Με αποκορύφωμα την επίθεση με μπογιές στην έδρα της ένωσης βιομηχάνων Confidustria στο Τορίνο, στην οποία προσπάθησαν να εισέλθουν και συγκρούσθηκαν με την αστυνομία, με αποτέλεσμα 7 τραυματίες αστυνομικούς, οι μαθητές της ιταλικής μεγαλούπολης και άλλων 40 πόλεων θέλησαν να καταδείξουν την αντίθεσή τους για το φιλικό στην αγορά και στην εκμετάλλευση εκπαιδευτικό δόγμα στη χώρα. Για άλλη μία Παρασκευή (18/2), οι μαθητές σε 40 πόλεις στην Ιταλία βγήκαν στον δρόμο για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην εκπαιδευτική πολιτική, που όχι μόνον είναι επιζήμια για την ποιότητα της μάθησης, αλλά αποδεικνύεται τελευταία και επικίνδυνη για την υγείας τους.

Το παρόν διδακτικό μοντέλο, που το περιεχόμενο κι ο προσανατολισμός του στρέφονται όλο και περισσότερο προς την εξυπηρέτηση των αναγκών  της αγοράς εργασίας, επιπλέον προσφέρει τα τελευταία χρόνια και άμισθη εργατική δύναμη. Οι τραγικοί θάνατοι -σε διάστημα λίγων ημερών μάλιστα-δύο ανηλίκων ασκουμένων σε επιχειρήσεις, ξεχείλισαν το ποτήρι της αγανάκτησης των μαθητών (κι εν μέρει των γονέων τους) για την πρόφαση της «κατάρτισης» για την απόκτηση πείρας και τη βελτίωση του επαγγελματικού προσανατολισμού. Άσχετα από την αλλαγή του ονόματος της δραστηριότητας αυτής (PTCO -Εγκάρσιες Διαδρομές για τις Δεξιότητες και τον Προσανατολισμό, από Εναλλαγή Σχολείο-Εργασία) ελάχιστα διαφέρουν στο περιεχόμενο και τους σκοπούς κι η κατάργησή της προβάλλεται μαχητικά από τη μαθητιώσα νεολαία της Ιταλίας.

Αίτημα που σε συνδυασμό με την ανεπίκαιρη –μετά την αναστάτωση που έχει προκαλέσει στη διδακτική δραστηριότητα η πανδημία, τα κρούσματα και τα κλειστά σχολεία κι η ανεπαρκής εξ αποστάσεως εκπαίδευση- αιφνίδια επαναφορά από τον υπουργό Παιδείας Πατρίτσιο Μπιάνκι των γραπτών εξετάσεων, αντί της γραπτής εργασίας και μάλιστα με δύο γραπτά, δίνει αρκετή καύσιμη ύλη στην αγανάκτηση των μαθητών.

Αγανάκτηση που έχει φθάσει στο απόγειο της έντασής της, έπειτα από την βάναυση καταστολή  που αντιμετώπισαν οι μαθητές στις εκδηλώσεις τιμής μετά τον θάνατο του Λορέντσο Παρέλι στις αρχές του μήνα. Η υπουργός Εσωτερικών Λουτσάνα Λαμορτζέζε, που εισέπραξε τη μήνιν για τις ευθύνες της, πάσχισε τα τελευταία 24ωρα να αμβλύνει τις όποιες εντυπώσεις. Με εγκύκλιό της καλεί τους Περιφερειάρχες να δράσουν πυροσβεστικά και να έλθουν σε συνεννόηση με τους οργανωτές των διαδηλώσεων, ώστε να «προληφθεί» οποιαδήποτε  κακοφωνία. Όμως η προηγούμενη, υπονομευτική,  αποστροφή της πως οι διαδηλώσεις λειτουργούν ως καταφύγιο για «παρείσακτους» που στόχο έχουν τις ταραχές, έχει πλέον κηλιδώσει την όποια αξιοπιστία της κυβέρνησης. «Οι μόνοι παρείσακτοι είναι οι ιδιώτες και η εκμετάλλευση στο ιταλικό εκπαιδευτικό σύστημα», είναι ένα από τα συνθήματα των φοιτητών, που οργάνωσαν τη διαδήλωση της 18ης Φεβρουαρίου.

40 πλατείες σε όλη την Ιταλία, ειδικά στο Μιλάνο, τη Ρώμη, τη Νάπολη και το Τορίνο, πλημμύρισαν με νέους  που στην πλειονότητά τους ακολουθούν οργανώσεις της εναλλακτικής και κομμουνιστικής αριστεράς. Με τα συνθήματά τους ζητούσαν να παραιτηθούν οι Μπιάνκι και Λαμορτζέζε και δήλωναν πως «δεν γίνεται να πεθαίνεις από το σχολείο». Την ίδια στιγμή συνεχίζονται οι καταλήψεις πολλών σχολείων σε όλη τη χώρα. Στο Μιλάνο δε σε πολλά Λύκεια, από το “Parini” στο “Beccari” στο “Bottoni” ακόμη και οι διευθυντές τάσσονται στο πλευρό των μαθητών που διεκδικούν καλλίτερες συνθήκες, ασφάλεια από την covid, προσλήψεις προσωπικού, κατάργηση της αιφνίδιας αλλαγής στις εξετάσεις.

Το Σαββατοκύριακο στη Ρώμη, το συντονιστικό UDS των μαθητών με την υποστήριξη οργανώσεων και συνδικαλιστικών οργάνων, όπως η ActionAid Italia, Arci,, Ομοσπονδία εργαζομένων στη γνώση – Cgil, Legambiente, Libera, Link , οργανώνουν συνάντηση και συζήτηση για το μέλλον των σχολείων και τη δραστηριοποίηση των μαθητών.  Την Πέμπτη μία ομάδα μαθητών της Ομοσπονδίας Κομμουνιστών Μαθητών (Fgs) ως προάγγελος των κινητοποιήσεων πήγε στο υπουργείο και άνοιξε ένα πανό με την επιγραφή: «Στα πανεπιστήμια και τα σχολεία: δεν είμαστε σκλάβοι των επιχειρήσεων!».

Το καυτό θέμα του προγράμματος για μη αμειβόμενης μαθητεία σε επιχειρήσεις ήλθε τραγικά στην επικαιρότητα μετά τους θανάτους του Λορέντσο Παρέλι και του Τζουζέπε Λενότσι. Οι μαθητές στην διαδήλωση της Παρασκευής διακήρυξαν ομόφωνα πως με όποιο όνομα, είτε Εναλλαγή, είτε  Ptco, το σύστημα τούτο της σχολικής εργασίας, «που βασίζεται στην εκμετάλλευσης της μαθητικής εργασίας και της εταιρικής κατάρτισης σε βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης», θα πρέπει να καταργηθεί. Όπως εξηγούν οι διοργανωτές των διαμαρτυριών, “οι μαθητές υποβάλλονται «σε υποχρεωτική άμισθη πρακτική άσκησης σε εταιρείες, που συχνά δεν κρύβουν παρά εκμετάλλευση πίσω από την πρόταση ‘εκπαιδευτικών’ εμπειριών. Στην πραγματικότητα, η πρακτική άσκηση δεν είναι τίποτα άλλο από απλήρωτη εργασία ή κέρδος χωρίς κόστος για τις εταιρείες που τους απασχολούν».

Στο Μιλάνο, όπου οι μαθητές αποδοκίμασαν κατά το πέρασμά τους από το Χρηματιστήριο, ενώ πέταξαν και αυγά σε τράπεζες, οι εκπρόσωποι της Fgs δήλωναν στην πορεία που κατέληξε στη μαρτυρική Πλατεία Φοντάνα: «η μαθητεία είναι μόνο εκμετάλλευση και τίποτε άλλο. Οι Λορέτσο Παρέλλι και Τζουζέπε Λενότσι είναι θύματα μίας Ιταλίας στην οποία χάνουν τη ζωή τους τρεις εργάτες καθημερινά και στην οποία αποφασίσθηκε να στέλνονται οι μαθητές να δουλεύουν δωρεάν κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Σκίζουμε και βάζουμε φωτιά στα σύμβολα της Confidustria γιατί γνωρίζουμε πως θέλουν ένα σχολείο κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα των αφεντικών».

Στη Ρώμη οι διαδηλωτές ζήτησαν την παραίτηση του Μπιάνκι ως «ανίκανου» και «εκπροσώπου του εχθρού μας», απλώνοντας ένα σχετικό πανό έξω από το υπουργείο, φωνάζοντας «κάθε σχολείο θα γίνει ένα οδόφραγμα», ενώ κρατούσαν πολλές φωτογραφίες των δύο παιδιών που έγιναν άθελά τους μάρτυρες ενός προγράμματος, που πίσω από το προκάλυμμα του επαγγελματικού προσανατολισμού και κατάρτισης στόχευε μόνο στην εκμετάλλευσή τους.

Στη Νάπολη, οι μαθητές έβαψαν κόκκινη μπογιά την έδρα του κεντροαριστερού και συγκυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος Pd, φωνάζοντας πως «έχετε τα χέρια σας βαμμένα με αίμα». Το αίμα και των δύο παιδιών, αλλά και των μαθητών που ξυλοκοπήθηκαν άγρια στην πρώτη διαδήλωση από την αστυνομία. Βία που η υπουργός Λαμορτζέζε έσπευσε να δικαιολογήσει , αποδίδοντάς την σε αναρχικούς κύκλους και καταληψίες, που κατ’ αυτήν βρήκαν τρόπο για να απαλλοτριώσουν τις κινητοποιήσεις. Μία αυθαίρετη και δυσφημιστική ερμηνεία που εξόργισε περισσότερο τους μαθητές, που πλέον αισθάνονται ότι το ίδιο το κράτος τους έχει κηρύξει τον πόλεμο. Πρώτα με τον πειθαναγκασμό των εξετάσεων και της άμισθης μαθητείας στις επιχειρήσεις και στη συνέχεια με τη σωματική βία των μηχανισμών καταστολής του.