Όσο η κινητοποίηση των απεργών λιμενεργατών στην Τεργέστη συνεχίζεται και η Ιταλία εξακολουθεί να δοκιμάζεται από την αυξητική τάση των κρουσμάτων, τόσο κλιμακώνονται οι διωγμοί ενάντια στους πρωτεργάτες τους κινήματος που αντιτίθεται στην εφαρμογή του πιστοποιητικού εμβολιασμού ως μέσου διακρίσεων στην εργασία και απολύσεων. Ο νέος πέλεκυς-μετά την απόλυση του Φάμπιο Τούιακ και τη δίωξη «για χουλιγκανισμό» του πρώην εκπροσώπου των απεργών Στέφανο Πούτσερ- ανακοινώθηκε με την απόλυση του Αντονίνο Ρίτσο, εκ των πρωτεργατών των κινητοποιήσεων. Μολονότι η απόλυσή του δεν έχει ανακοινωθεί για λόγους ιδιωτικής προστασίας, την είδηση επιβεβαίωσε από τις σελίδες της η τοπική εφημερίδα «Il Piccolo».
Ο Ρίτσο θεωρείται το δεξί χέρι του Πούτσερ και ένας από τους κύριους υποκινητές της κατάληψης της προβλήτας, η οποία στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Πιάτσα ντ’ Ιτάλια της Τεργέστης. Ο Ρίτσο, αν και και λιγότερο γνωστός από τον Πούτσερ, έχει δώσει ενεργά το στίγμα του, με συνεντεύξεις και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μαζί με τον πρώην επικεφαλής των λιμενεργατών. Με τον Πούτσερ είναι επίσης εκπρόσωπος του Συντονισμού της Αντίστασης στο Λιμάνι της Τεργέστης, μια μικρή ομάδα που σχηματίστηκε στον απόηχο των διαδηλώσεων τον Οκτώβριο.
Ο Αντονίνο Ρίτσο είναι υπεύθυνος για τον συντονισμό με όλες τις άλλες ομάδες λιμενεργατών που αντιτίθενται στο «Πράσινο Πιστοποιητικό» (Green Pass). Βέβαια, του χρεώνεται η απονενοημένη κίνηση (που επικρίθηκε από πολλές οργανώσεις) και αφορά την πορεία που οργανώθηκε στα τέλη Οκτωβρίου και είχε στόχο να φθάσει στην πύλη εισόδου των εγκαταστάσεων της Siot, η οποία διαχειρίζεται τον αγωγό φυσικού αερίου Transalpine Pipeline που συνδέει την Τεργέστη με την κεντρική Ευρώπη. Στόχος ήταν η κατάληψη του αγωγού να αναγκάσει την παρέμβαση της γερμανικής κυβέρνησης στη δοτή κυβέρνηση του Μάριο Ντράγκι για να άρει το μέτρο του Green Pass στους χώρους εργασίας.
Πολλές από τις δηλώσεις του Ρίτσο είναι εμπρηστικές, θυμίζουν την οπεραϊστική τακτική που κήρυττε ο Μάριο Τρόντι στη δεκαετία του ‘70, εμπνευσμένη από τη σμιτιανή θεωρία του «εχθρού». Ο Ρίτσο διασάλπιζε την κοινωνική σύγκρουση, τον «πόλεμο ανάμεσα σε ηγεμόνες και λαούς», υποστηρίζοντας ότι ο αγώνας ενάντια στο σύστημα ξεκινά από τα λιμάνια με πρώτο αυτό της Τεργέστης. Ανακοινώνοντας την πορεία προς τον αγωγό φυσικού αερίου, οι διαδηλωτές είχαν τονίσει ευθαρσώς «δεν ανήκουμε σε κανένα σωματείο γιατί κανείς δεν μας έχει καλύψει ποτέ. Είμαστε κατά του Green Pass, το οποίο δεν είναι υγειονομικό μέτρο, αλλά μια υποχρεωτικότητα για τον άνθρωπο και δεν μας αρέσει να ζούμε ως σκλάβοι». Πολλές από τις δηλώσεις του Ρίτσο έχουν επίσης βρεθεί στο στόχαστρο των μυστικών υπηρεσιών της Digos.
Σύμφωνα με τη μεγαλύτερη μερίδα του Τύπου, οι λόγοι της απόλυσης αφορούν την ψεύτικη αναρρωτική που είχε δηλώσει ο Ρίτσο, ο οποίος καταγράφηκε να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις παρότι έπρεπε να έχει παραμείνει στο σπίτι του. Ακριβώς ο λόγος αυτός ήταν και η αιτία της απόλυσης, προηγουμένως, του Τούιακ, ο οποίος είχε παρουσιάσει πλαστή ιατρική βεβαίωση για να απέχει από την εργασία του. Όμως ένας από τους λόγους που μπορεί να οδήγησε στην απόλυση του Ρίτσο, αφορά και τη διαμάχη με τον διευθυντή Εργασίας Λιμένος της Τεργέστης, Φραντσέσκο Μαριάνι. Από την πλευρά του, ο Ρίτσο αντέτεινε πως «στο λιμάνι της Τεργέστης γίνονται δεκάδες εγκλήματα και δεν υπάρχουν έλεγχοι, αλλά απολύουν εμένα που εργάζομαι 30 χρόνια. Έχω παραδώσει την υπόθεση στους δικηγόρους μου. Σε κάθε δράση αντιστοιχεί και μια αντίδραση».
Στις αρχές Νοεμβρίου, τρεις εβδομάδες μετά τη μεγαλειώδη πορεία της 15ης Οκτωβρίου ενάντια στο Green Pass στους χώρους εργασίας, ο Μαριάνι σε μία προσπάθεια να σπιλώσει το κίνημα είχε δηλώσει: «Υπάρχουν 11 λιμενικοί στην Τεργέστη που έχουν ασθενήσει με Covid. Τέτοιος αριθμός δεν καταγράφηκε ούτε την εποχή του λοκντάουν», αποδίδοντας τον αριθμό των κρουσμάτων στις διαδηλώσεις. «Ντρέπομαι για τους λιμενεργάτες μου που τους περιφέρουν στις πλατείες σαν σε λιτανεία για την Παναγία του Μετζουγκόριε». Ένα ανοικτό casus belli για τους απεργούς και μία ευθεία κατηγορία στους Πούτσερ -Ρίτσο.
Βέβαια, η απόδοση της ευθύνης για την αύξηση των κρουσμάτων στην Τεργέστη στις διαδηλώσεις αποτελεί σταθερό επιχείρημα των αρχών. Ακόμη και εφημερίδες της «Αριστεράς» όπως η Manifesto συνέδεαν αιτιακά και μονόδρομα την αύξηση των κρουσμάτων με τις διαδηλώσεις. Σχεδόν διατεταγμένα αναφέρονται στις διαδηλώσεις ως εστία διάδοσης της νόσου Covid-19. Τo σύστημα κυβέρνησης-μέσων ενημέρωσης εκμεταλλεύθηκε τις αναπόφευκτες συγκλίσεις και ζυμώσεις ανάμεσα στην εργατική διαμαρτυρία, τη λαϊκή αγανάκτηση και την αντιεμβολιαστική ψύχωση, για να δυσφημίζει με μία ειδησεογραφική ομοβροντία και μία εκτεταμένη εκστρατεία δυσφήμισης.
Φυσικά, από την περιγραφή αυτή απαλείφεται το γεγονός ότι παρά την εκτεταμένη εκστρατεία να πεισθεί ο πληθυσμός για την αναγκαιότητα της τρίτης, η επέλαση της πανδημίας δεν λέει να περιορισθεί. Η επιβεβαίωση είναι πως το γειτονικό Βένετο, το οποίο δεν έχει διαδηλώσεις, παραμένει όμως στο «κόκκινο», όπως και το Φριούλι στην ίδια γειτονιά, όπου επίσης δεν γίνονται διαδηλώσεις, αλλά δοκιμάζεται από την αύξηση των κρουσμάτων. Για να μην πούμε για το γερμανόφωνο Άλτο Άντιτζε, που έχει οδηγηθεί ήδη σε λοκντάουν.
Εντούτοις, ουδείς κάνει κάποιον συσχετισμό π.χ. με τον ανεξέλεγκτο τουρισμό (Βενετία, Μπολτσάνο) ή τα ελλιπή μέτρα προστασίας στις αγροτοβιομηχανικές μονάδες (Φριούλι). Αλλά ακόμη και στην Τεργέστη, κανείς δεν απέδωσε την αύξηση των κρουσμάτων στα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας και τη μαζική προσέλευση του κόσμου (μεγαλύτερη και από τη διαδήλωση στην Πιάτσα ντ’ Ιτάλια) στο «κοσμικό» γεγονός της ρεγκάτας Barcolana, όπου ακόμη και ο διοργανωτής της εμφανίζεται να μην φορά μάσκα και να χαριεντίζεται με επίσης άνευ μάσκας πολυάριθμους συμμετέχοντες! Ή ότι η Περιφέρεια Φριούλι -Βένετο-Τζούλια (Τεργέστη) τον Φεβρουάριο πρόσφερε δωρεάν πακέτα διακοπών για σκι σε πολίτες, την ώρα που είχε κλείσει τους οίκους ευγηρίας και τα σχολεία, όπως και τον πληθυσμό στα σπίτια του! Αφού τους έχουμε κλείσει όσους απειλούν με διάδοση, ώρα λοιπόν για διακοπές!
Βέβαια, οι λιμενεργάτες «orbi et urbi» (σ.σ. στην πόλη και στην οικουμένη) διαλαλούν και βεβαιώνουν όπως και στην τελευταία τους συνέντευξη στις 12 Νοεμβρίου, πως δεν αντιτίθενται στους εμβολιασμούς, αλλά μόνο στην προσπάθεια το Green Pass να αποτελέσει «Δούρειο Ίππο» για απολύσεις ενόψει και της προσπάθειας για πώληση του λιμανιού. Βέβαια, ο αστικός κι όχι μόνον αυτός, Τύπος ουδαμώς προβάλλει τις θέσεις των λιμενεργατών και των υπόλοιπων εργαζομένων που βλέπουν στο Green Pass ως έναν μηχανισμό βιοπολιτικού ελέγχου και κοινωνικοποίησης της εργασίας και τη σύνδεσή της με τους μισθούς, τα ωράρια, τις συμβάσεις και τις συνθήκες δουλειάς εν γένει. Έναν έλεγχο που θα απλώνεται όχι μόνον στον χώρο δουλειάς αλλά και στο σύνολο της καθημερινής ζωής.
Κανένα από τα κύρια μέσα ενημέρωσης δεν προβάλλει στην αφήγησή του τη μακρά σειρά από εκφοβισμούς από τους εργοδότες απέναντι στους λιμενεργάτες που συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες. Ούτε και τις πολλές πειθαρχικές διώξεις, τις απειλές για απόλυση, που στην περίπτωση των Τούιακ και Ρίτσο έγιναν πράξη. Ούτε καταγράφουν τις καταγγελίες και τα αιτήματα που καταγράφουν την παντελή έλλειψη πραγματικών μέτρων και μέριμνας για την ασφάλεια των εργαζομένων στους τερματικούς σταθμούς και τις λιμενικές εταιρείες. Το μόνο που τις νοιάζει δεν είναι η ασφάλεια, ή να παρέχουν τεστ στους εργαζόμενους, αλλά να εφαρμοσθούν τα κυβερνητικά διατάγματα για τις θέσεις εργασίας που τις βοηθά να μειώνουν το προσωπικό, αυξάνοντας τις ώρες εργασίας.
Καταγγελίες, που στην ουσία τεκμηριώνουν το τι συνέβη στο λιμάνι της Τεργέστης και στη συντριπτική πλειονότητα των χώρων εργασίας από την αρχή της πανδημίας και στη συνέχεια κατά τους επόμενους 20 μήνες. Αφού άφησαν αρχικά τον Sars-Cov-2 να κυκλοφορεί ελεύθερα με το πρόσχημα ότι είναι βασική η λειτουργία του λιμανιού για τον εφοδιασμό μίας χώρας σε λοκντάουν, στη συνέχεια λαμβάνονταν μέτρα προς την αντίθετη κατεύθυνση, που και τον κύκλο παραγωγής εμπόδιζαν και αποδεικνύονταν ανεφάρμοστα στην πράξη.
Σύμφωνα με το CLPT, μόνο μία εταιρεία μπήκε στον κόπο να παράσχει μάσκες και απολυμαντικά στους εργαζόμενους. Και μια έρευνα με χρήση ορολογικών εξετάσεων σε λιμενικούς θα είχε αποκαλύψει μια συχνότητα λοιμώξεων που εμφανίστηκε σχεδόν διπλάσια από αυτή του υπόλοιπου πληθυσμού. Ποσοστά διάδοσης δηλαδή μεγαλύτερα από εκείνα που ισχυρίζονται οι αρχές ότι οφείλονται στις διαδηλώσεις.
Την ίδια στιγμή στο λιμάνι, δεκάδες εργαζόμενοι βρίσκονται σε αγωνία περιμένοντας την τελική απόφαση από την επιτροπή κρίσης για τις απεργίες, καθώς αρχικά η απεργία της 15ης Οκτωβρίου είχε κηρυχθεί παράνομη. Εάν επικυρωθεί η πρωτόδικη απόφαση είναι πιθανόν να υπάρξουν πολλές, τιμωρητικές, αναστολές εργασίας για πολλούς απεργούς που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις και περιφρούρησαν την απεργία.
