Είναι μερικές φορές που το ελληνικό κράτος και ειδικότερα οι κυβερνήσεις του και οι θεσμοί του πετυχαίνουν να σε κάνουν να ντραπείς αρκετά παραπάνω από όσο ντρέπεσαι συνήθως – πράγμα έτσι κι αλλιώς δύσκολο. Τέτοια περιστατικά αναφέρθηκαν τις τελευταίες ημέρες τα οποία αποδεικνύουν (εκ νέου) δύο συνθήκες του κατεστημένου της πατρίδας μας: την απανθρωπιά και χυδαιότητά του αφενός, την βαθιά του δουλοπρέπεια αφετέρου, η οποία έχει σταθερά εδώ και αιώνες αγκυροβολήσει και στον ραγιαδισμό προς την εκάστοτε Υψηλή Πύλη, κατεξοχήν δε και προς τον Ενρτογάν, παρά τις γελοίες επιδείξεις ανέξοδων λεονταρισμών, από υπουργούς-εγκάθετους ξένων πρεσβειών.
Υπόθεση νούμερο ένα: στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων δικάζονται Κούρδοι και Τούρκοι αιτούμενοι ασύλου για αδικήματα συνδεόμενα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Προσοχή: τους δικάζει το ελληνικό κράτος, κατά απαίτηση του τουρκικού, ως τρομοκράτες, επειδή, σύμφωνα με τις κατηγορίες, διεξάγουν ένοπλο αγώνα εναντίον του συστήματος εξουσίας, το οποίο κατά τα λοιπά διάφοροι τζάμπα μάγκες εδώ χαρακτηρίζουν ως δικτατορικό ή ως “καθεστώς Ερντογάν” κτλ.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ωστόσο, όπως οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων κατήγγειλαν εν μέσω σιωπής των συστημικών μέσων ενημέρωσης, αστυνομικές, ειδικές δυνάμεις, κακοποίησαν τους κατηγορουμένους μέσα στο δικαστήριο, κατά την διάρκεια της διακοπής της δίκης. Οι (προφανώς όλως τυχαίως) άλαλοι εν προκειμένω δικαστές και βεβαίως τα κανάλια δεν είχαν τίποτα να πουν. Λογικό: δεν έλαβε χώρα και στην Λευκορωσία το περιστατικό, εδώ που τα λέμε, ώστε σε μια μέρα μέσα να επιβάλλουμε κυρώσεις.
Περιττεύει να πούμε ότι τέτοια προσχήματα και η χούντα ακόμα τα κρατούσε.
Υπόθεση νούμερο δύο: όπως το “Κοσμοδρόμιο” σε κείμενο της Λένας Χουρμούζη αναφέρει, η Τουρκάλα-Κούρδισσα, συγγραφέας και αντικαθεστωτική, Μεράλ Σιμσέκ, διωχθείσα για το έργο της και για τις ιδέες της στην γείτονα, όταν εντοπίστηκε από την ΕΛΑΣ στον Έβρο μαζί με μία ακόμα γυναίκα, συριακής καταγωγής, καθότι επεδίωκαν να αιτηθούν ασύλου, βασανίστηκαν και κακοποιήθηκαν από την δική μας αστυνομία, εγκαταλείφτηκαν σε έναν βάλτο για ώρες και εν τέλει επεστράφησαν πίσω στην Τουρκία.
Για ποιο από όλα τα εγκλήματα, σε δύο μόνο περιπτώσεις από τις πολλές, του ελληνικού κράτους να μιλήσουμε;
Επειδή μάλιστα κάποιοι, είτε ανόητοι είτε συνένοχοι, τόσο από την δεξιά, όσο και από τον αριστερισμό και δικαιωματισμό (ναι, από εκείνους τους χώρους οι οποίοι απαιτούσαν οι 8 Τούρκοι αξιωματικοί να επιστραφούν στον Ερντογάν διότι ήταν εθνικιστικό να λάβουν άσυλο ή που διεκήρυτταν ότι και καμιά σφαλιάρα από τους αξιωματούχους του Ερντογάν δεν θα έβλαπτε και τώρα παριστάνουν τους υπεραπιστές δικαιωμάτων, όπως και από εκείνους οι οποίοι ξεχνούν τα δικαιώματα των γυναικών αν οι θύτες είναι αλλοδαποί, οπότε δεν βολεύει η καταγωγή των τελευταίων τα φληναφήματα περί εθνοπατριαρχίας) θα υποστηρίξουν ότι καλώς ή κακώς έτσι πάντα δρα το ελληνικό κράτος, τους απαντάμε τα εξής: μεταχείριση όπως του Κορυδαλλού έχουν μόνο οι κατηγορούμενοι για τρομοκρατία των οποίων η δράση θίγει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας. Θέλουν να δούμε, πόσοι μπλεγμένοι με τρομοκρατικές οργανώσεις στην Συρία, είναι ελεύθεροι επειδή πολεμούν εναντίον της κυβέρνησης της Συρίας;
Και σε ό,τι έχει να κάνει με τους βασανισμούς αιτουμένων ασύλου και τις παράνομες επαναπροωθήσεις στην Τουρκία, να γνωρίζουν οι υπερασπιστές αυτών των πρακτικών πως εκείνο στο οποίο οδηγούν είναι εν τέλει μεγαλύτερη ισχύς διαπραγματευτική της Τουρκίας και η πολλαπλή έκθεση διεθνώς, της πατρίδας μας, η οποία την κρίσιμη στιγμή θα πληρωθεί.
Εν προκειμένω μάλιστα, όπως και σε άλλες περιπτώσεις Τούρκων αντικαθεστωτικών, η συμπεριφορά των αστυνομικών δεν έχει να κάνει με κάποια υπέρβαση καθήκοντος, αλλά με μακροχρόνια στρατηγική επιλογή, συνεργασίας Τουρκίας- Ελλάδας προς όφελος της πρώτης σε ό,τι αφορά την κατάπνιξη των αντιπάλων του εκεί συστήματος εξουσίας.
Θα αναρωτηθούν ορισμένοι: μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα κάνει αυτά; Όχι, σε ό,τι αφορά τις παράνομες επαναπροωθήσεις και μάλιστα Τούρκων αντικαθεστωτικών. Έχει δώσει διαπιστευτήρια και ο εκσυγχρονισμός (βλ. Οτσαλάν), αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ – βλ. το τηλεφώνημα Τσίπρα στον Ερντογάν περί έκδοσης των 8 Τούρκων αξιωματικών.
Από τότε που το ελληνικό κατεστημένο αποφάσισε να “ξεφορτωθεί” ξανά, όπως και κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, την όποια εθνική κυριαρχία στην Ουάσιγκτον, στις Βρυξέλες και στο Βερολίνο, ήταν επόμενο ότι θα γινόταν και συνεργάτης της τουρκικής ηγεσίας. Άλλωστε έχουμε ξαναπεί ότι στον νατοϊκό σχεδιασμό, η Ελλάδα αποτελεί συμπλήρωμα της Τουρκίας. Όταν αυτόν τον ρόλο έχεις, εξαιτίας αυτού του ρόλου και όχι εξαιτίας κάποιου αόριστου αυταρχισμού, όπως ο δικαιωματισμός αναμασά για να συσκοτίζει την πραγματικότητα, θα εξευτελίζεσαι και θα εκχυδαΐζεσαι από καιρού εις καιρόν, οπότε μεταξύ άλλων θα ανακύπτει ότι και η Τουρκία είναι μεγάλο αφεντικό της πατρίδας μας.
Μας εξουσιάζουν παλιάτσοι, δουλικά (και) του Ερντογάν.
