“Αυτός που έχει εξαπατηθεί δύο φορές από τον ίδιο άνθρωπο, είναι συνεργός στην απάτη”, υποστήριζε ο Βρετανός γιατρός και γνωμικογράφος, Τόμας Φούλερ (1654-1734).

Ενώ εδώ και μια δεκαετία διανύουμε -και επισήμως- μακρά περίοδο ισχνών αγελάδων, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τους επαγγελματίες μπαταχτσήδες, ενώ το νομικό πλαίσιο τους δίνει τη δυνατότητα να κινηθούν, αυξάνοντας με ομολογουμένως ευφάνταστους τρόπους, τα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία και οδηγώντας την ασφάλιση σε επικίνδυνη οικονομική περιδίνηση.

Σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (ΚΕΑΟ), τα χρέη από τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών κατά το β΄ τρίμηνο του τρέχοντος έτους, έσπασαν το αρνητικό ρεκόρ των 38 δις ευρώ.

Όπως εκτιμάται, το μεγαλύτερο μέρος των οφειλών δημιουργήθηκε πριν από την οικονομική κρίση. Δηλαδή, δεν οφείλονται στην πίεση που επί σειρά ετών δέχονται κυρίως οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ενώ τουλάχιστον τα 15 δις ευρώ, χαρακτηρίζονται ως “ανεπίδεκτα είσπραξης”.

Απλούστερα, “έκαναν φτερά”.

Με αυτά τα δεδομένα αποδεικνύεται περίτρανα ότι το ίδιο το κράτος, το οποίο με ανησυχητική ευκολία δείχνει με το δάχτυλο μικροοφειλέτες, συνταξιούχους και μισθωτούς, ως αιτία των αραχνιασμένων δημοσίων ταμείων, και αποφασίζει συνεχώς περικοπές δαπανών, αδυνατεί -τόσο επί της διαδικασίας όσο και επί της ουσίας- να προστατεύσει τον εαυτό του και τους πολίτες.

Νομικά… ταχυδακτυλουργικά

Σύμφωνα με τα στελέχη του ΚΕΑΟ, οι περισσότερες επιχειρήσεις με παραβατική συμπεριφορά, δραστηριοποιούνται στους τομείς του τουρισμού, της εστίασης, της ψυχαγωγίας (κέντρα διασκέδασης), της παροχής υπηρεσιών φύλαξης και της καθαριότητας.

Πρόκειται για:

1) Επιχειρήσεις με σημαντικό κύκλο εργασιών που ανήκουν σε επιχειρηματίες χωρίς προσωπική περιουσία! Τα περιουσιακά στοιχεία που αυτή ή άλλες επιχειρήσεις τους διέθεταν στο παρελθόν, έχουν διοχετευθεί σε τρίτους.

2) Εταιρίες χωρίς περιουσιακά στοιχεία με εικονικούς υπεύθυνους. Δηλώνουν ως έδρα κάποιο λογιστικό ή δικηγορικό γραφείο, εμφανίζουν πολλά παραρτήματα, ασφαλίζουν προσωπικό άλλων επιχειρήσεων και τελικά, πτωχεύουν.

3) Εταιρίες με διαχειριστές, μέλη ή διευθύνοντες συμβούλους πρόσωπα χωρίς περιουσιακά στοιχεία ή πρόσωπα κατά των οποίων δεν έχει νόημα η λήψη αναγκαστικών μέτρων είσπραξης, όπως:

Α) Υπερήλικοι. Συνήθως είναι γονείς ή στενοί συγγενείς του επιχειρηματία. Επίσης, έχουν καταγραφεί περιπτώσεις όπου διαχειριστές εμφανίζονται άτομα πολύ νεαρής ηλικίας.

Β) Οικονομικοί μετανάστες / αλλοδαποί, που δηλώνουν ως κατοικία, την έδρα της εταιρίας.

Γ) Κάτοικοι εξωτερικού χωρίς περιουσία στην Ελλάδα.

Δ) Υπάλληλοι της επιχείρησης των οποίων η εμπειρία / προϋπηρεσία δεν δικαιολογεί να έχουν τοποθετηθεί σε θέσεις ευθύνης.

4) Δημιουργία νέας επιχείρησης, με την ίδια έδρα, το ίδιο αντικείμενο εργασιών και τον ίδιο διακριτό τίτλο, με επιχείρηση που δημιούργησε οφειλές και έπαψε να υποβάλλει Αναλυτικές Περιοδικές Δηλώσεις (ΑΠΔ). Το προσωπικό της παλιάς, εντοπίζεται ότι έχει ασφαλιστεί στη νέα επιχείρηση.

Επιχειρήσεις (συνηθέστερα εταιρίες φύλαξης ή καθαριότητας) που αναλαμβάνουν έργα ως υπεργολάβοι. Παρουσιάζουν μεγάλη αύξηση στον αριθμό των εργαζομένων και δημιουργούν οφειλές μεγάλου ύψους. Σε αρκετές περιπτώσεις έχει  διαπιστωθεί στις εταιρίες αυτές να ασφαλίζεται το προσωπικό του πραγματικού ανάδοχου του έργου.