Μια διαφορετική διάσταση στην θερμή υποδοχή της κίνησης των Γερμανίδων αθλητριών ενόργανης γυμναστικής ενάντια στην αντικειμενικοποίηση των σωμάτων τους και την σεξουαλικοποίηση του αθλήματός τους δίνει άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Middle East Eye, με τίτλο «Την ώρα που οι Γερμανίδες αθλήτριες επαινούνται για την σεμνή εμφάνιση, οι μουσουλμάνες περιφρονούνται», καταδεικνύοντας τον ρόλο που έχει διαδραματίσει η απαξίωση των κυρίαρχων ΜΜΕ στον αγώνα των μουσουλμάνων γυναικών.
«Ως μουσουλμάνα και φεμινίστρια, είμαι τόσο χαρούμενη όσο και απορημένη από τη γενναιόδωρη υποστήριξη προς τη γερμανική ομάδα γυμναστικής γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αντί για τις συνηθισμένες στολές, επέλεξαν ολόσωμες, που καλύπτουν τα πόδια και τους αστραγάλους τους. Η ομάδα μίλησε με αυτοπεποίθηση για την έμφυλη μεταρρύθμιση στον στίβο παγκοσμίως, καθώς οι γυναίκες αθλήτριες διεκδικούν τον έλεγχο στις αποφάσεις που σχετίζονται με το σώμα και την ενδυμασία τους» γράφει η Shabana Mir, διερωτώμενη στη συνέχεια:
«Οι μουσουλμάνες, ωστόσο, επικροτούνται για τις επιλογές τους, όταν αντιστέκονται στους σεξιστικούς κανόνες και απαιτούν να έχουν τον έλεγχο των ενδυμάτων και του σώματός τους;»
«Ακριβώς το αντίθετο»
Η απόφαση της γερμανικής ομάδας γυμναστικής χαιρετίστηκε θερμά από τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης, επισημαίνει το δημοσίευμα, υπογραμμίζοντας πως δελτία ειδήσεων, ρεπορτάζ και αρθρογράφοι (Reuters, BBC, SportBible, Buzzfeed, Vogue) προσέφεραν απλόχερα την υποστήριξή τους, διατυπώνοντας κάθε πιθανό σκεπτικό για την απόφαση των αθλητριών.
Το κλειδί για τη διαμόρφωσή τους ήταν η κακοποίηση από τους παράγοντες των αθλητικών διοργανώσεων, ειδικά από τον πρώην γιατρό της αμερικανικής ομάδας ενόργανης γυμναστικής, Larry Nassar, με όλα τα μέσα ενημέρωσης να στριμώχνονται προκειμένου να δηλώσουν την υποστήριξή τους στην κίνηση των Γερμανίδων αθλητριών.
Μαζί με πολλές άλλες μουσουλμάνες, αναρωτιέμαι για τα συναισθήματα των μουσουλμάνων αθλητριών, οι οποίες έχουν εκδιωχθεί από αθλητικές διοργανώσεις λόγω των ρούχων τους που καλύπτουν ολόκληρο το σώμα τους ή τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους. Αν πείτε σε αυτές τις μουσουλμάνες αθλήτριες ότι οι Γερμανίδες αθλήτριες της ενόργανης επικροτούνται, αναγκαστικά θα προκύψει το ερώτημα: Είναι το «girl power» συνάρτηση του ποιες είναι αυτές οι γυναίκες, λευκές και Ευρωπαίες;
Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν το 2011 η γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου του Ιράν αποκλείστηκε από τη FIFA επειδή οι αθλήτριες επιθυμούσαν να αγωνιστούν με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, η υποστήριξη που έλαβαν ήταν σίγουρα πολύ μικρότερη από αυτή των Γερμανίδων αθλητριών. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα του Ιράν ήταν ανοιχτά απαρηγόρητη όταν αποκλείστηκε από τη διοργάνωση, η παγκόσμια αλληλεγγύη ήταν εξαιρετικά ασθενής και τα μέσα ενημέρωσης (CBS, CNN, είχαν περιοριστεί τότε στην απλή παράθεση της απόφασης της FIFA, χωρίς καν να απευθυνθούν στις αποκλεισμένες αθλήτριες, γεγονός που δεν συνέβη στην περίπτωση των Γερμανίδων.
Συγκρίνετε την αντιμετώπιση της γερμανικής ομάδας με την ψυχρή, περιφρονητική κάλυψη αυτού που έζησαν οι Ιρανές αθλήτριες. Αν και υπήρξαν ορισμένες φωνές που διαμαρτύρονταν έντονα για τις διακρίσεις που υφίστανται οι μουσουλμάνες γυναίκες σε ό,τι αφορά στην ενδυμασία, σε γενικές γραμμές, οι μουσουλμάνες απλώς δεν θεωρούνταν ικανές να αντισταθούν. Μόνο όταν λευκές Ευρωπαίες φόρεσαν ολόσωμες στολές ήταν άξιο λόγου.
Επισημαίνεται ότι εκείνη την περίοδο ξεχώρισε μεταξύ των μέσων ενημέρωσης το άρθρο του Dave Zirin στο Al Jazeera, με το οποίο ο αθλητικογράφος εξέθεσε τις αντιρρήσεις του πρώην προέδρου της FIFA, Sepp Blatter για την εμφάνιση των Ιρανών αθλητριών ως αβάσιμες υπενθυμίζοντας ότι ο Blatter «πρότεινε το 2004 οι γυναίκες παίκτριες να φορούν “καυτό παντελόνι” στο γήπεδο για να αυξήσουν τη δημοτικότητα του αθλήματος. Είπε ότι τα “πιο σφιχτά σορτς” θα παράγουν “μια πιο γυναικεία αισθητική”. Γιατί ένας τέτοιος άντρας θα έχει εξουσία στα γυναικεία αθλήματα;»
«Ένας από τους κύριους λόγους που χιτζάμπ απαγορεύεται και όσοι εναντιώνονται σε αυτή την απαγόρευση δεν έχουν τραβήξει την προσοχή, είναι επειδή τα μέσα ενημέρωσης δεν το αναφέρουν», σημειώνει η Shireen Ahmed στο TRT World, τονίζοντας παράλληλα πως «τα κενά στην ειδησεογραφική κάλυψη των αγώνων των μουσουλμάνων γυναικών, που είναι θύματα του ίδιου συστήματος μισογυνισμού με τις γυναίκες της νορβηγικής ομάδας beach-χάντμπολ, παραμένουν τεράστια και αμέτρητα».
Η αντίσταση των γυναικών αθλητριών δεν ενδιαφέρει τα μέσα ενημέρωσης όταν είναι πολιτισμικά και φυλετικά προσανατολισμένη. Η επιθετική τους αντίσταση ενάντια στη σεξουαλικοποίηση δεν αναγνωρίζεται ως αντίσταση και δύναμη, αλλά ως υποταγή. Μια λευκή Γερμανίδα αθλήτρια ενόργανης αρνείται να φορέσει το κλασικό κορμάκι και είναι πλαισιωμένη ως το «κορίτσι αφεντικό». Μια μαύρη μουσουλμάνα όπως η πρώην μπασκετμπολίστρια Bilqis Abdul-Qaadir απαιτεί διευκολύνσεις στην ενδυμασία και ο κανονισμός της επιτίθεται, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η οπτική της. Οι ενδυματολογικές επιλογές των μουσουλμάνων γυναικών ερμηνεύονται ως καταπίεση.
Δεν μας βλέπουν. Βλέπουν τα φαντάσματα που δημιουργούν οι ίδιοι
Την ίδια ώρα, το δήμοσίευμα του Middle East Eye υπενθυμίζει ότι ενώ οι Γερμανίδες αθλήτριες της ενόργανης επαινούνται για το θάρρος και την πρωτοποριακή τους κίνηση, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επικύρωσε με μια απόφαση με σαφές ρατσιστικό πρόσημο την προστασία του δικαιώματος των εργοδοτών «να παρουσιάζουν ουδέτερη εικόνα στους πελάτες τους», υποστηρίζοντας ότι η απαγόρευση της προσέλευσης στον χώρο εργασίας με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου υπονομεύει την πολιτική ουδετερότητας που ενδεχομένως επιθυμεί να προβάλλει ο εργοδότης.
Σκεφτείτε τι διακρίσεις υφίστανται οι Μουσουλμάνες γυναίκες σε κάθε επίπεδο της ζωής τους, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις αθλητικές διοργανώσεις λόγω των ρούχων τους, που καλύπτουν όλο τους το σώμα. Αντιπαραθέστε αυτή την κατάσταση με τη γερμανική ομάδα ενόργανης γυμναστικής: λευκές γυναίκες με δύναμη, που ξεπερνούν τα όρια της αθλητικής ενδυμασίας και ανοίγουν τον δρόμο για πολλές περισσότερες γυναίκες στη συνέχεια.
Μόνο που αυτές οι λευκές Ευρωπαίες δεν πρωτοστάτησαν. Αλλά η βούληση, η δύναμη, η αντίσταση και οι ηγετικές δεξιότητες των μουσουλμάνων γυναικών απλώς δεν υπολογίζονται ως πραγματικότητα από τα παγκόσμια κυρίαρχα ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης. Αυτή η έμφυλη ισλαμοφοβία είναι το πλαίσιο που καθιστά την αντίσταση των μουσουλμάνων γυναικών ως ανάξια ευρείας αλληλεγγύης ή υποστήριξης. Δεν μας βλέπουν. Ανεξάρτητα από το τι κάνουμε, βλέπουν τα φαντάσματα που δημιουργούν οι ίδιοι και τίποτα από αυτά που κάνουμε δεν τους πείθει ότι είμαστε αληθινές.
