Η επιστροφή των Ιταλών στην εργασία και στα σχολεία μετά τις γιορτές συνεχίζεται με την ίδια αμφιβολία για το τι μέλλει γενέσθαι. Αμφιβολία τόσο για τον καλπασμό των μολύνσεων από την παραλλαγή «Όμικρον» που δεν φαίνεται να αναχαιτίζεται, όσο και για τα νέα μέτρα εφαρμογής του Super Green Pass αλλά και το αλαλούμ με τα νέα μέτρα για την επιστροφή στα σχολεία , που έχει αναγκάσει τους διευθυντές να ζητήσουν έκτακτη βοήθεια για να αντιμετωπίσουν τις ελλείψεις από τις βιαστικές αποφάσεις. Την ίδια ώρα συνεχίζονται τα πρόστιμα των 100 ευρώ για τους ανεμβολίαστους άνω των 50 ετών.

Η βροχή των έκτακτων διαταγμάτων, που ανατρέπουν σχεδόν κάθε μέρα τη ζωή και την εργασία των Ιταλών ήδη αναστάτωσε τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Οι  πολίτες νοιώθουν σαστισμένοι, αγνοώντας εάν όσα εφαρμόζονται σήμερα θα ισχύουν κι αύριο και συνεχίζουν να συνωστίζονται στις ουρές έξω από φαρμακεία και κέντρα ελέγχου για ένα ράπιντ ή μοριακό τεστ, που μαζί με το ενισχυμένο διαβατήριο εμβολιασμού, καθίσταται πλέον αναγκαίο για τις μετακινήσεις, την εργασία και τις κάθε είδους συνεστιάσεις. Ειδικά για τις μετακινήσεις, η είδηση πως η Trenitalia ματαίωσε πολλά δρομολόγια εξαιτίας κρουσμάτων στο προσωπικό, έχει θορυβήσει πολλούς Ιταλούς, που χρησιμοποιούν αναγκαστικά τα μέσα μεταφοράς για να μεταβούν στην εργασία και το σχολείο.

Μάλιστα, η φρενίτιδα για την διενέργεια τεστ και την προμήθεια σε μάσκες FFP2, που μαζί με το Green Pass και τη μάσκα, είναι αναγκαστικές, όχι μόνον από τις κοινωνικές συνεστιάσεις, αλλά έως τα κουρεία, όπως και τα ράπιντ τεστ για τα μέσα μεταφοράς, δημιουργεί ατέλειωτες ουρές κι ελλείψεις στα φαρμακεία και τα κέντρα υγείας, καθώς  και πονοκέφαλο στους γιατρούς που πρέπει να συνταγογραφούν μοριακά τεστ. Παράλληλα, οι προσπάθειες κερδοσκοπίας, εξανάγκασαν την κυβέρνηση να παρέμβει για να μειωθεί στα 75 λεπτά η τιμή της FFP2.

Αίσθηση είχε προκαλέσει κι έκανε τον γύρο της Ιταλίας, η είδηση με τις υγειονομικές αρχές της Λομβαρδίας να παρεμβαίνουν για να μην εφαρμοσθεί η διάθεση τεστ μόνο για τους δημότες του Μπουτσινάσκο, που αποφάσισε ο δήμαρχός του Ρίνο Προυΐ, ώστε το φαρμακείο της πόλης να πραγματοποιεί ή να χορηγεί τεστ μόνο σε δημότες. Κι αυτό για να αποτραπεί η συρροή από  «μεταφερόμενους» πολίτες από το Μιλάνο ή αλλού, που ψάχνουν μέρη με μικρότερες ουρές. Εξάλλου και η κατάσταση στο Μιλάνο, την πόλη πάλι με το μεγαλύτερο πρόβλημα, έχει καταντήσει ασφυκτική, με τον ιατρικό σύλλογο να καταγγέλλει ότι κέντρα υγείας διώχνουν κόσμο που θέλει να κάνει ακόμη και τα συνταγογραφημένα μοριακά τεστ, ενώ  και στα φαρμακεία συνωστίζονται άνθρωποι κάθε ηλικίας.

Οι εικόνες από ανθρώπους να συνωστίζονται έξω από τα φαρμακεία και τα κέντρα, είναι αποκαρδιωτική. Σε μεγάλες πόλεις, όπως η Ρώμη επικρατεί πραγματικό χάος, με τους πολίτες να αναζητούν απελπισμένα το ράπιντ τεστ, γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους, καθώς το κόστος της εξέτασης (από 19-29 ευρώ) -που καταβάλλουν από την τσέπη τους- είναι σαφώς μικρότερο από εκείνο του μοριακού (60-80 ευρώ). Για την περίπτωση μίας οικογένειας, αποτελεί σημαντικό έξοδο, μιας και σε αυτό του τεστ θα πρέπει να προστεθούν και οι μάσκες FFP2, που γίνονται απολύτως και δια ροπάλου υποχρεωτικές στα μέσα μεταφοράς , ή σε άλλους χώρους. Μία υποχρεωτικότητα που φυσικά τροφοδότησε τα κερδοσκοπικά φαινόμενα αναγκάζοντας την κυβέρνηση να παρέμβει μετά τις αντιδράσεις για να μετριασθούν κάπως οι ανιούσες τιμές τους.

Αλλά και τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για τα σχολεία, με δωρεάν χορήγηση μάσκας ffp2 σε όλους τους μαθητές και το προσωπικό και δύο τεστ (Δευτέρα και Παρασκευή) συναντούν δυσκολίες, καθώς οι μάσκες και τα τεστ δεν έχουν παραδοθεί έγκαιρα, υπάρχει έλλειψη προσωπικού και επίσης ασάφεια επικρατεί για την τηλεκπαίδευση σε περίπτωση που βρεθεί κρούσμα, με  κάθε Περιφέρεια να ανακοινώνει δικά της μέτρα.

Η κυβέρνηση του δοτού πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι αναιρώντας κάθε φορά τα ισχύοντα μέτρα για την καραντίνα, όσων ήλθαν σε επαφή με κρούσματα -που πλέον είναι πολύ συχνό λόγω της μεγάλης διασποράς της «Ο»- ήδη έχει δυναμιτίσει την ψυχολογία του πληθυσμού, που βλέπει στις αλλεπάλληλες αποφάσεις την ουσιαστική ανικανότητα και αυτοδιάψευση του μοντέλου που αυτοβαυκαλιζόταν ότι έσωσε την Ιταλία.  

Τον Απρίλιο η κυβέρνηση του «Σούπερ Μάριο» Ντράγκι είχε υποσχεθεί τάχιστους ρυθμούς στην ανάλυση κι ιχνηλάτηση (με τα 4.000 δείγματα/εβδομάδα να είναι στην ουσία μόλις 700) και τους ειδικούς να καταγγέλλουν πως μόλις το 2,9% των δειγμάτων έχει ελεγχθεί το τελευταίο 3μηνο. Οι Ιταλοί νοιώθουν πως το σχετικό πλεονέκτημα που είχαν αποκτήσει απέναντι στη βραδύτητα άλλων ευρωπαϊκών χωρών να αντιμετωπίσουν την πανδημία -εισάγοντας το υποχρεωτικό «διαβατήριο εμβολιασμού» (Green Pass) παντού, μέχρι και στους χώρους εργασίας- έχει χαθεί. Ούτε τα υποχρεωτικά τεστ για να μπεις στα λεωφορεία, ούτε οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί ομάδων στις κρατικές υπηρεσίες κλπ, κατόρθωσαν να εγγυηθούν «ασφαλή Χριστούγεννα» όπως είχε τάξει ο Ντράγκι τις παραμονές τους κι ούτε εγγυήθηκαν πως κι η Πρωτοχρονιά θα ήταν καλύτερη. Η κυβέρνηση μοιάζει να μην έχει διδαχθεί (ή μάλλον να μην επιθυμεί να αντλήσει μαθήματα) από τις προηγούμενες κλιμακώσεις της πανδημίας.

Οι ουρές για τεστ, η πίεση στα νοσοκομεία, το ανεπαρκές προσωπικό, η απουσία περίθαλψης στο σπίτι και προστασίας των ηλικιωμένων και ευάλωτων ομάδων, τεκμαίρουν αδιαφορία. Μία αδιαφορία που εκφράζεται ως απόλυτος κυνισμός στην επωδό που εν χορώ διατυμπανίζουν κυβέρνηση, μέσα ενημέρωσης, μίσθαρνοι επιστήμονες: «πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον ιό», σαν μία μοιρολατρική παραίτηση μπροστά στην αναγκαιότητα να δοθεί προτεραιότητα σε άλλους τομείς, πχ. την οικονομία και την ανάκαμψη, που με βάση τον ταξικό προϋπολογισμό του Ντράγκι  θα ωφελήσει ολίγιστους -που θα πάρουν τα λεφτά του προγράμματος Ανάκαμψης της ΕΕ  και, με τις πλασματικές κι υποθετικές του προβλέψεις για την ανάπτυξη,  θα συνεχίσει να τροφοδοτεί την αβεβαιότητα για τους πολλούς.

Κι όταν, δε, έρχονται δηλώσεις πως ήγγικεν η ώρα για υποχρεωτικό εμβολιασμό όλου του πληθυσμού, όπως αυτές στη συνέντευξη του Ενρίκο Λέτα, που παραχώρησε μόλις ο επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος στην εφημερίδα Repubblica, μόνο καθησυχασμένοι δεν μπορούν να αισθάνονται οι Ιταλοί. Ο πανικός κι οι σπασμωδικές κινήσεις του πληθυσμού ανησυχούν εξίσου με την ταχύτητα στη διάδοση της «Ο» τους ειδικούς, με εκείνους του διακεκριμένου ιδρύματος Spallanzani να προσπαθούν να παρέμβουν για να αποφευχθούν οι περιττοί, μοριακοί, έλεγχοι και να αποσυμπιεσθούν οι δομές ελέγχου κι εντοπισμού της νόσου.

Ένας πανικός που όπως φαίνεται δεν πρόκειται να κοπάσει και μετά τις γιορτές, δεδομένου ότι η ανασφάλεια για τις συνθήκες ασφαλείας επηρεάζει και την επανέναρξη της σχολικής περιόδου. Γονείς κι εκπαιδευτικοί είναι τρομοκρατημένοι στην ιδέα ότι, με γνώμονα ότι ήδη έχουν καταγραφεί υψηλά ποσοστά κρουσμάτων και νόσησης στις τάξεις πριν τη διακοπή των Γιορτών, η επανάληψη των μαθημάτων μπορεί να αποδειχθεί πανωλεθρία. Τα ήδη ισχύοντα προστατευτικά μέτρα είναι εν μέρει ξεπερασμένα από τις ραγδαίες επιδημικές εξελίξεις, ενώ κι οι Περιφέρειες και τα σχολεία ήδη από πριν επεσήμαιναν πως τα παρεχόμενα τεστ και μάσκες για τους μαθητές είναι ανεπαρκή.

Οι μόνοι στην Ιταλία που βλέπουν επιτυχίες είναι οι πολιτικοί και μάλιστα οι βουλευτές των κομμάτων που μετέχουν στην πολύχρωμη κυβέρνηση του Ντράγκι. Εκείνοι που υπερψήφισαν με 414 ψήφους τον προϋπολογισμό με συνοπτικές διαδικασίες. Τον προϋπολογισμό των 32 δισεκ. ευρώ με τις βάναυσες ανισότητες στη φορολογία και το συνταξιοδοτικό και τα «μπόνους» στις κατασκευαστικές για τις «ενεργειακές» αναβαθμίσεις κτιρίων και οικιστικών δομών. Η κυβέρνηση Ντράγκι έχει να επαίρεται ότι το ρεκόρ της προηγούμενης δοτής κυβέρνησης του Μάριο Μόντι με 35 ψηφοφορίες έγκρισης/έμμεσης ψήφου εμπιστοσύνης σε 11 μήνες -ρεκόρ που μοιάζει «στημένο» όταν φυσικά μία κυβέρνηση φυτεύτηκε άνωθεν και συναιρεί όλες τις τάσεις του αστικού πολιτικού κατεστημένου και των οικονομικών κύκλων που εκπροσωπούν. Και η οποία προβλήθηκε κι επιβλήθηκε ως «άξιος» για να φέρει εις πέρας τις δύο μεγάλες προκλήσεις για την Ιταλία: να έλθουν, μέσω του προϋπολογισμού τα λεφτά (για τους λίγους) από τις Βρυξέλλες  και συνακόλουθα η ευημερία για τους πολίτες και  μετά να «νικήσει» τη μάχη με τα εμβόλια και τον κορονοϊό.

Νίκες που ωστόσο για τον απλό λαό τώρα στο έβγα του 2021 φαίνεται πως για τον ίδιο είναι Πύρρειες: ούτε ο προϋπολογισμός του εγγυάται την ευημερία που περιμένει, ούτε η κυβέρνηση τον προστατεύει από τη γενικότερη ακρίβεια και τις αυξήσεις στην ενέργεια,  ούτε και του  εγγυάται την εργασία, ιδίως στα κατώτατα στρώματα, αλλά ούτε και η ανύπαρκτη «επιτυχία του εμβολιασμού και των μέτρων» τον απαλλάσσει από την αβεβαιότητα κι ούτε του δημιούργησε την κατάλληλη ψυχολογία για να χαρεί και τις φετινές γιορτές.