Σε ποια χώρα θα φανταζόσασταν πως αναφερόμουν αν σας έλεγα πως αυτές τις ημέρες το κοινοβούλιό της ψήφισε νόμο που επιτρέπει στις αρχές της, χωρίς δικαστική επίβλεψη, να παρεμβαίνουν σε προσωπικούς λογαριασμούς μέσων κοινωνικής δικτύωσης, να υποκλέπτουν και να αλλοιώνουν τα δεδομένα των πολιτών της, ενώ έχει στα σκαριά και την πλήρη κατάργηση της διαδικτυακής ανωνυμίας- την “αποανωνυμοποίηση” του διαδικτύου.
Αν σκεφτήκατε την Κίνα, κάνετε λάθος. Θα εκπλαγείτε μάλιστα ίσως να μάθετε πως το διαβόητο σύστημα κοινωνικής πίστωσης της χώρας, το οποίο παρουσιαζόταν σαν εργαλείο οργουελικής επιτήρησης, είναι κάτι πολύ λιγότερο από αυτό, έχει πολύ μικρότερη κλίμακα, αναπτύσσεται αργά και είναι εργαλείο που προς το παρόν αφορά κυρίως την εταιρική διακυβέρνηση. Επίσης, πως στην κοινωνία της Κίνας υπάρχει πια αντίδραση στη διευρυμένη επιτήρηση, κάτι που έχει οδηγήσει επαρχίες της στον περιορισμό των καμερών σε δημόσιους χώρους, έχει δικαιώσει δικαστικά καταγγελίες για κατάχρηση βιομετρικών στοιχείων, έχει οδηγήσει στην υπερψήφιση τον περασμένο μήνα ενός από τους αυστηρότερους νόμους στον κόσμο για την προστασία του ιδιωτικού απόρρητου από την εταιρική κατάχρηση προσωπικών δεδομένων, σε σημείο να απαγορεύει τη λειτουργία για αυτόν τον λόγο, σε εταιρείες με χρηματοδότηση δεκάδων εκατομμυρίων που στις ΗΠΑ δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα λειτουργίας. Μάλιστα υπάρχει η ανησυχία στην Αμερικανική Γερουσία για το ενδεχόμενο η Κίνα να έχει ξεπεράσει πια τις ΗΠΑ στο πεδίο της προστασίας των ψηφιακών δικαιωμάτων του καταναλωτή.
Αλλά για να επιστρέψουμε στο αρχικό μας ερώτημα και να το πάρει το ποτάμι, η χώρα που με ευρεία συναίνεση ουσιαστικά καταργεί κάθε υπόνοια ψηφιακών δικαιωμάτων των πολιτών της είναι η Αυστραλία.
Αν σας φαίνεται υπερβολική αυτή η διατύπωση, ας δούμε τι προβλέπει ο νόμος “Ταυτοποίησης και Παρεμβολής δεδομένων” της Αυστραλίας, όπως τα περιγράφει το ακτιβιστικό blog της Hanna Bozakov:
Το νομοσχέδιο “Προσθήκη στη νομοθεσία περί παρακολούθησης (Ταυτοποίηση και Παρεμβολή) 2020, παρέχει στην Ομοσπονδιακή Αστυνομία της Αυστραλίας και την Επιτροπή Πληροφοριών για τον Έγκλημα, τρεις νέες εξουσίες για την αντιμετώπιση του διαδικτυακού εγκλήματος:
– Ένταλμα παρεμβολής δεδομένων (data disruption warrant): δίνει στην αστυνομία το δικαίωμα να “παρεμβάλλεται” στα δεδομένα τροποποιώντας, αντιγράφοντας, προσθέτοντας ή διαγράφοντάς τα
– Ένταλμα δικτυακής δραστηριότητας: επιτρέπει στην αστυνομία να συλλέγει πληροφορίες από συσκευές ή δίκτυα που χρησιμοποιούνται ή ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν, από όσους υπόκεινται στο ένταλμα
– Ένταλμα ανάληψης ελέγχου λογαριασμού: επιτρέπει στην αστυνομία να αναλάβει τον έλεγχο ενός διαδικτυακού λογαριασμού (π.χ. στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης) για τους σκοπούς της συλλογής πληροφοριών για μια έρευνα
Οι δύο αυτές υπηρεσίες των αυστραλιανών σωμάτων ασφαλείας θα έχουν σύντομα την εξουσία να τροποποιούν, να προσθέτουν, να αντιγράφουν ή να διαγράφουν τα δεδομένα όποιων χρηστών είναι ύποπτοι κατά τη διερεύνηση κάποιου σοβαρού εγκλήματος…” Αξίζει να σημειωθεί πως παρότι ο νόμος “πουλήθηκε” πολιτικά στην Αυστραλία (όπως όλοι οι σχετικοί νόμοι καταστρατήγησης ψηφιακών δικαιωμάτων) σαν όπλο εναντίον της τρομοκρατίας και της παιδικής πορνογραφίας, η ισχύς του αφορά κάθε έγκλημα που ενδέχεται να τιμωρείται με φυλάκιση άνω των τριών ετών.
Αυτό σημαίνει πρακτικά, όπως σημειώνουν ο James Jin Kang και η Jumana Abu-Khalaf στο The Conversation πως “οι αναρτήσεις στο Facebook ή το Twitter μπορούν πλέον να τροποποιούνται σιωπηρά από την κυβέρνηση της Αυστραλίας”. Πρόκειται πραγματικά για την κατάργηση κάθε δικαιώματος στην ιδιωτικότητα στο διαδίκτυο, αλλά και την πρωτοφανή δυνατότητα να “στήνει” νόμιμα η αστυνομία στοιχεία για να εμπλέξει τον οποιονδήποτε ως ύποπτο.
Αυτό δεν αφορά μόνο την Αυστραλία βέβαια. Με δεδομένη την συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών των 5 αγγλογενών χωρών (τα Πέντε Μάτια), η Αυστραλία μπορεί να γίνει το μακρύ χέρι των Αμερικάνων π.χ. για να αποκτήσουν πρόσβαση σε πληροφορίες πολιτών τους με οιαδήποτε σχέση με την Αυστραλία.
Το ίδιο ισχύει άλλωστε και για την προηγούμενη σοκαριστικά ολοκληρωτική νομοθέτηση της Αυστραλίας πριν τρία χρόνια, τον νόμο περί Συνδρομής και Πρόσβασης (Assistance and Access Act), ο οποίος απαιτεί από όλες τις υπηρεσίες μηνυμάτων και φωνητικών κλήσεων (π.χ. WhatsApp, Signal κτλ) να παρέχουν στην Αυστραλιανή κυβέρνηση πρόσβαση σε κάθε συνομιλία που θα ζητηθεί, αναγκάζοντάς τες να “ξεγελάνε” τους χρήστες τους που θα επικοινωνούν με την εντύπωση πως το κάνουν ιδιωτικά. Δείτε το εξαιρετικό και χιουμοριστικό βιντεάκι της αυστραλιανής ομάδας του Juice Media για το τι σημαίνει αυτός ο νόμος
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η Αυστραλιανή κυβέρνηση σκέφτεται την κατάργηση κάθε δυνατότητας ανωνυμίας στο διαδίκτυο με πρόσχημα την πάταξη του “λόγου μίσους” και την απρέπεια!
Η Αυστραλία, για ιστορικούς λόγους, είναι μια χώρα που δεν έχει κάποιο θεμελιώδη νόμο που να προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα, και αυτό την κάνει να προσφέρει εύφορο θεσμικό έδαφος για κάθε είδους πειράματα ψηφιακού ολοκληρωτισμού.
Ίσως λοιπόν να μην είναι τυχαίο πως ήταν και πρωτοπόρα στην κατάργηση κάθε ανθρωπιστικού νόμου, όταν έφτιαξε πολύ πριν από την Ελλάδα, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, με άθλιες συνθήκες, σε νησιά του Ειρηνικού όπου και κρατά χιλιάδες ανθρώπους σε ένα καθεστώς απεριόριστης κράτησης, χωρίς δυνατότητα νομικής προσφυγής. Όπως τυχαίος ίσως να μην είναι ούτε ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει εναντίον της ερευνητικής δημοσιογραφίας και των whistleblowers, όσων μεταφέρουν “μυστικά” που εκθέτουν την κυβέρνηση.
Από τις άλλες χώρες των “Πέντε Ματιών ” (πρακτικά των πέντε ματιών των ΗΠΑ) τόσο η Βρετανία, όσο και ο Κανδάς, ακολουθούν:
- Στο ψηφιακό πεδίο η Βρετανία προηγήθηκε στη γενίκευση της παρακολούθησης, αλλά έπεται στην προσπάθεια φίμωσης της δημοσιογραφικής έρευνας που αφορά την κυβέρνησή της
- Ο Καναδάς ήδη ετοιμάζει ανάλογη περιοριστική του διαδικτυακού λόγου νομοθεσία
Μπόνους: Η Αυστραλία ως υποχείριο των ΗΠΑ
Η Αυστραλία αξίζει να σημειώσουμε, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Έντουαρντ Σνόουντεν, έπαιζε ανέκαθεν τον ρόλο του βοηθού ασφαλίτη των ΗΠΑ. Καποιοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να λένε πως η Αυστραλία δεν είναι χώρα, αλλά απλά μια μεγάλη αμερικανική βάση με καγκουρό, αναφερόμενοι στην απόλυτη προσκόλληση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, στα κελεύσματα των ΗΠΑ
Ο Αυστραλός δημοσιογράφος Τζούλιαν Ασάνζ, αιχμάλωτος των υπηρεσιών του Βρετανικού κράτους, και υπό την απειλή της έκδοσης στις ΗΠΑ, συνηγορεί με την παρατήρηση αυτή και την στοιχειοθετεί:
Μπορεί λοιπόν να θεωρηθεί βέβαιο πως κάθε νομοθεσία που διευρύνει τα όρια δράσης των αρχών της Αυστραλίας, θα χρησιμοποιηθεί, αν δεν χρησιμοποιείται ήδη σήμερα, από τις αντίστοιχες αμερικανικές…
Τέλος, μνημονεύοντας την ιδιαίτερη αυτή σχέση ανήμερα της 11ης Σεπτεμβρίου, αξίζει να αναφέρουμε πως σήμερα μόλις αποκαλύφθηκε από αποχαρακτηρισμένα επίσημα έγγραφα πως η Αυστραλία έπαιξε ρόλο συνδρομής της CIA στην προετοιμασία του πραξικοπήματος εναντίον του σοσιαλιστή Προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973. Η συμμετοχή στην προετοιμασία του πραξικοπήματος στη Χιλή διακόπηκε από τον αριστερό πρωθυπουργό της Αυστραλίας Γκοφ Γουίτλαμ, ο οποίος έβαλε τότε σαν στόχο και την απεμπλοκή των αυστραλέζικων δυνάμεων από το Βιετνάμ. Αυτό είχε σαν συνέπεια ο Γουίτλαμ να ανατραπεί το 1975 σε ένα θεσμικό πραξικόπημα με την συνέργεια της CIA και της Βρετανικής ΜΙ6 – γνωστό και ως “συνταγματική κρίση” κατά την οποία ο, θεωρητικά διακοσμητικός, βασιλικός επίτροπος της Βρετανίας στην Αυστραλία απέπεμψε τον εκλεγμένο της πρωθυπουργό.
