Η αρχική σκέψη ήταν αυτή η σειρά άρθρων, περί των τάσεων του 2022 να ξεκινήσει με άλλο θέμα. Ωστόσο, μετά την μητσοτακική συναυλία με τον Ρουβά η οποία κόστισε 200.000 ευρώ και κάτι ψιλά, προκειμένου να την απολαύσουν διμοιρίες ΜΑΤ, τη φίμωση του κωμικού Ζαραλίκου και από το Twitter, επειδή ενοχλεί τον «ολιγάρχη» Μαρινάκη και τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη η σάτιρά του, και μετά από πολλά άλλα μικρότερα και μεγαλύτερα γεγονότα, τα οποία δένουν την ποινική με την πολιτική επικαιρότητα, μοιάζει λογικό να ξεκινήσουμε από το ότι και το 2022, η Ελλάδα θα παραμείνει μια ευρω-βαλκανική εκδοχή Κολομβίας και φυσικά «δημοκρατίας της μπανάνας».
Από τη μια, η πατρωνία της πατρίδας μας, όπως όλα δείχνουν, θα παραμείνει αδιατάρακτα στην πρεσβεία των ΗΠΑ, με βοηθό την πρεσβεία του Ισραήλ και υπεργολάβο την γερμανική πρεσβεία. Θα συνεχίσουμε να αγοράζουμε οπλικά συστήματα με γνώμονα τι ανάγκες έχουν οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ στην περίπτωση πολέμου με την Ρωσία, αντί των ελληνικών, εθνικών αναγκών και της διαμόρφωσης εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, ενώ τα ντόπια μέσα ενημέρωσης θα συνεχίσουν να χειροκροτούν κάθε τέτοια αγοραπωλησία, αποκαλώντας την «παραχώρηση», προς τέρψη των εγχώριων και ξένων παρασίτων του κρατικού προϋπολογισμού.
Τα μέσα ενημέρωσης, παρεμπιπτόντως, θα εξακολουθήσουν να ζουν χάρη στο κρατικό χρήμα που τους δίνει η κυβέρνηση προκειμένου να την λιβανίζουν, οπότε και θα συνεχίσουν να μας ταΐζουν παραπληροφόρηση και γελοία ριάλιτι.
Από την άλλη, η ντόπια ολιγαρχία, απαρτιζόμενη από λούμπεν στοιχεία με τεράστια πορτοφόλια, χάρη στις πλάτες των ξένων δυνάμεων και στους εξαγορασμένους πολιτικούς ή και ολόκληρα κόμματα, που υπάρχουν προκειμένου υπό μορφή ορντινάτσας να νομοθετούν υπέρ των αφεντικών τους, θα συνεχίσει να ελέγχει τον τύπο και την ενημέρωση και να κανονίζει δουλειές με τον υπόκοσμο και με το παρακράτος, όποτε απαιτείται.
Σύντομα, δεν θα υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο υπόκοσμος, χάρη στο σχήμα διευρυμένης, καθεστωτικής διαφθοράς (ξένες δυνάμεις, ντόπια ολιγαρχία, πρωθυπουργεύοντες και πολιτευτές, μέσα ενημέρωσης, δυνάμεις ασφαλείας, δικαιοσύνη) έχει διεισδύσει από τις παραδοσιακές του δραστηριότητες (πορνεία, ναρκωτικά κτλ.) και σε άλλες δραστηριότητες, λ.χ. οικοδομικά και δημόσια έργα, επιχειρηματικές δραστηριότητες κ.ο.κ., όπως ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης είχε προδιαγράψει. Η μαφία θα καταστεί πολιτικός παράγοντας.
Δεν θα αργήσει η εποχή, που θα δούμε ενοχλητικά πολιτικά πρόσωπα να μπαίνουν στο στόχαστρο. Άλλωστε και η ανεξιχνίαστη δολοφονία Καραϊβάζ (για όποιον λόγο ενόχλησε, όποιους ενόχλησε ο δημοσιογράφος) παραμένει ως υπενθύμιση του πώς αντιμετωπίζονται και «λύνονται» ορισμένα παρόμοια ζητήματα.
Όσοι επιλέγουν να ασκήσουν κριτική από το χώρο των τεχνών, της πολιτικής και των μέσων ενημέρωσης θα περιθωριοποιούνται ή θα λογοκρίνονται μετωπικώς. Άλλοτε τη δουλειά θα την αναλαμβάνουν τα μεγάλα ιδιωτικά μονοπώλια και άλλοτε οι παρακρατικοί-ποινικοί.
Η οικογένεια Μητσοτάκη θα συνεχίσει να λεηλατεί τη χώρα, ως η ηγέτιδα οικογένεια του συστήματος του κοτζαμπασισμού, ενώ οι επίδοξοι «σώγαμπροι» του συστήματος εξουσίας των μεγάλων οικογενειών θα συνωθούνται στον προθάλαμο της εξουσίας, ώστε λάβουν το μερίδιό τους από τον διαγούμισμα του δημοσίου ταμείου και από τα ψίχουλα, πλέον, ματαιοδοξίας, τα οποία εξασφαλίζει η προσφορά τέτοιων υπηρεσιών στο σύστημα εξουσίας.
Ο ευρω-ατλαντισμός θα συνεχίσει να αποτελεί τον ιδεολογικό μανδύα όλων των παραπάνω, με βασικό αντίπαλο τον πανταχού παρόντα «λαϊκισμό». Η «Παράγκα» του Διονύση Σαββόπουλου, θα εξακολουθήσει, κόντρα στην πορεία του δημιουργού της, να αποτελεί το αντιπροσωπευτικό τραγούδι της εποχής.
