“Νομότυπο” στρατιωτικό πραξικόπημα ετοίμαζαν ο Ντόναλντ Τραμπ και ο σύμβουλός του Στίβεν Μίλλερ την άνοιξη του 2020. Ο Μίλλερ υπήρξε σημαντικό πρόσωπο στον κύκλο του Τραμπ και έχει χαρακτηρισθεί ως ο σύνδεσμός του με το ρεύμα της “λευκής ανωτερότητας”, που μάχεται για ιδέες ανάλογες της “ανωτερότητας της Αρίας φυλής” του Χίτλερ. Σήμερα διευθύνει ένα σημαντικό think tank των “τραμπιστών”.
Το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα από το άρθρο που δημοσίευσαν οι New York Times την περασμένη Τρίτη, βασιζόμενοι στις μαρτυρίες ανώτερων Αμερικανών στρατιωτικών. Φοβούμενο όμως ίσως τις εκρηκτικές πολιτικές του επιπτώσεις, το ίδιο το κατεστημένο των Δημοκρατικών επεχείρησε στη συνέχεια να πνίξει όσο μπορούσε την υπόθεση αυτή. Σε μερικές ώρες το άρθρο κατέβηκε από την πρώτη σελίδα της ηλεκτρονικής έκδοσης των Times, ενώ δεν υπήρξε αναφορά στις αποκαλύψεις αυτές στις ηλεκτρονικές πρώτες σελίδες της Washington Post, του Politico, του Hill και των ABC, ΝBC, CBS και CNN.
Το πρόσχημα για την έναρξη των σχεδίων επιβολής στρατιωτικού νόμου στις ΗΠΑ θα το έδινε η αντιμετώπιση της εισόδου μεταναστών από το Μεξικό, που αποτελούσαν δήθεν ιδιαίτερη απειλή λόγω κορονοϊού, και η καταπολέμηση του εμπορίου ναρκωτικών.
Το σχέδιο Μίλλερ, με την υποστήριξη Τραμπ, ήταν να αναπτυχθούν 250.000 Αμερικανοί στρατιώτες (δηλαδή πάνω από το ήμισυ του αμερικανικού στρατού που αριθμεί 481.000 άνδρες, περισσότεροι από όσους ποτέ αναπτύχθηκαν στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν) για να σφραγίσουν τη μεθόριο ΗΠΑ και Μεξικού. Ταυτόχρονα – και παρά την κατηγορηματική αντίθεση του Προέδρου του Μεξικού σε οποιαδήποτε κοινή επιχείρηση με τους Αμερικανούς – οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις θα εισέδυαν με συμμορίες δολοφόνων στη μεξικανική επικράτεια, για να σκοτώσουν μέλη ναρκοσυμμοριών, όπως έκαναν στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν.
Το πιθανότερο αποτέλεσμα της εφαρμογής ενός τέτοιου σχεδίου θα ήταν η μετατροπή μεγάλων αμερικανικών πόλεων, όπως το Σαν Ντιέγκο, το Φοίνιξ και το Ελ Πάσο σε στρατιωτικούς καταυλισμούς, συγκρούσεις μεταξύ του αμερικανικού και του μεξικανικού στρατού, μαζικές διαδηλώσεις και στις δύο πλευρές των συνόρων, πρόκληση έκρυθμης κατάστασης και επιβολή στρατιωτικού νόμου. Οι συμμορίες ναρκωτικών θα μπορούσαν να απαντήσουν με βίαιες επιθέσεις και σε άλλες αμερικανικές πόλεις, μακράν των συνόρων, δημιουργώντας και εκεί έκρυθμη κατάσταση. Επρόκειτο για μια καθαρή προβοκάτσια και δεν είχε ασφαλώς την παραμικρή σχέση με τα προβλήματα της μετανάστευσης ή των ναρκωτικών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μίλλερ δεν επεχείρησε να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιό του απευθυνόμενος στην κανονική στρατιωτική ιεραρχία των ΗΠΑ, αλλά βάζοντας τους φίλους του στο Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας να απευθυνθούν απευθείας στη Βόρεια Διοίκηση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, που δημιουργήθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου, με αρμοδιότητα την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφος των ΗΠΑ.
Τελικά, όπως συνέβη και με το σχέδιο πολέμου κατά του Ιράν, πιθανώς και με αυτό πολέμου κατά της Κορέας, αν υπήρξε, και με τη μεταγενέστερη πρόταση για ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στο εσωτερικό των ΗΠΑ εναντίον των διαδηλωτών για τον θάνατο Φλόιντ, ήταν ο αμερικανός στρατός που σταμάτησε τα σχέδια του προέδρου. Aν ήταν ο Υπουργός Άμυνας Μάττις, που “γείωσε” τα σχέδια βομβαρδισμού της Συρίας, το 2018, μετατρέποντάς τα σε περίπου ρίψη πυροτεχνημάτων, στην περίπτωση του Μεξικού ήταν η σειρά του επόμενου υπουργού Άμυνας Έσπερ να βάλει το τελικό φρένο στον Λευκό Οίκο.
Το σχέδιο Μίλλερ δεν ήταν μια μεμονωμένη ενέργεια. Συνιστά το αποκορύφωμα μιας στρατηγικής που άρχισε το 2017-18 με σκοπό να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις στρατιωτικής διακυβέρνησης στις ΗΠΑ, παράλληλα και σε συνδυασμό με πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς στη Μέση Ανατολή. Το ίδιο σχέδιο άλλωστε επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί και αργότερα, με την πρόταση χρήσης του στρατού εναντίον των διαδηλωτών για τον Φλόιντ. Ο σχεδιασμός ήταν να συμπέσει με τις εκλογές του Νοεμβρίου 2020.
Οι αποκαλύψεις αυτές, όπως και μια πληθώρα άλλων στοιχείων, επιβεβαιώνουν και αυτές το ότι οι (διεθνείς και όχι μόνο αμερικανικές) δυνάμεις πίσω από τον Τραμπ, έχουν ένα “πρωτοφασιστικό” πρόγραμμα, που αποσκοπεί στη γενίκευση αυταρχικών μεθόδων διακυβέρνησης και του πολέμου, τόσο στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών, όσο και άλλων μεγάλων κρατών. Του χρόνου οι ίδιες δυνάμεις θα επιχειρήσουν να καταλάβουν την εξουσία στο Παρίσι και να χτυπήσουν τον Μπάιντεν και από την Ευρώπη.
Το βασικό τους στρατήγημα, το ίδιο ουσιαστικά με το στρατήγημα του Μουσσολίνι και του Χίτλερ, είναι να χρησιμοποιήσουν δημαγωγικά την ίδια τη δυσφορία από το κατεστημένο, τον ριζοσπαστισμό που προκαλεί η κρίση, αλλά και η αίσθηση των ανθρώπων ότι τους αντιμετωπίζουν σαν να είναι σκουπίδια και δεν έχουν κανέναν έλεγχο στις αποφάσεις που τους αφορούν, για να τη βάλουν στην υπηρεσία των πιο εξτρεμιστικών δυνάμεων του κατεστημένου.
Τα κύρια όπλα τους είναι η καλλιέργεια ενός άλογου εθνικισμού (γιατί υπάρχει και εντελώς λογικός και υγιής εθνικισμός, αυτός που υπερασπίζεται τα θεμιτά εθνικά συμφέροντα των λαών), γενικευμένης σύγχυσης, χάους και παραφροσύνης. Την επικοινωνιακή τους στρατηγική την έχει περιγράψει ο ίδιος ο Μπάνον, ο κύριος στρατηγιστής του Τραμπ, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs, πρώην αξιωματικός του αμερικανικού Ναυτικού, δήθεν όψιμος αντάρτης κατά της παγκοσμιοποίησης, με την φράση του που άφησε εποχή: “Θα γεμίσουμε σκατά το διαδίκτυο”.
