“Στα κόκκινα” σκαρφαλώνει ο υδράργυρος στους κόλπους των συνδικάτων.
Το διακύβευμα είναι τριπλό: Η ανατροπή της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, η κατάργηση στην πράξη των προβλέψεων του εργασιακού νόμου Χατζηδάκη, αλλά και η αντίδραση σε σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, τα οποία “εργαλειοποιήθηκαν” από την εργοδοτική πλευρά με στόχο την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων.
Η αλήθεια είναι ότι, κατά τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, “είναι ευκολότερο να αντιστέκεσαι στην αρχή, παρά στο τέλος”.
Και στην αρχή, τα συνδικάτα δεν κατάφεραν να κεφαλαιοποιήσουν την διάθεση αντίστασης των εργαζομένων απέναντι στο αντεργατικό πακέτο μέτρων της κυβέρνησης είτε αυτό έφερε το… πιστοποιητικό της (δήθεν) υγειονομικής προστασίας, είτε την… σφραγίδα της (δήθεν) ανάπτυξης.
Από τις κινητοποιήσεις που πραγματοποίησαν τα συνδικάτα τον περασμένο Ιούνιο, έμεινε η πικρή γεύση της αδυναμίας στοιχειώδους συνεννόησης και συντονισμού.
Ακόμα και σήμερα, με τα συνδικάτα να ετοιμάζουν νέο γύρο κινητοποιήσεων, με την προοπτική Γενικής Απεργίας τον Νοέμβριο, το χάσμα ανάμεσά τους, απλώς επιβεβαιώνεται.
Η ΓΣΕΕ, δεν έχει τοποθετηθεί σχετικά έως σήμερα.
Το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, αποφάσισε την πραγματοποίηση 24ωρης Γενικής Απεργίας εντός του Νοεμβρίου, καλώντας με ανακοίνωση της σε συνεργασία τις Ομοσπονδίες και τα Σωματεία του Ιδιωτικού Τομέα, αντί της ΓΣΕΕ, η οποία τα εκπροσωπεί θεσμικά.
Το ΠΑΜΕ, πραγματοποίησε στο Σπόρτινγκ ευρεία σύσκεψη με την συμμετοχή δεκάδων Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και Σωματείων του ιδιωτικού τομέα.
Το ΠΑΜΕ, καλεί σε “καθολική καταδίκη και απειθαρχία στις αντεργατικές διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη”, ώστε, όπως επισημαίνει, αυτά να καταργηθούν στην πράξη.
Η ΑΔΕΔΥ, χαρακτήρισε “χουντικής έμπνευσης” τον πρόσφατο εργασιακό νόμο, επισημαίνοντας ότι με τους όρους και τις προϋποθέσεις που αυτός επιβάλλει, ουσιαστικά απαγορεύει τη δράση των συνδικάτων ως προς το δικαίωμα των εργαζομένων να αποφασίζουν τη λειτουργία τους και κάθε μορφή απεργιακής κινητοποίησης.
Ήδη, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις αποφάσισαν να ανοίξουν νέο κύκλο κινητοποιήσεων.
Όμως, στην προσπάθεια αυτή, δύο είναι οι βασικοί τους αντίπαλοι.
Και δεν είναι άγνωστοι: Ο κακός εαυτός τους και η “σαλαμοποίηση” των αντιδράσεων.
Διαφορετικές μέρες, διαφορετικοί κλάδοι, διαφορετικές οργανώσεις, διαφορετικές στρατηγικές συνθέτουν μεν ένα ψηφιδωτό αγώνων, από τους οποίους όμως απουσιάζει το συνδετικό νήμα, με κίνδυνο ακόμη και την δωδεκάτη ώρα οι όποιες προσπάθειες να μετατραπούν σε αλλεπάλληλες τουφεκιές στον αέρα.
Την ερχόμενη Δευτέρα, οι εκπαιδευτικοί θα προχωρήσουν σε απεργία και συλλαλητήριο στις 11:30 το πρωί, στα Προπύλαια.
Την ίδια μέρα, στις 6.30 το απόγευμα στο Σύνταγμα έχει προγραμματιστεί κινητοποίηση ενάντια στην μονιμοποίηση της τηλεργασίας, τα ωράρια -λάστιχο και την κατάργηση της Κυριακής αργίας.
Στις 13 και 21 Οκτωβρίου, προχωρούν σε κινητοποιήσεις οι υγειονομικοί (ΠΟΕΔΗΝ – ΟΕΝΓΕ).
Για τις 4 Νοεμβρίου, έχει προγραμματιστεί πανελλαδική απεργία των οικοδόμων.
Εντωμεταξύ, αναμένονται κινητοποιήσεις και από άλλους κλάδους (όπως τους εργαζόμενους στον τουρισμό-επισιτισμό, αλλά και τους τραπεζοϋπαλλήλους) με την ελπίδα ότι θα συναντηθούν στην Γενική Απεργία του Νοεμβρίου, η οποία με την σειρά της ίσως αποδειχθεί αναντίστοιχη της κρισιμότητας των στιγμών για τον κόσμο της εργασίας.
