«Οι θεωρίες είναι περιγραφές χωρίς αξία. Αυτό που μετράει είναι η πράξη», είχε πει ο Ρουμάνος γλύπτης Κονσταντίν Μπρανκούζι (1876- 1957).
Κάπως έτσι, από την εφαρμογή της… πολυθρύλητης διάταξης για την «τετραήμερη εργασία», κανείς δεν παρατήρησε χαμογελαστούς εργαζόμενους να περνούν τα διόδια το βράδυ της Πέμπτης κατευθυνόμενοι προς την περιφέρεια, προκειμένου να «μαζέψουν ελιές» παρά τα όσα υποστήριζε επ’ αυτού η κυβέρνηση.
Κάπως έτσι, με τη μεταφορά των προβλέψεων του πρόσφατου εργασιακού νόμου από την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στους χώρους εργασίας, οι απεργοί (σε διαφορετικούς κλάδους και περιοχές της χώρας), βρέθηκαν αντιμέτωποι με την απεργοσπασία, τον αυταρχισμό της εργοδοσίας και τον ένστολο εκφοβισμό.
Τόσο στην περίπτωση της 48ωρης απεργίας των κούριερ στα ΕΛΤΑ, όσο και των εργαζομένων στα Πετρέλαια Καβάλας, ο σεβασμός στην εργασία, ο διάλογος και η συνεννόηση εγκλωβίστηκαν στις ασπίδες των ΜΑΤ, αποδίδοντας μια εξαιρετικά σαφή (όσο και ανατριχιαστική) εικόνα για το πώς θα αντιμετωπίζονται πλέον οι εργαζόμενοι, ακόμη και σε αυτούς που ήθελαν να πειστούν από τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες.
Όλοι οι εργαζόμενοι.
Στη θεωρία, λοιπόν, ο νόμος προστατεύει ταυτόχρονα το δικαίωμα στην απεργία, αλλά και το δικαίωμα στην εργασία:
Η συνδικαλιστική οργάνωση που κηρύσσει απεργία υποχρεούται να προστατεύει το δικαίωμα των εργαζομένων, οι οποίοι δεν συμμετέχουν στην απεργία, ώστε να προσέρχονται και να αποχωρούν ελεύθερα και ανεμπόδιστα από την εργασία τους χωρίς εμπόδιο και ιδίως χωρίς την άσκηση σωματικής ή ψυχολογικής βίας.
Σε περίπτωση παραβίασης αυτής της υποχρέωσης, η απεργία μπορεί να διακοπεί με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου.
Παράλληλα, προάγει τον διάλογο μεταξύ των εργαζομένων και της εργοδοτικής πλευράς:
Η υποχρέωση διεξαγωγής δημόσιου διαλόγου ενώπιον του ΟΜΕΔ, πριν από την πραγματοποίηση απεργίας, που ίσχυε ήδη σε φορείς, υπηρεσίες, οργανισμούς και επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, επεκτείνεται στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ. Στους υπόλοιπους φορείς και επιχειρήσεις είναι προαιρετική.
Περνώντας, λοιπόν, από τη θεωρία στην πράξη, οι απεργοί των ΕΛΤΑ -οι οποίοι διεκδικούσαν το στοιχειώδες δικαίωμα τους στην εργασία με 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση- βρέθηκαν αντιμέτωποι διαδοχικά με απεργοσπαστικό μηχανισμό και τον αποκλεισμό τους από τα γραφεία της επιχείρησης με την χρήση των ΜΑΤ:
Στην καταγγελία ότι η διοίκηση των ΕΛΤΑ χρησιμοποίησε και πάλι απεργοσπαστικό μηχανισμό, αξιοποιώντας αυτήν τη φορά μέχρι και ταξί για την παράδοση δεμάτων, προχώρησε μιλώντας στην απεργιακή συγκέντρωση ο Αλέκος Περράκης, μέλος της ΕΕ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και πρόεδρος του ΣΕΤΗΠ.
Επίσης, οι εργαζόμενοι κατήγγειλαν την διοίκηση των ΕΛΤΑ κούριερ , η οποία υποδέχθηκε τους απεργούς με διμοιρία ΜΑΤ επισημαίνοντας ότι «κατεβάζουν τα ρολά λες και είναι τσιφλίκι τους και για μια ακόμη φορά η διοίκηση δηλώνει απούσα μέσω της αστυνομίας.
Απαιτούμε να προσέλθει στο χώρο άμεσα εκπρόσωπος της διοίκησης για να συνάντηση όπως έχουμε ζητήσει με μέιλ επείγουσας συνάντησης…».
Την ίδια ώρα, σε άλλη περιοχή της χώρας, οι εργαζόμενοι αντιδρούσαν:
«Αυτή την στιγμή 3 κλούβες με διμοιρίες των ΜΑΤ βρίσκονται έξω από τις εγκαταστάσεις των Πετρελαίων Καβάλας απέναντι σε εκατοντάδες εργαζόμενους που διεκδικούν το δικαίωμα τους στην δουλειά.
Η αστυνομία, κατ’ εντολή της κυβέρνησης για μια ακόμη φορά στο ρόλο μπράβου των αφεντικών απέναντι στους εργαζόμενους.
Την ίδια ώρα ασφαλίτες, σεκιούριτι και άνθρωποι της εργοδοσίας έχουν περικυκλώσει τον χώρο και εμποδίζουν την πρόσβαση.
Όλα αυτά σε χώρο με εύφλεκτα και επικίνδυνα υλικά!
Η τρομοκρατία και η καταστολή δεν θα περάσει!
Να αποσυρθούν τώρα οι αστυνομικές δυνάμεις από τα Πετρέλαια Καβάλας
Υποχρέωση διεξαγωγής δημόσιου διαλόγου».
Οι αντιδράσεις, θα συνεχιστούν με το ΠΑΜΕ να καλεί σε συγκέντρωση κατά του νέου προϋπολογισμού, την Πέμπτη 16 του μηνός στο Σύνταγμα, ενώ αναμένεται η κινητοποίηση και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Και επειδή οι συντάκτες του προϋπολογισμού της… εκρηκτικής ανάπτυξης κινήθηκαν στην πεπατημένη των συντακτών του εργασιακού νόμου, παρουσιάζοντας έναν -θεωρητικά- κοινωνικά δίκαιο και οικονομικά ισορροπημένο προϋπολογισμό, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων αποκρυπτογράφησαν την κατεύθυνση των προβλέψεων αυτών στην πράξη:
«Από τις προβλέψεις ότι η ανάπτυξη φέτος θα φτάσει στο 6,9% και του χρόνου στο 4,5%, καλό δεν θα δούμε», επισημαίνουν και εξηγούν:
-Οι εργαζόμενοι θα κληθούμε να πληρώσουμε το 95% των φόρων για να καλυφθούν τα «σπασμένα» από τις φοροαπαλλαγές και τις επιδοτήσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις που αύξησαν περαιτέρω τα ελλείμματα και το χρέος.
-Την ίδια στιγμή μειώνονται οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρηματικών κερδών στο 22% από το 24%.
- Την ώρα που μετράμε χιλιάδες νεκρούς και εκατοντάδες διασωληνωμένους από την πανδημία, η κρατική χρηματοδότηση στην Υγεία να μειώνεται κατά 450 εκατ. ευρώ.
- Αντίθετα, τα «δωράκια» προς τους φαρμακοβιομηχάνους και γενικότερα τους επιχειρηματικούς ομίλους θα φτάσουν τα 1,2 δισ. ευρώ.
- Τα επιδόματα για τους ανέργους κόβονται κατά 199 εκατ. ευρώ ενώ
- δεν υπάρχει καμία ουσιαστική πρόβλεψη για αντισεισμικά, αντιπλημμυρικά, αντιπυρικά έργα, για σχολικές υποδομές.
- Αντίθετα, αυξάνονται οι δαπάνες για τα εξοπλιστικά προγράμματα κατά 530 εκατ. ευρώ, φθάνοντας στα 3,5 δις και συνολικά στα 7,5 δις, αν συνυπολογιστούν τα 4 δις ευρώ που διαθέτει η Ελλάδα κάθε χρόνο για την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ.
