- Το φρεσκοεγκαινιασμένο τηλέφωνο βλαβών του ιδιωτικοποιημένου ΔΕΔΔΗΕ (με το καλημέρα μας έδωσε τα διαπιστευτήριά του το καγκουρό- βαμπίρ) δεν έδινε καν κατειλημμένο σήμα όταν προσπαθούσα επί ώρες να πάρω να δω πότε θα ξαναέρθει το ρεύμα στο σπίτι μου. Εκτός λειτουργίας; Κατεβασμένο;
- Στον ιδιωτικοποιημένο (βασικά νεοαποικιοκρατικό, μια και η FSI ανήκει στο Ιταλικό κράτος) προαστιακό, όπου δεν λειτουργούν ούτως ή άλλως οι περισσότεροι πίνακες αφίξεων/αναχωρήσεων και σε πολλούς σταθμούς και σε ορισμένες ώρες δεν υπάρχει άνθρωπος να ρωτήσεις το οτιδήποτε, για να μάθεις αν και μέχρι πού λειτουργούσε ο προαστιακός έπρεπε να πληρώσεις τηλέφωνο με χρέωση σχεδόν 1 Ευρώ το λεπτό (του χρόνου αναμονής συμπεριλαμβανομένου) για να ρωτήσεις, γιατί δεν διατίθεται στο επιβατικό κοινό άλλος δίαυλος άμεσης επικοινωνίας με την εταιρεία. Το ιδιωτικοποιημένο κομμάτι του ΟΣΕ, διαχωρίστηκε βιαίως και με μόνη έγνοια την πιο εύκολη πώλησή του, με τραγελαφικά αποτελέσματα. Εντωμεταξύ η ίδια εταιρεία, υπεύθυνη για την τραγικωμωδία με τον συρμό στην Οινόη και την απίστευτη ταλαιπωρία των επιβατών, καταλήγει με τον Καραμανλή ΙΙΙ (αν δεν έχω χάσει το μέτρημα) να πάει να παρακάμψει τα δικαστήρια για να γλιτώσει τους Ιταλούς με το χάδι των 1.000 Ευρώ το κεφάλι…
- … χειρονομία που ακολουθεί εκείνη του Ατέρμονου Ταξιδιώτη, ο οποίος στην περίπτωση της Αττικής Οδού, έσπευσε να καθαρίσει απρόσκλητος εξωδικαστικά τα χρωστούμενα της εταιρείας για την ταλαιπωρία με 2.000 το όχημα, η μόνη παρουσία του όλο αυτό το δύσκολο διάστημα της κακοκαιρίας που την είπανε Ελπίδα. Η ιδιωτική Αττική Οδός, έβαζε κόσμο μέσα μέχρι τις 10:30 και μετά έδιωξε τους πάντες και είχε αφήσει ανοιχτές τις μπάρες χωρίς καμία ειδοποίηση κατά τον αυτόπτη μάρτυρα Άκη Παυλόπουλο. Μιλάμε για εταιρεία που λειτουργεί την Αττική οδό με ρήτρες που την εξασφαλίζουν ακόμα και σε περίπτωση πανδημίας.
Την ιδέα λοιπόν πως ο ιδιωτικός τομέας είναι καλύτερος διαχειριστής δημόσιων αγαθών από τον δημόσιο, υπονόμευσε σοβαρά ο χιονιάς της «Ελπίδας». Καταλαβαίνει κανείς τι έρχεται στην ήδη βαριά τραυματισμένη ποιότητα ζωής των πολιτών αυτής της χώρας αν παραδοθούν και η υγεία και η ύδρευση σε ιδιωτικές εταιρείες. Άλλωστε η καταστροφική εμπειρία της ιδιωτικοποίησης της ύδρευσης του Λονδίνου από την ίδια τη Macquarie που είναι πλέον βασικός μέτοχος στον ΔΕΔΔΗΕ είναι εξόχως διδακτική.
Δεν υπάρχει κανένας καλός λόγος να διαχειρίζονται βασικές υποδομές της χώρες ιδιώτες (ή ξένες κρατικές εταιρείες που υποδύονται τον ιδιώτη για τις ανάγκες του νεοφιλελεύθερου μάρκετινγκ). Κανένας απολύτως. Οι κακοί λόγοι είναι ότι έτσι κάποιοι τσεπώνουν από τις μεσολαβήσεις και τα εταιρικά παιχνίδια, ότι ρέει δημόσιο χρήμα που θα έπρεπε να συντηρεί τις θεμελιώδεις υποδομές της κοινωνίας σε ιδιώτες ως κέρδος και ότι γίνονται όχημα πελατειακών, πολιτικών, ου μην και γεωπολιτικών δοσοληψιών – εις βάρος των πολιτών.
Θα αντιτείνει κανείς πως η κακοκαιρία «Ελπίς» προκάλεσε και την ακινητοποίηση όλων των κεντρικών αρτηριών, ιδιαίτερα των Βορείων, του λεκανοπεδίου τις οποίες τις διαχειρίζονται κρατικές, περιφερειακές και δημοτικές διοικήσεις. Κεντρικές περιοχές της πόλης βρέθηκαν μάλιστα όπως μάθαμε αίφνης, εκτός κρατικού ελέγχου. Όμως αυτό δεν είναι μόνιμο και δεν είναι υποχρεωτικό: ο συνδυασμός μιας κυβέρνησης που εχθρεύεται τον δημόσιο χαρακτήρα των δημόσιων αγαθών και υποδομών και υποτιμά τη σημασία τους, με έναν περιφερειάρχη που συμμερίζεται την επικοινωνιακή αντίληψη της πολιτικής και απέχει από οιαδήποτε ουσιαστική παρέμβαση στην περιφέρειά του, δεν ήταν πάντα ο κανόνας – όχι πάντως στον σημερινό βαθμό εγκατάλειψης. Για τη βελτίωση της δημόσιας διαχείρισης όμως, υπάρχει η κάλπη. Η ιδιωτική διαχείριση, όπως σημείωνε πρόσφατα, στα πλαίσια μιας άλλης κλίμακας, αλλά παρεμφερούς θεματικά συζήτησης στις ΗΠΑ, ο Τζόζεφ Στίγλιτς είναι παρά τη νεοφιλελεύθερη μυθολογία των τελευταίων δεκαετιών, πολύ πιο δύσκολο να συνταιριαστεί με το δημόσιο συμφέρον.
