«Η κατάσταση των τελευταίων μηνών αποδεικνύει πως η Μετάδραση δεν απέχει καθόλου από τις πρακτικές που ακολουθούν επιχειρήσεις και πολυεθνικές» καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι της ΜΚΟ Μετάδραση με αφορμή την ανακοίνωση για απόλυση 120 εργαζομένων από διάφορα τμήματα.
Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, παρόλο που η ΜΚΟ δηλώνει ρητά στα έντυπα καταγγελίας σύμβασης πως δεν πρόκειται για μαζικές απολύσεις, στην πραγματικότητα περί αυτού πρόκειται. Απλά τηρείται το περιβόητο άρθρο του νόμου 3863/2010 για το επιτρεπόμενο ποσοστό του 5% απολύσεων εργαζομένων ανά μήνα, καθώς η ΜΚΟ απασχολεί περισσότερους από 600 υπαλλήλους.
Το κλείσιμο και η υποστελέχωση τμημάτων έχει ξεκινήσει σταδιακά από το τέλος του καλοκαιριού αναφέρουν οι εργαζόμενοι στην καταγγελία τους. «Αρχικά, ανακοινώθηκε εν μια νυκτί και χωρίς προειδοποίηση πως το τμήμα επιτροπείας θα κλείσει, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις των υπευθύνων. Οι εργαζόμενοι/ες κλήθηκαν βίαια και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να ολοκληρώσουν τη συνεργασία με τους επωφελούμενους. Με συνέπειες ως προς την νομική κάλυψη και προώθηση των αιτημάτων των φιλοξενούμενων ασυνόδευτων ανηλίκων των δομών. Πάνω από 80 εργαζόμενοι απολύθηκαν όσο η Μετάδραση σφύριζε κλέφτικα πως το κράτος ευθύνεται για αυτό, αποποιούμενη κάθε ευθύνη» σημειώνουν.
Και συνεχίζουν: «Οι νέες απολύσεις -κατόπιν προειδοποίησης- συνοδεύονταν από αποζημιώσεις που παρουσιάστηκαν ως ευγενική παροχή της Μ.Κ.Ο. Ξεκαθαρίζουμε πως η αποζημίωση είναι υποχρέωση των εργοδοτών. Η ενημέρωση δε, συμβαίνει για να μειωθεί η αποζημίωση στο μισό. Στις απολύσεις αυτές εντάσσονται και εργαζόμενοι που έχουν συμπληρώσει τριετίες στη Μετάδραση, με σκοπό να χάσουν τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτές. Μικρό ποσοστό αυτών θα επαναπροσληφθεί με νέες «μηνιαίες» συμβάσεις εργασίας. Το συμπέρασμα: Απόλυση ή απώλεια εργασιακών δικαιωμάτων.»
Λόγων των απολύσεων και των περικοπών, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, δεν καλύπτεται το φάσμα των αναγκών των επωφελούμενων και η τακτική εναλλαγή προσωπικού προσθέτει επιπλέον ανασφάλεια στην ήδη βεβαρημένη κατάστασή τους. «Βέβαια οι ανάγκες των εργαζομένων δεν ένοιαξαν ποτέ τη Μετάδραση, όπως και οι ανάγκες των εξυπηρετούμενων, που έρχονται σε δεύτερη μοίρα, αλλά είναι πάντα χρήσιμες για την προσέλκυση πιθανών νέων χρηματοδοτήσεων. Απορίας άξιο λοιπόν είναι αν τελικά η ΜΕΤΑδραση προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και πόσο μάλλον τα εργασιακά» υπογραμμίζεται στην καταγγελία.
Τέλος οι εργαζόμενοι κάνουν λόγο για εκδικητικές απολύσεις αναφέροντας χαρακτηριστικά «Αξίζει να αναφερθεί βέβαια πως επ’ αφορμής αυτών των μαζικών απολύσεων η Μ.Κ.Ο. αποφασίζει και διατάζει. Διοργανώνει αξιολογήσεις κεκλεισμένων των θυρών, οι οποίες ποτέ δεν κοινοποιούνται στο προσωπικό και χωρίς να έχουν ως γνώμονα τη βελτίωσή του, αλλά τον εκφοβισμό του. Καθιστά σαφές στο προσωπικό (ή τουλάχιστον νομίζει πως το κάνει) πως οι διεκδικήσεις του σε εργασιακά ζητήματα ή θέματα που αφορούν την προστασία του επωφελούμενου πληθυσμού δεν θα γίνονται αποδεκτές. Η επιστημονική κατάρτιση των υπαλλήλων και η εντός πεδίου εμπειρία τους παραμερίζονται στον βωμό της αυθαίρετης βούλησης της ΜΚΟ και του σκεπτικού φαινομενικής παροχής υπηρεσιών (ελάχιστου κόστους).
Γι’ αυτό το λόγο, απολύθηκαν μέσα σε ένα μήνα τρεις εργαζόμενοι στη δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων (0-12 ετών) της Αθήνας, οι οποίοι αντέδρασαν σε πρακτικές διαχείρισης που ακολουθεί η ΜΚΟ. Από την πλευρά των εργαζομένων διατυπώθηκε το νόμιμο και επιστημονικά ορθό και απαντήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες – απολύσεις. Μάλιστα, η οργάνωση δεν δίστασε προκλητικά να δηλώσει πως αιτία ήταν και οι αντιρρήσεις ως προς την επίσημη γραμμή-θέση της (την οποία η ίδια παραβαίνει). Ενδεικτικά, να αναφέρουμε πως αντιρρήσεις υπήρξαν σε εργασιακά ζητήματα, όπως οι βάρδιες ετοιμότητας που δεν καταγράφονταν επίσημα και δεν πληρώνονταν ή απέναντι σε αμελείς στάσεις ως προς τα επωφελούμενα παιδιά της δομής και τις ανάγκες τους.»
Και καταλήγουν οι εργαζόμενοι:
«Θα αναρωτιόταν κανείς πώς αυτή η οργάνωση, που ενορχηστρώνει τα παραπάνω, γίνεται να αναλαμβάνει νέα εγχειρήματα όπως το Υπνωτήριο Αστέγων Ανηλίκων ή το νέο πρόγραμμα εκπαίδευσης, που παρουσιάζονται ως πρωτοπόρα και προοδευτικά, όταν στο παρασκήνιο απολύει προσωπικό και υποστελεχώνει τα τμήματα που ήδη έχει. Φυσικά και είναι ρητορικό το ερώτημα. Προτεραιότητα όλων των Μ.Κ.Ο. ήταν πάντα το στήσιμο νέων εγχειρημάτων που θα φέρουν δημοσιότητα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κατ’ επέκταση χρηματοδοτήσεις.
Προτεραιότητα δικιά μας, ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες, είναι να διεκδικούμε αυτά που μας αναλογούν, κυρίως όταν αυτά αφορούν τα εργασιακά μας δικαιώματα και τα δικαιώματα των ευάλωτων πληθυσμών που υποστηρίζουμε. Και αυτό θα κάνουμε.»
