μιαν αχίλλειο πτέρνα του και η αχίλλειος πτέρνα απεδείχθη ότι είναι το Ισραήλ, όπου επιτρέπεται στις εφημερίδες να γράφουν πράγματα που δεν επιτρέπεται να γράφουν στις περισσότερες δυτικές (και ελληνικές) εφημερίδες.
Ορισμένοι Εβραίοι, που δεν είναι αρκετά ώριμοι για να καταλάβουν και να συμφωνήσουν με την πολιτική συνεργασίας με την παγκόσμια άκρα και “ριζοσπαστική” δεξιά που εφαρμόζει ο κ. Νετανιάχου, πήγαν στα δικαστήρια του Ισραήλ, ζητώντας την αναστολή της ισραηλινής στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία, με το επιχείρημα ότι τα ισραηλινά όπλα καταλήγουν στους νεοναζί της πολιτοφυλακής του Αζόφ. Τά’γραψαν οι εφημερίδες, τα μάθαμε και μεις.
Σημειωτέον, κάτι ανάλογο συνέβη και πρόσφατα, κατά τον πόλεμο στον Καύκασο. Αν δεν υπήρχε ο ισραηλινός τύπος δεν θα μαθαίναμε ποτέ ότι το εβραϊκό κράτος ήταν πίσω από την εισβολή του Αζερμπαϊτζάν στο αρμενικό, εδώ και αρκετούς αιώνες, Ναγκόρνο Καραμπάχ και ότι, επί μέρες πριν εκδηλωθεί η επίθεση κατά των Αρμενίων, γίνονταν συνεχείς πτήσεις γιγαντιαίων μεταγωγικών Ιλιούσιν από το Μπακού από και προς μια ισραηλινή βάση στην έρημο Νεγκέβ.
Αλλά και παλαιότερα, το ραδιόφωνο των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων είχε και πάλι διακριθεί μεταδίδοντας πρώτο τον άλλο πόλεμο στον Καύκασο, που ξεκίνησε όταν η Γεωργία επετέθη στις ρωσικές δυνάμεις στη Νότιο Οσετία. Τότε βέβαια το “επικοινωνιακό πλεονέκτημα” των Ισραηλινών ίσως οφειλόταν στο γεγονός ότι οι Γεωργιανοί Υπουργοί ‘Αμυνας και “ενσωμάτωσης της Οσετίας και της Αμπχαζίας” είχαν διπλή υπηκοότητα – και γεωργιανή και ισραηλινή.
Μερικοί Εβραίοι όμως, εκτός από συναισθηματικά ανώριμοι είναι και πεισματάρηδες. Όταν έχασαν τη μάχη στα δικαστήρια του Ισραήλ για τη διακοπή της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία, βρήκαν τον τρόπο να συνεχίσουν τη δράση τους στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο με απόφασή του το 2018, μπλόκαρε οποιαδήποτε βοήθεια στην πολιτοφυλακή του Αζόφ.
Έκτοτε τα προβλήματα αυτά λύθηκαν. Η πολιτοφυλακή ενσωματώθηκε στην Εθνοφρουρά της Ουκρανίας και οι άνδρες της υπηρετούν τις ένδοξες ένοπλες δυνάμεις αυτής της χώρας, μετονομασθείσες σε “σύνταγμα του Αζόφ”. Γεγονός που δεν τις εμποδίζει να κάνουν φεστιβάλ με ναζιστικά σύμβολα, ούτε τον διοικητή τους να υπόσχεται στους άνδρες του ότι προορίζονται να ηγηθούν του αγώνα των λευκών φυλών εναντίον των υπανθρώπων.
Γνωρίζει άραγε ο Οικουμενικός Πατριάρχης σε ποια χώρα του έχουν πει και γιατί του έχουν πει να πάει; Συμφωνεί με το ταξίδι αυτό η ελληνική κυβέρνηση;
