Την επιλογή της κυβέρνησης να ανοίξει τα πανεπιστήμια με όρους επικοινωνιακούς αποδοκιμάζει έντονα με σημερινή ανακοίνωσή της η Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ.
Η Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ επισημαίνει πως επί δύο περίπου χρόνια δεν έχει γίνει καμία παρέμβαση που να επιτρέπει τη χρήση των ΑΕΙ με σχετική ασφάλεια ούτε έχει πιστοποιηθεί πόσες φοιτήτριες/ές μπορούν να παρακολουθούν την εκπαιδευτική διαδικασία στους συγκεκριμένους χώρους με όρους σχετικής ασφάλειας.
Σημειώνει πως η επιλογή αυτή ενδεχομένως να οδηγήσει σε κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων και των ασθενών στο επόμενο διάστημα, και τελικά σε ένα νέο κλείσιμο του πανεπιστημίου, το οποίο θα αποδοθεί και πάλι στην “έλλειψη ευθύνης φοιτητών και εργαζόμενων”.
Η Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ αναφέρει στην ανακοίνωσή της τα ακόλουθα:
Η αλλοπρόσαλλη εναλλαγή της κυβερνητικής πολιτικής ανάμεσα σε ένα αστυνομικά επιβαλλόμενο γενικό λοκντάουν με καταστολή κάθε κοινωνικότητας στο πανεπιστήμιο και την πόλη, και σε ένα πάλι αυταρχικά επιβαλλόμενο ολοκληρωτικό “άνοιγμα” άνευ όρων και προϋποθέσεων, σε συνθήκες νέας έξαρσης της πανδημίας στη Θεσσαλονίκη, αποτελεί μια ακόμη μαρτυρία του πολιτικού της “ήθους” που βρίσκεται στον αντίποδα της δημοκρατικής συνεννόησης, διαλογικότητας και κοινωνικής ευαισθησίας…
Η πανεπιστημιακή κοινότητα θέτει ως αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Απαιτεί επιστημονικά τεκμηριωμένα μέτρα πρόληψης και προστασίας κατά της COVID 19 σε όλο το φάσμα των πανεπιστημιακών λειτουργιών και πρωτίστως των σπουδών και της έρευνας με φυσική παρουσία.
Ο Ενιαίος Σύλλογος Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης τονίζει πως ήδη από πέρσι η υγειονομική επιτροπή του υπέδειξε ολοκληρωμένο σύστημα μέτρων για το ασφαλέστερο δυνατό άνοιγμα του Πανεπιστημίου.
Καλεί επίσης την πανεπιστημιακή κοινότητα να κινηθεί συντεταγμένα και με διαφάνεια για την υγειονομική ασφάλεια εργαζομένων και φοιτητριών/ών στο Πανεπιστήμιο, ¨”περιφρονώντας τους πειρασμούς επιδίωξης μεμονωμένων, ειδικών, άτυπων (άρα αδιαφανών) διακανονισμών και προνομιακής μεταχείρισης κάποιων πανεπιστημιακών μονάδων”.
