Ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν-Ζακ Μπενέξ, δημιουργός μεταξύ άλλων της εμβληματικής ταινίας «Μπέτι Μπλου», απεβίωσε χθες Πέμπτη (13/1) σε ηλικία 75 ετών, έπειτα από μακρά ασθένεια.
Ο Μπενέξ γεννήθηκε στο Παρίσι και σπούδασε ιατρική προτού να αφοσιωθεί στον κινηματογράφο. Ασχολήθηκε επίσης για ένα διάστημα με τη διαφήμιση και ήταν ο δημιουργός ενός σποτ για την αντιμετώπιση του AIDS.
Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό με τις ταινίες «Ντίβα» (1981), «Το φεγγάρι στον υπόνομο» και «Μπέτι Μπλου» (1986, αρχικός τίτλος «37°2 το πρωί»), της ιστορίας ενός παθιασμένου έρωτα που βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Φιλίπ Ντιζάν. Το 1984, ο Ζαν-Ζακ Μπενέξ δημιούργησε δική του εταιρεία παραγωγής, την Cargo Films, για να διατηρήσει την καλλιτεχνική ανεξαρτησία του.
Ο Μπενέξ ήταν εννέα φορές υποψήφιος για βραβείο Σεζάρ. Η «Μπέτι Μπλου» ήταν επίσης υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας, γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε πολλές χώρες και έκανε γνωστή διεθνώς την μέχρι τότε άσημη ηθοποιό Μπεατρίς Νταλ, που υποδυόταν την «Μπέτι».
Η «Ντίβα» κέρδισε τέσσερα βραβεία Σεζάρ και παρά το γεγονός ότι αρχικά αντιμετωπίστηκε αρνητικά από την κριτική, είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Η δεύτερη ταινία του, «Το φεγγάρι στον υπόνομο», παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών του 1983. Η ταινία προτάθηκε για τρία βραβεία Σεζάρ το 1984. Κέρδισε ένα βραβείο – στην κατηγορία των καλύτερων σκηνικών.
Το 1992 ακολούθησε το «IP5: L’île aux pachydermes», που ο ίδιος θεωρούσε καλύτερη ταινία του. Το 1992, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σιάτλ απένειμε στον Ζαν-Ζακ Μπενέξ το βραβείο Golden Space Needle για τον καλύτερο σκηνοθέτη για τα «Μπέτι Μπλου» και «IP5: L’île aux pachydermes».
Το 2001, έπειτα από εννέα χρόνια απουσίας, επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη με την ταινία «Mortel Transfert», επίσης παταγώδη αποτυχία, που τον άφησε καταχρεωμένο. Αυτή ήταν η τελευταία ταινία μυθοπλασίας που γύρισε για τον κινηματογράφο, καθώς στη συνέχεια ασχολήθηκε με τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ και με τη συγγραφή της αυτοβιογραφίας του.
Το 2016 ήταν πρόεδρος της κριτικής επιτροπής στο 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τόκιο.
Πηγές: CultureNow.gr, Lost in Film
