Την Παρασκευή 16 Ιουλίου, η εφημερίδα “Η Αυγή” κυκλοφόρησε με τον ευφάνταστο τίτλο “Έσπειραν Μακεδονομάχους, θερίζουν αντιεμβολιαστές”. Θα μπορούσαν ακόμα καλύτερα: “Έσπειραν αντιμνημονιακούς και θερίζουν αντιεμβολιαστές” και φωτογραφία της Κωνσταντοπούλου και του Λαφαζάνη.

Είναι δυστυχές μεν, αναμενόμενο δε, να βλέπει κανείς μια ιστορική εφημερίδα να προσχωρεί στον συνειδητό συστημικό ανορθολογισμό που τρέφει και δικαιώνει τον ανορθολογισμό κάποιων εκ των “από κάτω”, μετά από όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στον χώρο αυτόν.

Ο ανορθολογισμός, ως γνωστόν, αφορά την μέθοδο και ως συνέπεια αυτής το αποτέλεσμα. Ο ορθολογισμός χτίζεται πάνω στην λογικώς συνεκτική και επαληθεύσιμη απόδειξη ενός συλλογισμού ο οποίος οδηγεί σε συγκεκριμένο και ορισμένο αποτέλεσμα. Έτσι, για παράδειγμα, καταλήγουμε στο αποτέλεσμα ότι ένα φάρμακο είναι ευεργετικό ή ολέθριο.

Η παραπάνω αρχή δικαίωσε την επιστήμη απέναντι στην μεταφυσική πίστη, απολείποντάς της συρρικνούμενη επιρροή και χώρο. Διάφορες μεταφυσικού τύπου, αλλά με κοσμικές φιλοδοξίες (και ως εκ τούτου και αντιδραστικές), δοξασίες επιβίωσαν μέσα από ψευδοεπιστημονικές θεωρήσεις, όπως η ρατσιστική ψευδοεπιστήμη. Χαλκεύοντας στοιχεία ή και χειραγωγώντας την επιστημονική μεθοδολογία τελικά στις περισσότερες περιπτώσεις ηττήθηκαν και ταπεινώθηκαν.

Ο επιστημονικός θετικισμός μάλιστα αφορά όλες τις επιστήμες, με μια μικρή αλλά θεμελιώδη διαφορά: στις θετικές υπάρχει το “ιερό” επιστημονικό εργαστήριο, ενώ στις κοινωνικές όχι, όσο και αν η ιστορία προσομοιάζει σε τέτοιο. Η αντικειμενικότητα των πρώτων είναι πλήρης, τουλάχιστον στον Νευτώνειο κόσμο: δεν μας συμπεριλαμβάνει ως αξιολογικά και στοχαστικά όντα παρά μόνο για να ανακαλύψουμε και να ερμηνεύουμε ή να αναπαράγουμε. Στις κοινωνικές επιστήμες δρούμε στοχαστικά ως υποκείμενα: εμείς είμαστε το αντίστοιχο της φύσης και παράγουμε τους νόμους. Το κάθε αντιδραστικό σύστημα εξουσίας φυσικά πολεμά αυτήν την αυτονομία, ώστε να πετύχει ηγεμονία ή και υποταγή. Όμως η θεμελιώδης διαφορά βρίσκεται επίμονα εκεί. Με άλλα λόγια, είναι παντελώς άσχετο από μεθοδολογική πλευρά το να είσαι αντιμνημονιακός ή μνημονιακός, πρεσπολάτρης ή μακεδονομάχος με το να ανήκεις σε συγκεκριμένες μορφές του αντιεμβολιασμού. Διότι, παρεμπιπτόντως, όσο παράλογο είναι να αρνείται κανείς ότι ο εμβολιασμός κατά του Covid-19 βοηθάει, άλλο τόσο λογικό είναι να θέλει διευκρινήσεις για το αν είναι αναγκαίο, αλλά και ασφαλές για παιδιά του γυμνασίου και του δημοτικού.

Για να επανέλθουμε στο βασικό ζήτημα, μπορεί τα ταξικά συμφέροντα κάποιου ή η άποψή του για τη σημασία της Συμφωνίας των Πρεσπών σε σχέση με την αμερικανοκρατία στα Δυτικά Βαλκάνια να τον οδηγεί στο υπέρ ή κατά χωρίς να έχει την παραμικρή σχέση με τον αντιεμβολιασμό. Εκτός κι αν η “Αυγή” πηγαίνει από το ειδικό στο γενικό (“επειδή πολλοί εξ όσων ανήκαν στους Μακεδονομάχους είναι και αντιεμβολιαστές πρόκειται για ταυτόσημο φαινόμενο”), οπότε απαιτείται σοβαρή μαρξική επαναθεμελίωση των συντακτών της.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για καταστροφικό, ισοπεδωτικό, συστημικό ανορθολογισμό: όλα “ίσιωμα”, το οποίο απλώς προσφέρει κοινό στους αντιδραστικούς που σπεκουλάρουν στον φόβο των πολλών, όπως δηλαδή και οι κυβερνητικές πολιτικές.

Εν κατακλείδι, σύντροφοι πάρτε το αλλιώς: από την μία εσείς κι από την άλλη ο Μητσοτάκης, θα τους κάνετε πλειοψηφία στο τέλος.