Το “πάγωμα” της χρηματοδότησης έργων φυσικού αερίου με την παράλληλη ενίσχυση της χρήσης υδρογόνου, την δέσμευση εκπομπών CO2 αλλά και την αποθήκευση ενέργειας αποφάσισε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η Επιτροπή Βιομηχανίας, Έρευνας & Ενέργειας του Κοινοβουλίου ενέκρινε πρόσφατα (50 υπέρ, 13 κατά, 12 αποχές) τη θέση της σχετικά με τα κριτήρια και τη μεθοδολογία για την επιλογή ενεργειακών Έργων Κοινού Ενδιαφέροντος (ΕΚΕ), όπως γραμμές ρεύματος υψηλής τάσης, αγωγούς ορυκτών καυσίμων, εγκαταστάσεις αποθήκευσης ενέργειας και “έξυπνα” δίκτυα, τα οποία θα επωφεληθούν από ταχείες διοικητικές διαδικασίες και θα είναι επιλέξιμα για χρηματοδότηση από την ΕΕ.
Οι ευρωβουλευτές της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου στο πλαίσιο του αειφόρου ενεργειακά αποδοτικού μέλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στηρίζουν τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης υποδομών υδρογόνου, όπως οι ηλεκτρολύτες, καθώς και της δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα και της αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας. Επιμένουν επίσης στην ανάγκη υποστήριξης δημόσιας συμμετοχής στη διαδικασία επιλογής. Τα επιλέξιμα έργα θα πρέπει επίσης να προωθούν την ολοκλήρωση της αγοράς και να αυξάνουν την ασφάλεια του εφοδιασμού.
Δεν θα χρηματοδοτούνται τα έργα που βασίζονται στο φυσικό αέριο
Σύμφωνα με τους κανόνες που προτείνει το Ευρωκοινοβούλιο, έργα που βασίζονται στο φυσικό αέριο δεν θα είναι πλέον επιλέξιμα για χρηματοδότηση από την ΕΕ. Ωστόσο, μια προσωρινή παρέκκλιση θα επιτρέψει, υπό αυστηρές προϋποθέσεις, έργα φυσικού αερίου από τον τέταρτο ή πέμπτο κατάλογο ΕΚΕ να είναι επιλέξιμα για ταχεία διαδικασία αδειοδότησης.
Τα επιλεγμένα έργα θα πρέπει να βοηθήσουν τα κράτη μέλη να εγκαταλείψουν τα στερεά ορυκτά καύσιμα, όπως ο άνθρακας, ο λιγνίτης, η τύρφη και ο πετρελαιούχος σχιστόλιθος, δηλώνουν οι ευρωβουλευτές. Προτείνουν επίσης τη χρηματοδότηση έργων που αναχρησιμοποιούν υφιστάμενες υποδομές φυσικού αερίου για τη μεταφορά ή την αποθήκευση υδρογόνου.
Ωστόσο, το κόστος των έργων θα πρέπει να διασφαλίζει ότι οι τελικοί χρήστες δεν επιβαρύνονται δυσανάλογα, ιδίως εάν αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ενεργειακή φτώχεια.
Τέλος, η νομοθεσία δεν θα πρέπει να θίγει το δικαίωμα μιας χώρας να καθορίζει τον τρόπο χρήσης των ενεργειακών της πόρων και να καθορίζει το δικό της ενεργειακό μείγμα.
