Ένα ανατριχιαστικό déjà vu βίωσε η ιταλική κοινή γνώμη το περασμένο Σάββατο, όταν κατά τη διάρκεια των επεισοδιακών διαδηλώσεων αντιεμβολιαστών σε όλη τη χώρα, νεοφασιστικά στοιχεία της Forza Nuova στη Ρώμη εκμεταλλεύθηκαν την ευκαιρία και, θυμίζοντας τις απαρχές της δράσης των Μελανοχιτώνων του Μουσολίνι κατά των εργατών στη διάρκεια του θρυλικού Biennio Rosso (της Κόκκινης Διετίας του 1919-20) επιτέθηκαν και προκάλεσαν εκταταμένες καταστροφές στην έδρα του αριστερού συνδικάτου Cgil. Μία ιταμή πράξη που και κατά τη δήλωση του Γ.Γ. του εργατικού συνδικάτου, Μαουρίτσιο Λαντίνι δεν είχε αποτολμηθεί ούτε τη δεκαετία του ’70, τότε που οι συγκρούσεις με την ακροδεξιά ήσαν καθημερινό φαινόμενο.. Μια ευθεία επίθεση ενάντια στο ίδιο το Σύνταγμα, πάντα σύμφωνα με τις δηλώσεις του Λαντίνι, το οποίο προβλέπει και εγγυάται την λειτουργία και τον ρόλο των εργατικών συνδικάτων.

Μετά τα έκτροπα και τις συγκρούσεις στη Ρώμη, συνελήφθησαν 12 άτομα κατά τη διάρκεια της νύκτας. Ανάμεσά τους και δύο ηγετικά στελέχη της Forza Nuova: οι Ρομπέρτο Φιόρε και Τζουλιάνο Καστελίνο. Ο πρώτος είναι αρχηγός σε εθνικό επίπεδο και ο δεύτερος επικεφαλής της ακραίας οργάνωσης στη Ρώμη. Μεταξύ των συλληφθέντων είναι κι ένα μέλος των διαβόητων “ταγμάτων εφόδου” των Nar, μίας εκ των νεοφασιστικών οργανώσεων, στις παρυφές και με την κάλυψη του ΜSI του Τζόρτζο Αλμιράντε (προπάτορος του σημερινού κόμματος “Αδελφοί της Ιταλίας” της Τζόρτζα Μελόνι) που έδρασαν εγκληματικά και φονικά στη διάρκεια των “Μολυβένιων Χρόνων” του ‘70.

Οι συλληφθέντες κατηγορούνται για εγκλήματα πρόκλησης εκτεταμένης καταστροφής, λεηλασίας, βίας και αντίστασης σε δημόσιους λειτουργούς. Περαιτέρω έρευνες για την επαλήθευση των συλλήψεων, αλλά και για την πραγματοποίηση και νέων βρίσκονται σε εξέλιξη στα βίντεο που καταγράφηκαν από την αστυνομία, ώστε να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν και άλλες εγκληματικές ενέργειες ή αξιόποινες πράξεις σχετικές με τα γεγονότα αυτά.

Την επαύριο, Κυριακή, ένα τεράστιο πλήθος συγκεντρώθηκε έξω από την έδρα της Cgil, τραγουδώντας το εμβληματικό τραγούδι της αντίστασης Bella Ciao, αποδεικνύοντας πως λειτουργούν τα αντανακλαστικά του δημοκρατικού πλήθους απέναντι στις προκλήσεις των νεοφασιστών. Σύμφωνα με τον βουλευτή του κεντροαριστερού Pd Εμμανουέλε Φιένο, που συμμετείχε στη συγκέντρωση μπροστά από το Εργατικό Επιμελητήριο του Μιλάνου για αλληλεγγύη στο προεδρείο της Cgil “αύριο θα υποβληθεί μια κατεπείγουσα πρόταση στο Κοινοβούλιο για να ζητήσουμε τη διάλυση της Forza Nuova και των άλλων ανοιχτά φασιστικών κινημάτων”.

“Από εκείνους που ηγούνται κόμμάτων που κλείνουν τα μάτια τους σε ορισμένες φασιστικές δυνάμεις , αναμένουμε να πάρουν μια σαφή θέση ότι αναλαμβάνουν δράση και όχι να δίνουν συνεντεύξεις” δήλωσε από την πλευρά του ο άρτι επανεκλεγείς με την κεντροαριστερά δήμαρχος του Μιλάνου Μπέπε Σάλα, ο οποίος συμμετείχε στη συγκέντρωση κατά της Forza Nuova στο Εργατικό Επιμελητήριο της πόλης. “Στο Μιλάνο και το Τορίνο έχουν εκλεγεί αντιπρόσωποι με φασιστικές καταβολές και αυτό δεν είναι αποδεκτό”, πρόσθεσε μέσα σε πυκνά χειροκροτήματα. “Πιστεύω ότι η Μελόνι πρέπει να δράσει και να πετάξει έξω ανθρώπους που προφανώς δεν εκπροσωπούν τις επιταγές του Συντάγματός μας”, πρόσθεσε, απαντώντας στους δημοσιογράφους, πετώντας το γάντι στην ακροδεξιά. Μία ακροδεξιά που, μόλις μία εβδομάδα μετά τις ήττες της ευρύτερης δεξιάς παράταξης στις δημοτικές εκλογές στην Ιταλία, φαίνεται πως αναλαμβάνει την “βρώμικη δουλειά” της τρομοκράτησης του πληθυσμού κaι ιδίως του κόσμου της εργασίας, που αναμένεται να επωμισθεί τις επώδυνες θυσίες της “ανάκαμψης”

Όμως, παρά τις παραινέσεις για καταδίκη των γεγονότων αυτών, για μία φορά ακόμη ο καιροσκοπισμός και η σιωπή της ακροδεξιάς παράταξης απέναντι στις επιθέσεις ενάντια σε κάθε έννοια δημοκρατίες που πραγματοποιούν ομάδες με εκλεκτικές ιδεολογικές συγγένειες είναι ενδεικτικός: ο εκπρόσωπος των Αδελφιών της Ιταλίας (FdI) καταδίκασε μεν την επίθεση, έδειξε σκεπτικισμό ωστόσο για το από ποιούς πραγματικά εκπορευόντουσαν, ζητώντας συγγνώμη που δεν παρίστατο η Μελόνι για να συμπαραστεθεί αυτοπροσώπος η επικεφαλής του κόμματος, η οποία βρισκόταν σε συνέδριο του ισπανικού ακροδεξιού Vox. Και από του βήματος του συνεδρίου αυτού διετράνωνε πως θα παλαίψει ενάντια σε όλα τα καθεστώτα. Λίγο πριν φύγει η ίδια η Μελόνι αρκέσθηκε να κατακεραυνώσει και αναθεματίσει τους “τρεις τέσσερις ηλιθίους”, που συνήθως με την αφροσύνη τους κηλιδώνουν “τη δημοκρατική έκφραση του κόσμου στις πλατείες” (sic). Και από κοντά να βρει την ευκαιρία να ελεεινολογήσει την ανικανότητα της αστυνομίας να επιβάλει την τάξη και να τηρήσει την ασφάλεια στους δημόσιους χώρους.

Κύκλοι του κεντροαριστερού Pd έσπευσαν αμέσως να σχολιάσουν πως εάν η Μελόνι δεν γνωρίζει ποιοί είναι εκείνοι, που άλλωστε συνελήφθησαν, και πού ανήκουν, είναι πρόθυμοι να της το εξηγήσουν: είναι νεοφασίστες.

Πάντως, οι αντιεμβολιαστές δεν έμειναν μόνο στις βιαιοπραγίες ενάντια στους συνδικαλιστές: από τη μήνι τους δεν γλίτωσαν ούτε και τα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου “Ουμπέρτο Ι”, στο οποίο είχε μεταφερθεί για τις πρώτες βοήθειες ένας 50χρονος διαδηλωτής, ο οποίος είχε συλληφθεί για τα επεισόδια στη διάρκεια της επεισοδιακής πορείας των αντιεμβολιαστών.

Από την πλευρά τους, τα ιταλικά συνδικάτα αποφάσισαν στις 16 Οκτωβρίου να κατέβουν στις πλατείες και να αντιδράσουν απέναντι στην αναζωπύρωση της ακροδεξιάς βίας, που συδαυλίζεται από την κατακραυγή της κοινωνίας για τις δεινοπάθειες που της σωρεύσαν η πανδημία και η οικονομική κρίση, η ανεργία και η επισφάλεια σε όλους τους τομείς της ζωής. Έστω και με καθυστέρηση, η ιταλική αριστερά και οι επαγγελματικές ενώσεις αντιλαμβάνονται πως οι ακροδεξιές δημοκοπίες, είτε αυτές προέρχονται από τη συστημική ακροδεξιά (Μελόνι και Λέγκα του Σαλβίνι), είτε από τους νεοφασίστες, έχουν μονοπωλήσει την αρνητική διαθετικότητα της κοινής γνώμης – το “μονοπώλιο του συναισθήματος”, όπως το ονομάζει ο Ντομένικο Λοσούρντο στο βιβλίο του ‘Η απούσα Αριστερά (La Sinistra Assente, Carocci, 2014).