Το νοσοκομείο «Αττικόν» επισκέφτηκε σήμερα ο Γενικός Γραμματέας (γ.γ.) της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, επικεφαλής κλιμακίου του κόμματος, στο οποίο συμμετείχαν ακόμα η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ και οι Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου και Γιώργος Σιδέρης, μέλη της ΚΕ του κόμματος.
«Εδώ στο “Αττικό”, σε ένα νοσοκομείο για τον λαό της Δυτικής Αθήνας, μπροστά στα ράντζα της ντροπής καταρρέει η πολιτική της εμπορευματοποίησης της Υγείας που είχαν κάνει σημαία τους όλες, οι μέχρι σήμερα, κυβερνήσεις. Εδώ στο “Αττικό”, σε ένα νοσοκομείο πρώτης γραμμής για την πανδημία καθρεφτίζονται όλες οι εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης, η οποία δεν προχωρά σε μαζικές προσλήψεις προσωπικού για τα δημόσια νοσοκομεία, δεν προχωρά στην επίταξη μεγάλων ιδιωτικών νοσοκομείων, για να σωθούν ανθρώπινες ζωές», είπε σε δήλωσή του ο κ. Κουτσούμπας.
Ο Δ. Κουτσούμπας συναντήθηκε με τον διευθυντή του νοσοκομείου Σπύρο Αποστολόπουλο και την διευθύνουσα Ελένη Πισιμίση.
Στη συζήτηση επισημάνθηκαν τα σοβαρά προβλήματα από τις ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού του νοσοκομείου με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να υπάρχουν ασθενείς σε ράντζα.
Σημειώθηκε ακόμα η τεράστια επιβάρυνση του νοσοκομείου, ιδιαίτερα στις εφημερίες, καθώς το «Αττικό καλείται να περιθάλπει καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους από τη Δυτική Αττική, αλλά και άλλους γειτονικούς νομούς της Στερεάς και της Πελοποννήσου καθώς και από νησιά.
Υπογραμμίστηκε ότι το «κλειδί» για την ελάφρυνση από την επιβάρυνση αυτή είναι η ανάπτυξη δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Στη συνέχεια ο Δ. Κουτσούμπας συναντήθηκε με το ΔΣ του Σωματείου των Εργαζομένων.
Ο πρόεδρος του Σωματείου, εντατικολόγος Μιχάλης Ρίζος, είπε καταρχήν ότι το ΔΣ αναγνωρίζει πως το ΚΚΕ έχει σταθεί στην πράξη δίπλα στο υγειονομικό κίνημα, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας.
Τόνισε ότι οι εργαζόμενοι δεν συμμερίζονται την αισιοδοξία κυβερνητικών στελεχών περί «τέλους» της πανδημίας, σημειώνοντας ότι « η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη και η διαχείριση της πανδημίας -σημείωσε- και σε αυτή τη φάση είναι εγκληματική, διότι ενώ πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία αιφνιδιασμού, γνωρίζουν τα αιτήματά μας, είναι ξεκάθαρα και ρεαλιστικά αλλά χρειάζεται πολιτική βούληση, λεφτά δίνονται για πολεμικές δαπάνες, για επιχειρηματικά κέρδη, ενώ θεωρούν πολυτέλεια την ενίσχυση της Δημόσιας Υγείας».
Κατέθεσε επίσης τον προβληματισμό και την ανησυχία των υγειονομικών με αφορμή αναφορές του υπουργού Υγείας αλλά και του πρωθυπουργού για την ανάπτυξη και στελέχωση του αναγκαίου αριθμού κλινών ΜΕΘ.
Αναφέρθηκε στην περίπτωση του νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, υπογραμμίζοντας ότι «η μεθόδευση της κυβέρνησης για εξαίρεσή του από τις εφημερίες θυμίζει πολύ αυτή που ακολουθήθηκε με το “Λοιμωδών” που κατ’ αρχάς εξαιρέθηκε από το σύστημα εφημεριών, υπερφορτώνοντας το “Αττικόν”, για να καταλήξει τελικά όπως κατέληξε σήμερα».
Ο Μ. Ρίζος κατήγγειλε «τη φοβερή εντατικοποίηση των εργαζομένων, τα ράντζα που κατακλύζουν το νοσοκομείο, τις ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό, το ζήτημα των εκατοντάδων συμβασιούχων υγειονομικών που δεν ξέρουν αν θα ανανεωθεί η σύμβασή τους, παρότι θα έπρεπε όλοι να έχουν μονιμοποιηθεί αφού καλύπτουν πάγιες ανάγκες, τις εργολαβίες σε φύλαξη και καθαριότητα και τη σπατάλη χρημάτων, ενώ θα μπορούν αυτές οι ανάγκες να καλυφτούν με πολύ λιγότερα, κι όλα αυτά την ώρα που ο ιδιωτικός τομέας κάνει πάρτι», για να καταλήξει υπογραμμίζοντας «την ανάγκη για κλιμάκωση του αγώνα και της πίεσης».
«Το “Αττικό” έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί καλύπτει χιλιάδες εργαζόμενους και φτωχά λαϊκά στρώματα από μια πολύ μεγάλη περιοχή, ενώ το νοσοκομείο επιβαρύνεται και από τις διακομιδές από την υπόλοιπη Αττική και περιοχές εκτός Αττικής από όπου λείπουν δημόσια νοσοκομεία» επισήμανε ο Δ. Κουτσούμπας.
Πρόσθεσε ότι η ίδια κατάσταση επικρατεί σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας τα οποία «έχουν επιβαρυνθεί γιατί και η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις πορεύθηκαν στην ρότα της εμπορευματοποίησης της Υγείας και στην απαξίωση σταδιακά του δημοσίου συστήματος Υγείας ώστε να περνάει πιο εύκολα η δήθεν αναγκαιότητα του ιδιωτικού τομέα και της “συνύπαρξής” του με τον δημόσιο τομέα, πράγμα το οποίο δεν γίνεται και το δείχνει η πράξη. Έτσι έκλεισαν μια σειρά νοσοκομείων όπως το “Λοιμωδών” και άλλα σε όλη την Ελλάδα και στην Αττική, όπως είναι τώρα το Παίδων Πεντέλης».
Σημείωσε ακόμα, ότι μια σειρά ζητημάτων θα μπορούσε να τα λύνει η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας «αν υπήρχε».
Αναφέρθηκε στους εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας των υγειονομικών, επισημαίνοντας ότι «όλα αυτά τα ζητήματα είναι πακέτο και πρέπει να αντιμετωπίζονται ενιαία».
Χαρακτήρισε «εικόνα ντροπής» τα ράντζα και αναφέρθηκε επίσης στις τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό καθώς και στις «απαράδεκτες εργασιακές σχέσεις και στις πολλές μορφές εργασιακών σχέσεων συμπεριλαμβανομένων των “εργολαβικών” εργαζόμενων».
«Αυτά είναι απαράδεκτα, πρέπει να σταματήσουν αν και γενική γραμμή τους είναι να ενισχυθεί ο ιδιωτικός τομέας Υγείας».
«Δύο χρόνια η κατάσταση χειροτερεύει. Η λογική είναι αυτή που έλεγε ο Κ. Μητσοτάκης στην συνέντευξή του ότι “δεν χρειάζονται ΜΕΘ, δεν χρειάζονται κλίνες, θα τελειώσει η πανδημία”, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αυτό που δεν κάνουν: δεν φτιάχνουν ΜΕΘ, δεν επιτάσσουν τον ιδιωτικό τομέα Υγείας ο οποίος έχει κερδοφορήσει σε συνθήκες που πεθαίνει κόσμος, άρα φαίνεται και ποιος έχει την πραγματική εξουσία και ποιος έχει την ιδιοκτησία όλων αυτών των πραγμάτων».
Ο Δ. Κουτσούμπας είπε ότι το ΚΚΕ θα θέσει όλα αυτά τα ζητήματα στη Βουλή και στα υπουργεία, επισημαίνοντας την «πεπερασμένη δυνατότητα του Κοινοβουλίου γιατί είναι αστικό και υπηρετεί συγκεκριμένες τάξεις μαζί με τους συσχετισμούς που υπάρχουν εκεί, άρα δεν υπάρχει περίπτωση να λύσουν επί της ουσίας ζητήματα και αν “μπαλώσουν μια τρύπα” ανοίγει άλλη “τρύπα” από αλλού και η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς».
Υπογράμμισε ότι «το κύριο ζήτημα είναι ο αγώνας, το Σωματείο, ο Σύλλογος, η ενίσχυσή του, η ενότητα, τα αιτήματα πάλης και αυτά που στοχεύετε. Χρειάζονται ισχυροί αγώνες, μαζικοί αγώνες με συνέχεια, με προοπτική για φέρουν και αποτελέσματα και να οδηγούν γενικότερα και σε αλλαγή της πολιτικής κατάστασης για να αλλάζουν και οι πολιτικές. Μόνο που αυτοί οι αγώνες δεν γίνονται γιατί θα το πει το ΚΚΕ ή θα δώσει εντολή ο γραμματέας “κάντε απεργιακούς αγώνες”, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Το ζήτημα είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να συζητήσουν στους χώρους δουλειάς και να αποφασίσουν και τις μορφές πάλης και τα αιτήματα και μέχρι που θα πάνε τον αγώνα. Εμείς λέμε να τον πάνε μέχρι τέλους, μέχρι τη συνολική ανατροπή όχι μόνο μιας κυβέρνησης ή ενός πρωθυπουργού, για να έρθει μετά ένας άλλος και να κάνει τα ίδια με άλλο περιτύλιγμα, όπως το ζήσαμε πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά για αλλαγή συνολικά της κατάστασης. Άρα το ζήτημα είναι στο “Αττικόν”, στο άλλο νοσοκομείο, στα μεγάλα εργοστάσια, στους μεγάλους χώρους δουλειάς είτε του δημοσίου είτε του ιδιωτικού τομέα, εκεί να οργανώνεται ο λαός και εκεί να παίρνει αποφάσεις και να πιέζει. Και έτσι να αλλάζει συσχετισμούς και στους συλλόγους, στα σωματεία του και μέσα στο κίνημα και αύριο και στη Βουλή. Ο λαός μπορεί να αλλάξει τέτοιους συσχετισμούς υπέρ του».
