Πριν λίγους μήνες το hashtag #boycottgreekmedia ήταν το δημοφιλέστερο στα καθ’ ημάς. Θα ήταν μάλλον ακόμα, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά, δεν μας είχε προσφέρει άλλα εμπνευσμένα hashtags.
Το πραγματικά άθλιο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, τόσο από πλευράς ενημέρωσης και ελευθερίας του Τύπου, όπου η χώρα πρωταγωνιστεί σταθερά στις τελευταίες θέσεις πανευρωπαϊκά, όσο και από πλευράς ψυχαγωγίας, όπου η εξαναγκαστική φτηνή συγκίνηση συναγωνίζεται το ατελείωτο ξεκατίνιασμα των ριάλιτι, αντιμετωπίζεται όχι τυχαίως από την πλειοψηφία των πολιτών με αντιπάθεια ή και με μίσος ακόμα.
Οι δημοσιογραφικές ενώσεις, παρεμπιπτόντως, θα έπρεπε πριν από οτιδήποτε άλλο να μιλούν για την εργασιακή και συνειδησιακή βία την οποία τα μέλη τους δέχονται από τα αφεντικά τους και την οποία κατόπιν μεταβιβάζουν και ασκούν στους πολίτες διά της προπαγάνδας στην οποία μας υποβάλλουν καθημερινώς.
Προφανώς κάθε κρίση βγάζει τη συσσωρευμένη αυτή αθλιότητα στην επιφάνεια ακόμα εντονότερα και επομένως, οι καταστροφικές πυρκαγιές και το κυβερνητικό σκόρπισμα μπροστά τους δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση.
Στο πλαίσιο των πυρκαγιών, δεν είναι τυχαίο ότι ο μεγάλος χαμένος ήταν ο πάλαι ποτέ ενημερωτικός ΣΚΑΪ ο οποίος έχασε την πρώτη θέση τηλεθεάσεων, πληρώνοντας το κάκιστο δημοσιογραφικό του προσωπικό αλλά κυρίως τη λειτουργία του ως μέρους του προπαγανδιστικού μηχανισμού της κυβέρνησης. Δεν είναι η πρώτη φορά: Ποιος ξεχνά μεταξύ άλλων το πώς είχε καλύψει λίγους μήνες πριν από τους παγετούς που είχαν αποκλείσει από… τον πολιτισμό τα βόρεια προάστια της πρωτεύουσας, ενώ έκοψαν παραλλήλως την Ελλάδα στα δύο;
Αντιστοίχως τώρα, οι δημοσιογράφοι του μόνο τον “στρατηγό άνεμο” δεν επικαλέστηκαν. Ακόμα και τα μέσα Μαρινάκη έδειξαν επαρκέστερα αντανακλαστικά στο να πλασάρουν την μητσοτακική γραμμή περί αναζήτησης ευθυνών στην ήδη από καιρό ξοφλημένη περίπτωση Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Αντιθέτως, ο τηλεοπτικός σταθμός Open ανήκει στους κερδισμένους. Η ύποπτη επίθεση εναντίον δημοσιογράφων του από τραμπούκους, η διαρκής κάλυψη των γεγονότων της πυρκαγιάς και κυρίως το γεγονός ότι διέρρηξε κατά την παρουσίαση των γεγονότων την αρχική κυβερνητική γραμμή (η οποία, όπως κάθε μία από τις τελευταίες κυβερνήσεις, ανακάλυψε ξαφνικά την κλιματική αλλαγή) αναδεικνύοντας τις ανεπάρκειες και ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού τον έφεραν πρώτο στις μετρήσεις τηλεθέασης.
Υπό άλλες συνθήκες θα επρόκειτο για σχεδόν αυτονόητη δημοσιογραφική στάση, η οποία σήμερα ωστόσο καθίσταται σημείο αναφοράς. Περισσότερο από όλα διότι δείχνει μια τάση: η μεγάλη πλειοψηφία του λαού απαιτεί δημοσιογραφική δεοντολογία και είναι βέβαιο ότι θα αγκαλιάσει, εφόσον ποτέ προκύψει αντίστοιχο κεντρικό μέσο, την σοβαρή αντισυστημική ενημέρωση και ανάλυση.
Ας είμαστε ειλικρινείς: Κενά όπως εκείνο της “Ελευθεροτυπίας”, ουδέποτε καλύφθηκαν από τις απομιμήσεις της. Τόσο τα φιλικά στον ΣΥΡΙΖΑ μέσα (λιγοστά είναι η αλήθεια) όσο και της αυτά της μητσοτακικής ΝΔ διέρχονται βαθιά κρίση αξιοπιστίας. Τα τελευταία φυσικά τα συντηρεί το κρατικό χρήμα. Μόλις κλείσει η στρόφιγγα θα σβήσουν, όπως παλαιότερα συνέβη με το Mega.
Η υπόθεση με τις ανακατατάξεις στις τηλεθεάσεις εν μέσω πυρκαγιών καταδεικνύει πως πέρα από τις καταγγελίες για τη βρόμικη δημοσιογραφία και τους ολιγάρχες καναλάρχες, πρέπει κανείς να σχεδιάσει τη μετάβαση σε συμπράξεις διαδικτυακών μέσων, ούτως ώστε να συγκεντρώσουν κρίσιμους πόρους και κοινό, με στόχο να εξελιχθούν σε εναλλακτικούς μιντιακούς ομίλους. Δεν πρόκειται για καθόλου εύκολο σχέδιο, δεδομένων των νομικών και οικονομικών περιορισμών – σχεδόν απαγορευτικών.
Ωστόσο, ο όποιος κόπος θα αξίζει. Καινοτόμες συνεργασίες με έμφαση στο ρεπορτάζ και στην ανάλυση, με συγκρουσιακή προς το σύστημα εξουσίας γραμμή και με διεθνές υποστηρικτικό πλαίσιο μπορούν να συμβάλλουν στην ανατροπή του παρακμιακού τοπίου των μέσων ενημέρωσης.
