Αίσθηση προκαλεί η ανοικτή επιστολή 18χρονης Ισραηλινής με την οποία γνωστοποιεί την πρόθεσή της να μην υπηρετήσει στον ισραηλινό στρατό.

Η 18χρονη κοπέλα που υπογράφει με το όνομα Σαχάρ σε επιστολή που κοινοποίησε στην ιστοσελίδα refuser.org στις 29 Αυγούστου, επισημαίνει πως δεν επιθυμεί με κανέναν τρόπο να βλάψει τους Παλαιστίνιους φίλους της που πρωτογνώρισε σε κατασκηνώσεις πριν περίπου έξι χρόνια.

“Το όνομά μου είναι Σαχάρ. Είμαι 18 ετών και ζω στο Κφαρ Γιόνα του Ισραήλ. Σε δύο μέρες θα πάω στο ισραηλινό στρατολογικό κέντρο όπου θα δηλώσω την άρνησή μου να υπηρετήσω. Πιθανώς θα πάω φυλακή αμέσως μετά” αναφέρει χαρακτηριστικά στην εισαγωγή της επιστολή της η 18χρονη Σαχάρ, επαναφέροντας στην επικαιρότητα το θέμα των αντιρρησιών συνείδησης στον ισραηλινό στρατό που συχνά παίζει το ρόλο στυγνής κατοχικής δύναμης σε βάρος των Παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης.

Η Σαχάρ δεν διστάζει να αναφερθεί ωμά στο ρόλο του ισραηλινού στρατού στην καταδυνάστευση του παλαιστινιακού λαού, στις τρομοκρατικές εφόδους των στρατιωτών στα σπίτια των Παλαιστινίων μέσα στα άγρια χαράματα με πρόσχημα την διενέργεια “έρευνας”, στις συλλήψεις παιδιών και εφήβων αλλά και φτωχών αγροτών που πασχίζουν να υπερασπιστούν τα χωράφια, τα δέντρα ή τα ζώα τους, από τα οποία εξαρτάται η επιβίωσή τους.

Η ίδια επισημαίνει χαρακτηριστικά:

Αρνούμαι να συμμετάσχω σε ένα ρατσιστικό βίαιο σύστημα που προκαλεί πόνο στους Παλαιστίνιους κάθε μέρα της ζωής τους. Καθημερινά Ισραηλινοί στρατιώτες εισβάλλουν σε παλαιστινιακά σπίτια. Κάθε μέρα ο ισραηλινός στρατός συλλαμβάνει παιδιά Παλαιστινίων, και αρνείται στους Παλαιστίνιους αγρότες την πρόσβαση στη γη τους.

Το στρατιωτικό σύστημα που υπηρετεί την κατοχή εδώ και χρόνια αποκλείει κάθε δυνατότητα ελεύθερης διακίνησης στους Παλαιστίνιους, ενώ ταυτόχρονα περιορίζει την πρόσβαση τους σε καθαρό νερό και σε κατάλληλη υγειονομική περίθαλψη.

Ελπίζω ότι η άρνησή μου να υπηρετήσω στον ισραηλινό στρατό θα κάνει τη διαφορά, ακόμη και αν είναι μικρή.

Δεν είναι μόνον η 18χρονη Σαχάρ που τολμά να αρνηθεί να υπηρετήσει τη θητεία της στον ισραηλινό στρατό. Δεκάδες νεαροί Ισραηλινοί και Ισραηλινές από την αρχή του χρόνου έχουν περπατήσει στο ίδιο μονοπάτι και έχουν οδηγηθεί στη φυλακή.

Το τίμημα της άρνησης σε ένα σύστημα που ελάχιστα διαφέρει από το ρατσιστικό καθεστώς Άπαρτχάιντ που επικρατούσε ως τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στη Νότια Αφρική είναι υψηλό. Είναι το τίμημα της ελευθερίας και του “στιγματισμού” ή απομονωτισμού στο πλαίσιο μίας κοινωνίας που θεωρεί “ρουτίνα” την επιστράτευση, τη συμμετοχή σε ασκήσεις του στρατού ή βομβαρδισμού των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας…