Οι φωτιές συνεχίζουν το καταστροφικό έργο τους σε διάφορες περιοχές της χώρας, μπροστά μας έχουμε περίπου έναν μήνα προκειμένου να ολοκληρωθεί (ημερολογιακά, τουλάχιστον) η θερινή περίοδος και η κυβέρνηση προέβη σε ανακοινώσεις για τη “στήριξη των πυροπαθών”.
Όπως αποδεικνύεται από το περιεχόμενο των μέτρων που δημοσιοποιήθηκαν, η χθεσινή μέρα για πολλούς συμπολίτες μας ήταν μέρα μάχης με τις φλόγες ή καταμέτρησης των τεράστιων ζημιών, ενώ για την κυβέρνηση ήταν απλώς… Τρίτη απόγευμα.
Με τους εξοργισμένους, αποκαμωμένους πολίτες να αναζητούν στις στάχτες και τα αποκαΐδια τυχόν υπολείμματα της αντιπυρικής ετοιμότητας του κρατικού μηχανισμού, ο Πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, παρουσίασαν τον σχεδιασμό τους για την επόμενη μέρα.
Σχεδιασμός, ο οποίος αποδεικνύει περίτρανα πόσο ευπρόσβλητος ήταν ο σχεδιασμός για την… προηγούμενη της καταστροφής μέρα, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις των αρμοδίων. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχαν νέες προβλέψεις-υποσχέσεις για ενίσχυση της πρόληψης και της πυρόσβεσης.
Σχεδιασμός, αναντίστοιχος της κρισιμότητας των στιγμών και της πλήρους καταστροφής του παραγωγικού ιστού ορισμένων περιοχών, με συνέπεια να περιλαμβάνει γραφειοκρατικά, “καρμποναρισμένα” τα μέτρα που ελήφθησαν για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της υγειονομικής κρίσης (αναστολές συμβάσεων εργασίας, επιδόματα ανεργίας για λίγους μήνες κ.ο.κ.). Σαν όλες οι περιπτώσεις κρίσεων να είναι ίδιες.
Σχεδιασμός, που εμφανίζει τους ιδιώτες σε ρόλο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) “Ρομπέν των Δασών” να εκπονούν και να υλοποιούν μελέτες αναδάσωσης με δικά τους έξοδα, ενώ το κράτος δηλώνει ότι θα αναλάβει την αναδάσωση 165.000 στρεμμάτων.
Σχεδιασμός, για μια “νέα Εύβοια”, η οποία δεν γνωρίζουμε σε τι θα διαφέρει από την “παλαιά Εύβοια”, καθώς δεν έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες, ούτε επί της ουσίας ούτε επί της διαδικασίας. Δηλαδή, ποιος θα είναι ο ρόλος του κράτους και ποιος των ιδιωτών, αν και ποιες αλλαγές θα υπάρξουν σε επίπεδο δόμησης και εκμετάλλευσης των κατεστραμμένων σήμερα περιοχών (όχι μόνο των δασικών).
Σχεδιασμός, ο οποίος αντιμετωπίζει με ελαφρότητα τους επαγγελματίες, είτε πρόκειται για τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα, είτε για τις υπηρεσίες και τον τουρισμό.
Για παράδειγμα, τα ελαιόδεντρα που επλήγησαν μερικώς από τη φωτιά εκτιμάται ότι θα χρειαστούν περίπου τρία χρόνια προκειμένου να θεωρηθούν και πάλι εκμεταλλεύσιμα. Ελαιόδεντρα τα οποία επλήγησαν μέχρι τη ρίζα είτε πρέπει να κοπούν είτε ο παραγωγός να περιμένει σχεδόν μια δεκαετία προκειμένου να διαπιστώσει αν μπορεί να τα εντάξει στην παραγωγή.
Τουριστικά καταλύματα που δεν καταστράφηκαν ολοσχερώς, θα μπορέσουν να επαναλειτουργήσουν σε μια καθημαγμένη περιοχή; Πώς;
Θα εγκαινιάσουμε ως χώρα τον “τουρισμό της καταστροφής” κατ’ αναλογία του συνεδριακού τουρισμού ή του αγροτουρισμού;
Ο κυβερνητικός σχεδιασμός θυμίζει ένα φθηνό πολύπριζο: Δεν είναι αρκετός για να καλύψει τις τεράστιες άμεσες ανάγκες και κάθε φορά που θα τοποθετείται σε αυτό μια πρίζα υπάρχει κίνδυνος οικονομικής και κοινωνικής ηλεκτροπληξίας.
Απέναντι στα παραπάνω μπορεί κάποιος να αντιτείνει την στερεότυπη πολιτική απάντηση: “Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις”.
Η ανταπάντηση ας γίνει εξίσου αναμενόμενη, αλλά ουσιαστική: Μια χώρα δεν χρειάζεται μάγους ή θαυματοποιούς, αφού, σύμφωνα με τη λαϊκή σοφία, “μια μέρα το θάμα και τρεις το αντίθαμα”…
