Την ώρα που ο ηγέτης του δεξιού Λαϊκού Κόμματος (ΡΡ) της Ισπανίας Πάβλο Κασάδο είναι έτοιμος να ξιφουλκήσει κατά της κυβέρνησης Σοσιαλιστών/Podemos του Πέδρο Σάντσεθ, είναι αναγκασμένος να ακονίσει το μαχαίρι του για μία εσωκομματική μάχη, από την οποία ενδεχομένως να κριθεί και το πολιτικό του μέλλον. Και αυτό γιατί απέναντί του θα έχει την Περιφερειάρχη της Μαδρίτης, Ισάβελ Ντίαθ Αγιούσο, που όσο οι προβολείς της δημοσιότητας στρέφονται πάνω της, τόσο αισθάνεται δυνατή και έτοιμη να διεκδικήσει, τώρα την προεδρία του ΡΡ της Μαδρίτης και αύριο, γιατί όχι, την ίδια την ηγεσία του κόμματος.
Οι σχέσεις του Κασάδο με την άλλοτε εκλεκτή και προστατευόμενή του υποψήφια για την Περιφέρεια, σχέσεις που φαίνονταν συγκλίνουσες έπειτα από τον θρίαμβο της επανεκλογής της, έχουν πλέον από καιρό ενταθεί σε τέτοιο βαθμό, που πολλοί θεωρούν ότι βρίσκονται εφεξής σε συγκρουσιακή τροχιά. Σε τέτοιο βαθμό που αμφότερες οι πλευρές έχουν αρχίσει να αλληλοκατηγορούνται για παρεκκλίσεις από τις χρηστές διαδικασίες λειτουργίας των οργάνων του κόμματος και προσωπικής συμπεριφοράς, που στόχο έχουν την εξόντωση αλλήλων.
Το περιβάλλον του Κασάδο προσάπτει στην Αγιούσο “ηγεμονική” συμπεριφορά. Η Περιφερειάρχης είναι έως τώρα η μόνη που έχει υποβάλει υποψηφιότητα για τη χηρεύουσα, σημαντικότατη, θέση της προεδρίας του ΡΡ στη Μαδρίτη και έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται ήδη ως νικήτρια και κάτοχός της. Επιπλέον, μοιάζει να έχει εγκαινιάσει μία δική της πολιτική ατζέντα, που δεν λαμβάνει, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα εσωκομματικά, υπόψη τη γραμμή της Οδού Γένοβας (έδρα του ΡΡ). Αυτό έγινε εμφανές στο πρόσφατο εθνικό συνέδριο του κόμματος, στις αρχές Οκτωβρίου, όταν η Αγιούσο παρακούοντας τις προτροπές του κόμματος σε όλα τα μέλη να αποφύγουν δραστηριότητες ή δηλώσεις που θα σκέδαζαν την προσοχή και το ενδιαφέρον από τις εργασίες του και τη ρητορική του, η Περιφερειάρχης “έλαμψε δια της απουσίας της”, περιοδεύοντας στις ΗΠΑ και ταυτόχρονα εμφανιζόμενη σχεδόν καθημερινά σε όλα τα μέσα ενημέρωσης με δηλώσεις και σχόλια.
Από την πλευρά της, η Αγιούσο εμφανίζεται ενοχλημένη από τις “μεθοδεύσεις” του κόμματος, όσον αφορά τις προετοιμασίες για τις εκλογές στη Μαδρίτη, τις οποίες έχει αναλάβει το “διευθυντήριο” της επιτροπής από στελέχη (gestora), που έως σήμερα καθοδηγεί το κόμμα στην περιφέρεια της πρωτεύουσας. Η Περιφερειάρχης, που καταγγέλλει τους διορισμούς προσώπων στις κατά τόπους εφορευτικές επιτροπές, έχει κλιμακώσει τόσο την αντίδρασή της, που έφθασε να αποκλείσει από την ομάδα του WhatsApp τον αριθμό του ΓΓ του κόμματος Τεόδορο Γκαρθία Εχέα! Μία πράξη που ο σχεδόν παιδιάστικος χαρακτήρας της, έχει περιτρέξει όλα τα μέσα ενημέρωσης, έχει προκαλέσει ποικίλα σχόλια και έχει εξοργίσει το κόμμα.
Η Αγιούσο δεν έχει έκτοτε σταματήσει να εξαπολύει μύδρους ενάντια στο “διευθυντήριο”, ενόψει της συνεδρίασής του την Παρασκευή, οπότε και θα επισφραγισθεί ο κατάλογος των μελών που θα διεξάγουν την εσωκομματική αναμέτρηση. Οι τοπικοί υπεύθυνοι του ΡΡ, θέλοντας να μετριάσουν τις εντυπώσεις δηλώνουν πως δεν υπάρχει πρόβλημα να “μπολιασθεί το κόμμα με νέο αίμα”, που μέσα από τις εσωκομματικές εκλογές θα αποκτήσει πολιτική και θεσμική εμπειρία.
Το βέβαιο πάντως είναι πως σε αυτήν, την όχι πλέον κεκαλυμμένη, διαμάχη ανάμεσα στον Κασάδο και την Αγιούσο, η ηγεσία του κόμματος ενδέχεται να αποσύρει την ίσαμε σήμερα tacitu consensu στήριξη της Αγιούσο για την προεδρία της Μαδρίτης και να της αντιτάξει ένα ισχυρό όνομα απέναντί της, όπως όλα δείχνουν τον νυν δήμαρχο της πρωτεύουσας, Χοσέ Λουΐς Μαρτίνεθ Αλμέιδα. Μολονότι, η Οδός Γένοβα δεν έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά της, ούτε και ο Αλμέιδα, η ανοικτή σύγκρουση της Αγιούσο με την ΓΓ του κόμματος στη Μαδρίτη, Άνα Κάμινς, για τις διατάξεις του καταστατικού που διέπουν τη διεξαγωγή των εκλογών και η ανακοίνωσή της πως θα διορίσει, σε περίπτωση επικράτησής της, τον Αλφόνσο Σερράνο, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΡΡ στην τοπική Βουλή, ως “νούμερο δύο” , παγιώνοντας τον ασφυκτικό έλεγχο του κόμματος στην πρωτεύουσα, παίζουν καταλυτικό ρόλο για την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Αλμέιδα, που έως σήμερα έχει μείνει “τοις του κόμματος ρήμασιν πειθόμενος”.
Βέβαια, το πρόβλημα (όχι τόσο για το ΡΡ, που άλλωστε έχει δείξει τις προθέσεις του να στραφεί προς ένα σκληρό δεξιό προφίλ) είναι πως ο Αλμέιδα, που βρέθηκε στη δημαρχία χάρις στη στήριξη των Ciudadanos και του ακροδεξιού Vox, έχει τη μοναδική στον κόσμο ιδιαιτερότητα να είναι ένας δήμαρχος που εφαρμόζει την πολιτική ατζέντα όχι του κόμματός του, αλλά εκείνης της μειοψηφικής παράταξης (Vox) από την οποία εξαρτάται. Αφότου ανέλαβε καθήκοντα, ο Αλμέιδα μοιάζει να έχει εγκολπωθεί απόλυτα στο προεκλογικό πρόγραμμα του ακροδεξιού κόμματος, το οποίο-όπως άλλωστε τόνισε σε πρόσφατη συνέντευξή του-δεν θεωρεί πως είναι αντίπαλός του και πως θα τους έτεινε τη χείρα για να υπάρξουν συμφωνίες.
Βέβαια, ο Αλμέιδα δεν χρειάζεται να τείνει χείρα βοηθείας προς το Vox, γιατί μία σειρά από μέτρα της δημαρχίας του πρωτίστως ικανοποιούν τις σκοταδιστικές διεκδικήσεις των ακροδεξιών. Γιατί ποιον άλλωστε ικανοποιούν μέτρα όπως η κατάργηση της Γενικής Διεύθυνσης Ισότητας της Μαδρίτης και το γενικότερο αντιφεμινιστικό πολιτεύεσθαι του Δήμου, που έφθασε μέχρι του σημείου να σβήνει γκράφιτι και επιγραφές με φεμινιστικά θέματα, όταν το Vox διαρκώς ολολύζει κατά των “ναζιφεμινιστών”;.
Ποιος έξω από το ακροδεξιό κόμμα δεν επιχαίρει για τον ανοικτό πόλεμο της δημαρχίας στον νόμο για την Ιστορική Μνήμη, που έφθασε ίσαμε την καταστροφή του μνημείου στην Αλμουδένα για τους 3.000 εκτελεσθέντες από τη φρανκική δικτατορία και την καθαίρεση των στίχων του μεγάλου ποιητή, Μιγέλ Ερνάνδεθ;
Ή ποιον άραγε εάν όχι το Vox δεν χαροποιεί η επαναφορά (όπως γράφαμε και από αυτό εδώ το βήμα τον Αύγουστο,) των φασιστο-φρανκικών ονομασιών στους δρόμους της πρωτεύουσας, που είχε αφαιρέσει η προηγούμενη δημοτική αρχή; Ή οι ιαχές κατά των αμβλώσεων και η απαίτηση του Αλμέιδα για επιστροφή στην αναχρονιστική νομοθεσία του 1985 για τον περιορισμό της επιλογής αυτής, μόνο για περιπτώσεις κινδύνου του εμβρύου ή της μητέρας;
Για να μη μιλήσουμε για τον πόλεμο που έχει κηρύξει η δημαρχία κατά των φτωχών, των μεταναστών και των κατατρεγμένων εν γένει. Μόλις τον περασμένο Μάιο, ο Αλμέιδα έκλεισε το Κέντρο Λος Χεράνιος, το μοναδικό καταφύγιο για άστεγες γυναίκες στη Μαδρίτη-δηλώνοντας πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα έξοδα και στους μισθούς των 50 εργαζομένων (που όμως ήταν σε καθεστώς επιδόματος πανδημίας), την ώρα που ο μισθός του δημάρχου είναι 108.000 ευρώ και των συμβούλων του από 85.000 ευρώ και άνω.
Ο Αλμέιδα εξάλλου είναι κι ένας από τους ολίγιστους δημάρχους που αντιτίθενται στην πρόσφατα ψηφισμένη νομοθεσία για την προστασία των ενοικίων και της κοινωνικής κατοικίας, δηλώνοντας στο Twitter στις 6 Οκτωβρίου πως δεν πρόκειται να κάνει ΤΙΠΟΤΑ για τα ενοίκια στη Μαδρίτη. Παράλληλα, “φροντίζει” να μην υπάρχει κανενός είδους βασική υπηρεσία (καθαριότητα, σκουπίδια, φωτισμός, πεζοδρομήσεις κλπ) για τις φτωχές και λαϊκές συνοικίες. Μάλιστα, στις λαϊκές περιοχές του νότου (όπως το Καραμπαντσέλ ή το Βαγιέκας και το Βιγιαβέρδε) απ’ όπου πέρασε στις αρχές του έτους η καταστροφική καταιγίδα “Φιλομένα” οι υπηρεσίες του Δήμου ακόμη δεν έχουν καθαρίσει κι αποκαταστήσει τις ζημιές.
“Πάσσαλος πασσάλω κρούεται”, φαίνεται να είναι η πολιτική του Κασάδο απέναντι στην Αγιούσο. Μόνο που για τον απλό πολίτη, όχι μόνον τον ψηφοφόρο του ΡΡ, η επιλογή ανάμεσα στον Αλμέιδα και την Αγιούσο επ’ ουδενί δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως το μη χείρον βέλτιστον.
