Ένα πλήθος που έσφυζε από αλληλεγγύη και αγανάκτηση και από του οποίου το στόμα αυθόρμητα έβγαινε η κραυγή “Αντίλ νεκρός για την παραγωγή” πλημμύρισε τους δρόμους της Ρώμης το Σάββατο 19 Ιουνίου σε μία διαδήλωση για τον θάνατο του συνδικαλιστή Αντίλ Μπελχαντίμ, τον οποίο παρέσυρε φορτηγό εφοδιασμού την περασμένη Παρασκευή, στη διάρκεια διαμαρτυρίας του τομέα των μεταφορών και logistics έξω από τις εγκαταστάσεις Lidl στη Νοβάρα.
Ο θάνατος του Αντίλ που από την αρχή μοιάζει να έχει πολλά αδιαμφισβήτητα στοιχεία πολιτικού εκφοβισμού και από πολλούς θεωρείται έως και πολιτική δολοφονία, μοιάζει να υπήρξε η κορύφωση της εκστρατείας εκφοβισμού των εργαζομένων (όπως δείχνουν και τα πρόσφατα επεισόδια με πληρωμένους απεργοσπάστες έξω από το Μιλάνο και το Λόντι, ενάντια σε απεργούς και απολυμένους της FedEx) από τη μεριά της εργοδοσίας στον τομέα αυτό, ο οποίος έχει αναδειχθεί με την πανδημία και την έλλειψη πρώτων υλών ως εναν από τους πλέον νευραλγικούς για την καπιταλιστική οικονομία τον 21ο αιώνα.
Δεν είναι τυχαίο πως το επεισόδιο πραγματοποιήθηκε κατά τη διεξαγωγή της πανεθνικής απεργίας στον τομέα του εφοδιασμού και των αερομεταφορών, για την οποία πρώτη φορά ομονόησαν και συνεργάσθηκαν συνδικάτα, όπως οι USB, Si Cobas, Adl Cobas, Cub που συχνά έχουν συγκρουσιακές σχέσεις μεταξύ τους. Είναι όμως αδήριτες οι ανάγκες που δημιουργούνται ιδίως σε τούτον τον τομέα, που διαρκώς “αναδιαρθρώνονται”, εκτεχνοποιούνται εκτεταμένα και εντατικοποιούνται σε τέτοιο βαθμό, που γοργά αντρέπουν όλα τα δεδομένα, εις βάρος της ζωντανής εργασίας, μέσα από αλγορίθμους και άλλες μεθόδους υπολογισμού (ουσιαστικά κατάργησης) του ωραρίου εργασίας, τη χρήση των μηχανών και της γνωσιακής τους λειτουργίας, την παραγωγικότητα και τη συσσώρευση πλούτου για τους εργοδότες. Αυτό δηλώνουν και οι εργαζόμενοι στα Lidl, επίκεντρο του τραγικού συμβάντος, καταγγέλλοντας την παραβίαση των ωραρίων, τους πενιχρούς μισθούς και τις απειλές, κυρίως για τις υπερωρίες, που αποτελούν ακόμη ένα μέσο υποδούλωσης, καθώς δίνονται μόνον σε όσους είναι “ευπρεπείς” και “ευσυνείδητοι”.
“Μας εκμεταλλεύονται και μας κακομεταχειρίζονται” φώναζαν και οι διαδηλωτές στη Ρώμη, με την παρουσία πολλών ξένων εργατών να είναι εμφανής στις τάξεις τους. Μία ευκαιρία για να ενημερώσουν την κοινή γνώμη για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται εκείνοι που φροντίζουν για να εξασφαλίζονται στους πολίτες τα αγαθά και τα καταναλωτικά προϊόντα, με τα οποία θεωρούν ότι μετράται η ευδαιμονία και η ποιότητα ζωής τους.
Κατά την εθνική γενική απεργία της 18ης Ιουνίου, τα σωματεία φάνηκε να βρίσκουν ένα συγκεκριμένο και αποφασιστικό έδαφος σύγκλισης απέναντι στην αυθαιρεσία των εργοδοτών και των κυβερνητικών επιθέσεων κατά της εργασίας και των μισθών. Η απεργία της Παρασκευής συνοδεύθηκε παράλληλα και από την κινητοποίηση στις αεροπορικές μεταφορές που προκήρυξαν οι USB και Cub και αφορά, μετά την κυκλοφορία αγαθών, την κυκλοφορία και μεταφορά των ανθρώπων, τον έλεγχο των τουριστικών ροών και της εναέριας κυκλοφορίας. Στο πλαίσιο τούτο εγγράφεται η προσπάθεια για τη διάλυση μιας στρατηγικής εταιρείας όπως η Alitalia, που η πώλησή της βρίσκεται σε εξέλιξη αλλά και η διαδικασία για μία μονοπωλιακή συσσώρευση στον τομέα αυτά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εκεί όπου η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της πρόθυμης κυβέρνησης του Μάριο Ντράγκι, προωθεί την εκκαθάριση της εθνικής αεροπορικής εταιρείας και τη μετατροπή της σε έναν αερομεταφορέα που κύριο έργο του θα είναι πρωτίστως να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Lufthansa και της Air France, επωμίζοντας το κοινωνικό και οικονομικό κόστος των 5.500 απολύσεων στο ιταλικό κράτος.
Παράλληλα, την προηγούμενη Δευτέρα για πρώτη φορά κινητοποιήθηκαν απεργιακά στα λιμάνια οι εργαζόμενοι μετά την αντίστοιχη πρωτοβουλία της Usb, δηλώνοντας την ετοιμότητά τους σε ένα άλλο στρατηγικό τομέα των μεταφορών και της αλυσίδας εφοδιασμού.
Με συμβουλή νονού…
Εν τω μεταξύ, νέες λεπτομέρειες έχουν αρχίσει και βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τα όσα διαδραματίσθηκαν μετά το “δυστύχημα” στο οποίο ο Μπελαχντίμ έχασε τη ζωή του. Συγκεκριμένα, οι αφηγήσεις για σύλληψη του 34χρονου δράστη Αντρέα Σπατσιάνο από τους καραμπινιέρους στον αυτοκινητόδρομο, έχουν αρχίσει να διαψεύδονται. Γιατί όπως αποκαλύπτεται, ο Σπατσιάνο μετά τον θανατηφόρο ελιγμό του (που κατέληξε και στον τραυματισμό άλλων δύο απεργών, προτού παρασυρθεί ο Αντίλ), λίγο μετά τηλεφώνησε στον… νονό του, που είναι αστυνομικός. Εκείνος έχοντας επίγνωση του πόσο άσχημη ήταν η εξέλιξη, ως άλλος… Μπαλάσκας, (προκειμένου όπως έλεγε και ο δικός μας να “τη βγάλει με τρία-τέσσερα χρονάκια και μη σαπίσει στη φυλακή”) τον προέτρεψε: “παραδώσου, προτού τα πράγματα γίνουν χειρότερα”. Τότε, ο Σπατσιάνο κάλεσε την Άμεσο Δράση λέγοντας: “Είμαι ο οδηγός του φορτηγού στο Μπριαντάτε. Υπήρξε ένα τραγικό συμβάν”.
Λίγα λεπτά αργότερα, τον πλησίασαν οι καραμπινιέρι της Νοβάρα και αφού του κατέσχεσαν το ψυγείο τον οδήγησαν στις φυλακές της πόλης. Όλοι όσοι τον είδαν, έκαναν έναν λόγο για έναν απορημένο και μπερδεμένο άνδρα – μάλλον δεν περίμενε η πράξη εκφοβισμού του να έχει τέτοια κατάληξη. Τη Δευτέρα το πρωί θα εμφανιστεί ενώπιον του ανακριτή, ο οποίος θα επικυρώσει και τη σύλληψή του επισήμως. Τα κίνητρά του τότε θα γίνουν γνωστά εξόν κι εάν κάνει χρήση του δικαιώματός του να μην απαντήσει, αναμένοντας τυχόν οδηγίες και νομική υποστήριξη από τους εντολείς (;) του.
Εντολείς που στον τομέα της εφοδιαστικής, όπως καταδεικνύουν τα πρόσφατα γεγονότα, σχετίζονται με τις επιθέσεις πληρωμένων ομάδων εναντίον εργαζομένων που απολύθηκαν από την πολυεθνική FedEx και ήδη διερευνώνται από το δικαστικό σώμα για πιθανό έλεγχο των απεργοπαστικών ενεργειών από μισθωμένες εταιρείες, με στόχο να παρουσιάσουν τα επεισόδια ως “πόλεμο μεταξύ εργατών” και να ενσπείρουν το αντίστοιχο ζιζάνιο στους κόλπους της ζωντανής εργασίας. Έρευνες που συσχετίζονται και με τις αντίστοιχες που έχουν ξεκινήσει για τον πιθανό εγκληματικό χαρακτήρα του συστήματος υπεργολαβιών και ανάθεσης έργων, που αναλαμβάνουν μικρότερες εταιρείες για λογαριασμό της αμερικανικής και άλλων μητρικών εταιρειών και τις υποψίες για εκτεταμένη φοροδιαφυγή των μητρικών εταιρειών αυτών, που ήδη έχουν φέρει στο φώς έναν πραγματικό κυκεώνα από παρανομίες και παραβάσεις, που άξονά τους έχουν τους επαίσχυντους μισθούς και την εκτεταμένη και εντατική εκμετάλλευση των εργαζομένων, κυρίως μεταναστών.
Μολαταύτα, η ταξική συνάφεια και συνείδηση που έχουν αρχίσει να αναδύονται στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον τομέα της εφοδιαστικής, των λιμένων και των αεροπορικών μεταφορών, έχουν αρχίσει εν μέρει να αποδίδουν καρπούς. Παρ’ όλο που ο κρατικός μηχανισμός και οι εργοδότες έχουν δώσει εντολή στην σχετική Επιτροπή Κρίσεων για τις απεργίες να εισαγάγει περαιτέρω και σοβαρούς περιορισμούς για “ορθολογική” προκήρυξη και διεξαγωγή των απεργιών στις περιοχές με μεταφορικό-εφοδιαστικό ενδιαφέρον, παρ’ όλο που οι διαδικασίες καταστολής έχουν ενταθεί με συλλήψεις ή έρευνες στα σπίτια συνδικαλιστών μετά από απεργίες, η δράση των “ανεξάρτητων” συνδικάτων, εκείνων που δε συναινούν στην “κατευναστική” συνεργασία των μεγάλων “θεσμικών” πλέον οργάνων του συνδικαλισμού (Cgil, Uil) με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, ο αγώνας έχει καταδείξει ότι όπου η οργάνωση είναι δυνατή, τα ημερομίσθια έχουν διπλασιασθεί.
