Η 16η Ιουνίου θα είναι, κατά τα φαινόμενα, ο επόμενος σταθμός στο ημερολόγιο των εργασιακών κινητοποιήσεων.

Η πολιτική και κοινωνική ένταση για το εργασιακό νομοσχέδιο κορυφώνεται, ενώ καθίσταται πλέον επιτακτική η ανάγκη αναπροσαρμογής του σχεδιασμού των συνδικάτων σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Η συμμετοχή των εργαζομένων στην χθεσινή απεργία και τις διαδηλώσεις, ήταν μαζική.

Σύμφωνα με τους διοργανωτές, οι διαδηλωτές ξεπέρασαν συνολικά τις 22.000, ενώ η Αστυνομία (πάντα πιο συντηρητική στις εκτιμήσεις της), έκανε λόγο για 16.500 συμμετέχοντες.

Ως προς την συμμετοχή στην απεργία, βάσει των στοιχείων που συγκέντρωσαν τα συνδικάτα κυμάνθηκε ως εξής:

Συγκοινωνίες-πλοία 100%

Τράπεζες τουλάχιστον 80%

ΔΕΚΟ περίπου 70%

Στο ιδιωτικό τομέα, στις μεγάλες επιχειρήσεις όπου υπάρχουν συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι, η συμμέτοχη κινήθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα (σε κάποιες περιπτώσεις και στο 70%), ενώ δεν υπάρχουν στοιχεία για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Παράλληλα, όμως, η συμμετοχή στην κινητοποίηση δεν ήταν αντίστοιχη της κρισιμότητας των στιγμών.

Η εξέλιξη αυτή, δεν ανάγεται στην σφαίρα του τυχαίου (τόσο επί της ουσίας όσο και επί της διαδικασίας), καθώς:

• Μετά από 11 χρόνια οικονομικής κρίσης, έχουν περιοριστεί σημαντικά οι αντοχές των οικονομικά αφυδατωμένων εργαζομένων, ώστε να πρωταγωνιστήσουν στο απεργιακό σκηνικό.
• Οι εργαζόμενοι, έχουν απομακρυνθεί σε μεγάλο βαθμό από τα συνδικάτα, με συνέπεια να παρατηρείται αποσυσπείρωση.
• Η συμμετοχή στην απεργία, ήταν ανέκαθεν δύσκολη στον καθόλου… ανεκτικό ιδιωτικό τομέα.
• Η απόφαση των εκπροσώπων των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα οποία ακινητοποιήθηκαν καθ’ όλη την διάρκεια της χθεσινής ημέρας (ειδικά το μετρό και ο ηλεκτρικός), λειτούργησαν ανασταλτικά, ως προς την δυναμική των συλλαλητηρίων, ενώ
• Δεν βοήθησε καθόλου η 24ωρη σιωπή των μέσων ενημέρωσης, οι εργαζόμενοι των οποίων συμμετείχαν στην απεργία.

Διελκυστίνδα

Εντός των επομένων ημερών, αναμένεται να συνεδριάσουν τα συλλογικά όργανα της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και του ΠΑΜΕ, προκειμένου να οριστικοποιήσουν τα επόμενα βήματα τους, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης (οι επικεφαλής των οποίων παρέστησαν στις χθεσινές συγκεντρώσεις) ξεκαθάρισαν ότι θα καταψηφίσουν το επίμαχο νομοσχέδιο.

Στον αντίποδα (και ήταν αναμενόμενο), η κυβέρνηση εμμένει στην στάση της.

Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των διαδηλώσεων, ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης, κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι αλλοιώνει την πραγματικότητα, λέγοντας:

“14 μέρες άδεια πατρότητας. 2 μήνες γονική άδεια και για τους δύο γονείς, πληρωμένη από τον ΟΑΕΔ. Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της σεξουαλικής παρενόχλησης και της βίας στην εργασία. Θετικά μέτρα για τα παιδιά που δουλεύουν στα ντελίβερι και τα κούριερ, για τους εργατοτεχνίτες, για την τηλεργασία.

Η αντιπολίτευση παριστάνει ότι όλα αυτά δεν τα βλέπει. Έχει κολλήσει με την καραμέλα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Ενώ και αυτό το ζήτημα το ρυθμίζουμε με βάση αυτά που συμβαίνουν στην πλειονότητα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακολουθώντας μάλιστα τις ρυθμίσεις που υπάρχουν στην Ισπανία και την Πορτογαλία όπου κυβερνούν οι σοσιαλιστές μαζί με την αριστερά!”.