Έφτασε στα 17 του στη Λέσβο το 2006 με φουσκωτή βάρκα από την Τουρκία, έμεινε για λίγο στη «φυλακή» της Παγανής και συνέχισε τη ζωή του. Ο Ρεζά Γκολαμί έχει εδώ και έξι χρόνια το εστιατόριο «Φωλιά» στα Εξάρχεια της Αθήνας και επέστρεψε πριν από λίγες ημέρες στη Μυτιλήνη, 15 χρόνια από την πρώτη του φορά για να παρουσιάσει το πρώτο του βιβλίο «Χαμένες Ταυτότητες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Τόπος» στο παραδοσιακό καφενείο «Πανελλήνιο».
«Γεννήθηκα σε εμπόλεμη ζώνη, σε μία φτωχή χώρα» είναι από τα πρώτα πράγματα που μας λέει ο Ρεζά Γκολαμί, μιλώντας για τους συνεχείς εμφυλίους στο Αφγανιστάν, αλλά και τον σκοταδισμό των Ταλιμπάν. Στα 12 του βρέθηκε στο Πακιστάν, ενώ το 2001 πίστεψε για λίγο μαζί με τους συμπατριώτες του ότι το 2001 οι Αμερικανοί θα βοηθούσαν τον Αφγανικό λαό, αλλά σύντομα θα διαψεύδονταν, με κυβερνήσεις, «μαριονέτες».
Διέφυγε στο Ιράν, και από εκεί στην Τουρκία. Θεωρεί τυχερό τον εαυτό του που τον εντόπισε το Λιμενικό: «Αν ένα κύμα αναποδογύριζε τη βάρκα τότε, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα». Έμεινε μία βδομάδα στην Παγανή σε αίθουσα με τους ανήλικους, και με το σημείωμα που έλαβε έφυγε για Αθήνα.
Το 2012 εκλέχτηκε πρόεδρος της αφγανικής κοινότητας, δίνοντας συνεχείς αγώνες για την ένταξη των Αφγανών προσφύγων στην ελληνική κοινωνία.«Δεν έγινα βάρος, και δεν αλλοίωσα τον ελληνικό πολιτισμό» λέει ουσιαστικά απαντώντας στις ξενοφοβικές φωνές. Έμαθε άπταιστα ελληνικά, δούλεψε για λίγο ως διερμηνέας, τελείωσε το Λύκειο και το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων. Το 2014, νοσταλγώντας τις γεύσεις της παιδικής του ηλικίας, νοίκιασε ένα μαγαζί στα Εξάρχεια και έφτιαξε τη «Folia», ένα φαλαφελατζίδικο που έχει γίνει από τα τοπόσημα της γειτονιάς.
«Πλέον θέλω να συνεισφέρω με την αγάπη μου σε όλους, γιατί πάνω από όλα βρίσκεται ο άνθρωπος».
Σύντομη περιγραφή του βιβλίου:
Το βάθος της ταλαιπωρίας που βίωσα δεν υπάρχει λέξη για να του δώσει μορφή. Για να γίνει κανείς φάλαινα πρέπει να πιει θαλασσινό νερό, να γευτεί τη γλυκόπικρη γεύση που αφήνει κάθε ιστορία.
Συνήθως στη ζωή έχουμε επιλογές, αλλά υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να επιλέξεις τον τρόπο με τον οποίο θέλεις να ζήσεις. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δική μου ζωή, δίχως επιλογή, δίχως όνειρα.
Ο Ρεζά Γκολαμί γεννήθηκε το 1988 στην πόλη Καμπούλ του Αφγανιστάν. Στις Χαμένες ταυτότητες μας αφηγείται την ιστορία του: την παιδική ηλικία του σε μια χώρα διαλυμένη από εμφύλιους πολέμους και φυλετικές διαφορές, και τις μεταναστεύσεις του πρώτα στο Πακιστάν κι ύστερα στο Ιράν, ώσπου το 2006, σε ηλικία δεκαεπτά ετών κατάφερε να φτάσει στην Ελλάδα. Η συγκλονιστική μαρτυρία του, γραμμένη χωρίς μελοδραματισμούς και κατηγορώ, δίνει στον αναγνώστη να καταλάβει οριστικά και αμετάκλητα γιατί η προοπτική μιας ξεφούσκωτης βάρκας που θαλασσοδέρνεται στα κύματα μοιάζει για τον πρόσφυγα με ταξίδι προς την ελευθερία.
Γεννημένος το 1988 στην πόλη Καμπούλ του Αφγανιστάν ο Ρεζά Γκολαμί (RezaGkolami) αναγκάστηκε, λόγω του εμφύλιου πολέμου και του απάνθρωπου καθεστώτος των Ταλιμπάν, να εγκαταλείψει την οικογένειά του και να μεταναστεύσει σε ηλικία δέκα ετών στο Πακιστάν. Εκεί έζησε τρία χρόνια, δουλεύοντας ως ράφτης και πηγαίνοντας παράλληλα σχολείο. Επέστρεψε για λίγο στην πατρίδα του και στη συνέχεια κατέφυγε στο Ιράν, όπου έζησε για μικρό διάστημα υπό τον φόβο της απέλασης. Έπειτα πέρασε στην Τουρκία και το 2006 ήρθε στην Ελλάδα, σε ηλικία δεκαεπτά ετών. Ύστερα από απορριπτικές αποφάσεις από την επιτροπή ασύλου και προσωπικό αγώνα, κατάφερε να λάβει πολιτικό άσυλο το 2011 και την ελληνική υπηκοότητα το 2016. Ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του στην Ελλάδα και σήμερα είναι φοιτητής στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Από το 2010 ως το 2015 εργάστηκε ως μεταφραστής και διερμηνέας. Το 2012 εκλέχτηκε πρόεδρος της αφγανικής κοινότητας και έκτοτε δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται για την ένταξη των Αφγανών προσφύγων στην ελληνική κοινωνία και να ασχολείται ενεργά με θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
ΠΗΓΗ: Stonisi.gr
