Ο δικηγόρος Αλέξης Κούγιας, ως εκπρόσωπος της οικογένειας του Άλκη Καμπανού, δημοσίευσε το Σάββατο ένα άρθρο στο in.gr- ναυαρχίδα του κου Μαρινάκη- για τον Ιβάν Σαββίδη και την επιρροή του ή την απόπειρα ελέγχου από τον τελευταίο στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Ο τίτλος τα λέει όλα: «Άρθρο χείμαρρος του Αλέξη Κούγια στο in για την δολοφονία του Άλκη». Το άρθρο φυσικά δεν αφορά την δολοφονία αλλά τον ρόλο της οικογένειας Σαββίδη στα επιχειρηματικά και πολιτικά πράγματα της χώρας, όπως και εμμέσως το πόσο Έλληνας είναι, αφού δεν μιλάει ελληνικά.
Δεν θα σταθούμε στο πρόσωπο του κ. Αλέξη Κούγια. Ο καθένας προβαίνει στις δικές του εκτιμήσεις, οι οποίες εν προκειμένω είναι δευτερεύουσες. Το σημαντικό είναι ότι με την ιδιότητα του δικηγόρου της υπόθεσης, προβαίνει σε μια πολιτική τοποθέτηση, η οποία εργαλειοποιεί τη δολοφονία του δύστυχου νέου, προκειμένου να ζητήσει όχι την διαλεύκανση της υπόθεσης ή έστω την αλλαγή τοπίου στο ποδόσφαιρο αλλά την αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος στον ΠΑΟΚ και την συρρίκνωση του ρόλου ενός μόνο εκ των επιχειρηματιών- ολιγαρχών της πατρίδας μας, στα πολιτικά και επιχειρηματικά πράγματα.
Ανήκουμε σε εκείνους που είχαν κατηγορήσει εγκαίρως την προηγούμενη κυβέρνηση για το γεγονός ότι είχε χαρίσει χρέη στον Ιβάν Σαββίδη. Ο Ιβάν Σαββίδης ανήκει στους ολιγάρχες της χώρας. Με όχημα τον ΠΑΟΚ- ασχέτως του αν και πόσο τον αγαπάει ως ομάδα- ενίσχυσε την επιχειρηματική του επιρροή, διαπλέχθηκε πολιτικά, έφτασε να εκλέγει δημάρχους, περιφερειάρχες και βουλευτές, εξέφρασε ακόμα και προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες, απέκτησε λαϊκή βάση η οποία ενθάρρυνε διάφορες λούμπεν συμπεριφορές, κανάλι, διάφορες ιστοσελίδες και βεβαίως στρατιές μπράβων, με ευνόητες διασυνδέσεις με τους οργανωμένους οπαδούς. Όλα τα παραπάνω αποτελούν συμπεριφορές παρακμιακές για τη Θεσσαλονίκη, τον ποντιακό Ελληνισμό, τη δημοκρατία και εν τέλει και για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ, για όποιον είναι γνήσιος οπαδός του ΠΑΟΚ. Αν μας ρωτάτε, η πόλη, ο ΠΑΟΚ, η δημοκρατία μας, η Ελλάδα θα βρίσκονταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση αν ο Ιβάν Σαββίδης τα μάζευε και έφευγε.
Με έναν όρο όμως: να μην έφευγε μόνο ο Ιβάν Σαββίδης αλλά και ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος, ο Μελισσανίδης και οι μικρομεσαίοι μιμητές τους. Είναι αστείο να υποκρίνεται κανείς ότι εξανίσταται για τον ρόλο του Σαββίδη, όταν -το λιγότερο- ανέχεται όλους τους υπολοίπους. Αυτού του είδους τα αιτήματα δεν είναι παρά απόπειρες αναδιάταξης ισχύος μέσα στα βρώμικα παιχνίδια των ολιγαρχών. Πού οδηγούν; Σε ακόμα μεγαλύτερη διαπλοκή και διαφθορά, σε ακόμα πιο λούμπεν συμπεριφορές και βίαια ξεκαθαρίσματα λογαριασμών. Για την Θεσσαλονίκη, η ζωή θα είναι καλύτερη χωρίς ολιγάρχες. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Δεν ζούμε σε ανεξάρτητο κράτος οι Θεσσαλονικείς, όπως ίσως ο κ.. Κούγιας νομίζει. Το ζήτημα της δημοκρατίας και της διαφάνειας αφορά το σύνολο της πατρίδας μας και το σύνολο των ολιγαρχών.
Το γράφαμε την προηγούμενη εβδομάδα, πως δεν είχαμε καμία αμφιβολία ως προς το αν το ελληνικό κράτος έχει διάθεση εξυγίανσης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Επιβεβαιωθήκαμε σε λίγες μέρες μόνο. Στον μονόλογο με υποβολέα- βλ. συνέντευξη στον κο Αυτιά- ο πρωθυπουργός βρήκε το πρόβλημα για την οπαδική βία: οι αναστολές των ποινών. Μια νέα αναθεώρηση πρωινάδικου, για τον ποινικό κώδικα βρίσκεται ενόψει. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα της διαφθοράς στο ελληνικό ποδόσφαιρο -και κυρίως- με αφορμή το ελληνικό ποδόσφαιρο θα αντιμετωπιστεί μόνο και κυρίως αν οι χούλιγκαν δεν πάρουν αναστολή. Όχι ότι έχουμε καμιά συμπάθεια για αυτούς τους τύπους. Απλώς είναι πολύ βολικό να την πληρώνει ο πλέον χαμηλόβαθμος από τους συνενόχους σε μια αλυσίδα εγκληματικών ευθυνών.
Κάπως έτσι μια δολοφονία η οποία όντως συγκλονίζει μετατρέπεται ταχύτατα σε πυρομαχικό στα χέρια αυτών που βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας εγκληματικών συμπεριφορών.
Θα είχε πραγματικά ενδιαφέρον, ένα οπαδικό κίνημα εναντίον όλων των ολιγαρχών. Αποτελεί μια πιθανότητα να προκύψει κάποια ελπίδα κλονισμού της ισχύος της ολιγαρχίας, απέναντι σε ένα σύστημα τόσο ανεξέλεγκτο, ώστε τόσο γρήγορα μπορεί να εργαλειοποιεί τόσο συνταρακτικά γεγονότα.
