Επαναλαμβανόμενες αλλά σε δόσεις θα είναι -σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις- οι αντιδράσεις των συνδικάτων απέναντι στο νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση και το οποίο χαρακτηρίζουν “αντεργατικό και αντικοινωνικό”.
Στις 10 Ιουνίου θα προχωρήσει σε 24ωρη απεργία η ΓΣΕΕ, σύμφωνα με την απόφαση που έλαβε πριν από λίγο η Ολομέλειας της Διοίκησης μετά από συνεδρίαση διάρκειας περίπου τριών ωρών. Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας κατόπιν συνεδρίασης του μετέφερε την ημερομηνία πραγματοποίησης της απεργίας στις από τις 3 στις 10 Ιουνίου, μαζί με τη ΓΣΕΕ. Παρομοίως έπραξε και η ΑΔΕΔΥ.
Σε κάθε περίπτωση, λόγω της συμμετοχής και του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αθήνας και της ΑΔΕΔΥ, η κινητοποίηση θα λάβει χαρακτηριστικά Γενικής Απεργίας, αποτελώντας την 68η γενική κινητοποίηση των συνδικάτων από το 2010, δεδομένου ότι το ΕΚΑ καλύπτει συνδικαλιστικά και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενώ η ΑΔΕΔΥ τον κόσμο της δημοσιοϋπαλληλίας.
Για την Πέμπτη 3 Ιουνίου, έχει εξαγγείλει 24ωρη απεργία το ΠΑΜΕ με βάση τα ως τώρα δεδομένα, έχοντας προγραμματίσει την συγκέντρωσή του στις 10 πμ, στα Προπύλαια.
Θετικός ο ΣΕΒ, αλλά…
Ο ΣΕΒ, με ανακοίνωση του αντιμετωπίζει θετικά το νομοσχέδιο, παρουσιάζοντας ωστόσο ως τρωτά σημεία του, το γεγονός ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν γίνεται με διευθυντικό δικαίωμα (σσ και επισήμως, δηλαδή), ενώ υποστηρίζει ότι οι προβλέψεις για την τηλεργασία, την ψηφιακή κάρτα εργασίας και τις απολύσεις επιβαρύνουν νομικά και οικονομικά τις επιχειρήσεις.
Εξάλλου, όπως είναι γνωστό (ως ρήση και ως πρακτική), οραματιστής είναι αυτός που κοιτάζοντας μια έκταση με σιτάρι και αγελάδες βλέπει αειφόρο ανάπτυξη, ενώ καπιταλιστής είναι αυτός που βλέπει μακαρόνια με κιμά!
Οι 12 νάρκες
Τα συνδικάτα, έχουν προσδιορίσει δώδεκα ρυθμίσεις, οι οποίες -όπως επισημαίνουν- καθιστούν το υπό προώθηση νομοσχέδιο αντεργατικό, αντικοινωνικό και εργαλείο εξυπηρέτησης των εργοδοτικών συμφερόντων:
Άρθρο 58: Διευθέτηση χρόνου εργασίας
Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα μπορεί πλέον να εφαρμόζεται με συμφωνία εργοδότη -εργαζόμενου. Δηλαδή ο ουσιώδης όρος που αφορά στο χρόνο εργασίας θα μπορεί να ρυθμίζεται πλέον όχι με συλλογική, αλλά με ατομική σύμβαση εργασίας, όπου ο εργοδότης είναι κυρίαρχος. Ακόμη και σε κανονικές συνθήκες, η απαιτούμενη αίτηση των εργαζομένων (για διευθέτηση), συνηθέστατα δεν θα είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης, αλλά εξαναγκασμένη ενέργεια, λόγω της υπάρχουσας σχέσης εξάρτησης από τον εργοδότη ή των απειλών (απόλυσης, βλαπτικής μεταβολής κλπ) που τη συνοδεύουν. Όχι μόνο δεν θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, αλλά θα επέλθει μείωση των αποδοχών των εργαζομένων.
Άρθρο 56: Μερική απασχόληση
Η δυνατότητα παροχής επιπλέον εργασίας από εργαζόμενους μερικής απασχόλησης και μάλιστα σε χρόνο που δεν είναι συνεχόμενος με αυτόν της μερικής απασχόλησης, πρόκειται να απορρυθμίσει πλήρως και να κατακερματίσει την ιδιωτική ζωή των μερικώς απασχολούμενων.
Άρθρο 57: Υπερωρίες
Αυξάνεται η προσαύξηση για τις παράνομες υπερωρίες, ωστόσο, η αύξηση αυτή, στην πράξη, μπορεί να καταστεί ανεφάρμοστη , ιδίως με την δυνατότητα του Γενικού Γραμματέα να αυξάνει το όριο της επιτρεπόμενης υπερωριακής απασχόλησης πάνω από τις 150 ώρες καθιστώντας την αρχικά παράνομη υπερωρία, νόμιμη.
Άρθρο 62: Κυριακάτικη αργία
Διευρύνεται ο κατάλογος των επιχειρήσεων για τις οποίες δεν ισχύει η Κυριακάτικη αργία. Έτσι, θα υπάρξει συρρίκνωση της Κυριακάτικης αργίας, με όλες τις συνέπειες για την επαγγελματική και ιδιωτική ζωή των εργαζομένων.
Άρθρο 65: Απολύσεις
Το Σχέδιο Νόμου απαλλάσσει τον εργοδότη από τις συνέπειες της υπερημερίας του και συρρικνώνει την προστασία του εργαζόμενου από την απόλυση, καθόσον του στερεί το δικαίωμα στους μισθούς υπερημερίας και στη θέση εργασίας του.
Υποκαθίσταται από την πληρωμή πρόσθετης αποζημίωσης (η οποία δεν μπορεί να είναι μικρότερη από τις αποδοχές 3 μηνών, ούτε μεγαλύτερη από το διπλάσιο της νόμιμης αποζημίωσης).
Καταλύεται κάθε προστασία του εργαζομένου από την απόλυση αφού ο εργοδότης απαλλάσσεται από τις βασικές συνέπειες της ακυρότητας της καταγγελίας και ο εργαζόμενος θα χάνει και τους μισθούς υπερημερίας και τη θέση εργασίας του.
Άρθρο 82: Καταχώρηση συνδικαλιστικών οργανώσεων
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων εγγράφονται στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε.) και από την εγγραφή αυτή αποκτούν νομική προσωπικότητα.
Τα διαδικαστικά εμπόδια που ορθώνει το ΣχΝ μπορούν να οδηγήσουν όχι απλώς σε περιορισμό αλλά σε κατάλυση του δικαιώματος συλλογικής διαπραγμάτευσης, της απεργίας και γενικά της συνδικαλιστικής δράσης. Επίσης, εντείνονται οι υπάρχουσες ανησυχίες για την επεξεργασία των στοιχείων αυτών από τρίτους.
Άρθρο 85: Γενική Συνέλευση
Η δυνατότητα εξ αποστάσεως παρουσίας και διενέργειας ηλεκτρονικής ψηφοφορίας θέτει ζητήματα συμμετοχής των μελών – ψηφοφόρων της οργάνωσης στη Γενική Συνέλευση, τα οποία θα μπορούν, ενδεχομένως, να ψηφίζουν και από απόσταση, χωρίς να παρίστανται στο συλλογικό όργανο. Με τον τρόπο αυτό υπονομεύεται η ζωντανή διαδικασία και λειτουργία των Γενικών Συνελεύσεων ως συλλογικών οργάνων, όπου συν-διαμορφώνονται ή μπορεί και να μεταβάλλονται γνώμες, μέσα από το ζωντανό διάλογο. Η ρύθμιση παραβιάζει την δημοκρατική και ελεύθερη λειτουργία της συνδικαλιστικής οργάνωσης και πλήττει τη συλλογική της αυτονομία που εγγυάται και προστατεύει το Σύνταγμα.
Επιπλέον, τίθεται ζήτημα πραγματικής διασφάλισης της μυστικότητας της ψηφοφορίας, όπου αυτή είναι υποχρεωτική από το νόμο, όπως στις αποφάσεις για απεργία, δεδομένου ότι η αποστάσεως συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση δεν μπορεί να εγγυηθεί την μυστικότητα της ψήφου.
Άρθρο 87: Προστασία συνδικαλιστών από απόλυση
Η ρύθμιση του ΣχΝ έρχεται να διευρύνει περαιτέρω τους λόγους απόλυσης, εισάγοντας την αόριστη έννοια του «σπουδαίου λόγου», η εξειδίκευση του οποίου από τα δικαστήρια θα «νομιμοποιήσει» μεγάλη γκάμα παράνομων απολύσεων προστατευόμενων συνδικαλιστών.
Άρθρο 90: Γνωστοποίηση απεργίας
Η νέα ρύθμιση θέτει περαιτέρω περιορισμούς που οδηγούν σε παρεμπόδιση άσκησης του απεργιακού δικαιώματος.
Άρθρο 92: Προστασία δικαιώματος στην εργασία
Η συνδικαλιστική οργάνωση που κηρύσσει απεργία υποχρεούται να προστατεύει το δικαίωμα των εργαζομένων, οι οποίοι δεν συμμετέχουν στην απεργία, ώστε να προσέρχονται και να αποχωρούν ελεύθερα και ανεμπόδιστα από την εργασία τους
Με την προτεινόμενη ρύθμιση η συνδικαλιστική οργάνωση καθίσταται υπεύθυνη για πράξεις τρίτων, με συνέπειες καταλυτικές για το απεργιακό δικαίωμα. Επιπλέον, η εισαγωγή αόριστων και αδόκιμων εννοιών, όπως η ψυχολογική βία, δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για την άσκηση του δικαιώματος απεργίας , το οποίο κινδυνεύει να καταστεί ανενεργό.
Άρθρο 94: Ελάχιστη Εγγυημένη Εργασία
Ως Ελάχιστη Εγγυημένη Εργασία θεωρείται για υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, τουλάχιστον το ένα τρίτο (⅓) της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας, ανάλογα με τους κινδύνους που προκύπτουν για τη ζωή, την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών. Πρόκειται για ένα μεγάλο ποσοστό κάλυψης αναγκών, που αν προσμετρηθεί και με τις υπηρεσίες των τυχόν μη απεργών, εξουδετερώνει την αποτελεσματικότητα του δικαιώματος απεργίας
Άρθρο 100: Επιθεώρηση Εργασίας
Η προωθούμενη ρύθμιση μεταβάλλει τον διοικητικό χαρακτήρα του ΣΕΠΕ, υπό τον οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα. Συγχρόνως, με την μετατροπή του ΣΕΠΕ σε ανεξάρτητη αρχή, το Υπουργείο αποποιείται και αποσείει την ευθύνη για την θεσμική αποστολή και τον έλεγχο τήρησης της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας από την Επιθεώρηση Εργασίας, γεγονός που επιτείνει την ήδη υπάρχουσα απαξίωση του.
