Έπεσα τις προάλλες, τακτοποιώντας το αρχείο μου, σε ένα άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή, από τις 24 Μαρτίου 2014. Νομίζω ότι αξίζει να το παραθέσω αυτούσιο, προτού το σχολιάσω.

Οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Κατά τη διάρκεια των έντεκα εβδομάδων -όσο διήρκεσαν- πραγματοποιήθηκαν 2.300 αεροπορικές επιδρομές και χρησιμοποιήθηκαν 1.130 πολεμικά αεροσκάφη. Από τα αεροσκάφη εκτοξεύτηκαν συνολικά 420.000 βλήματα, πύραυλοι και βόμβες, ενώ από τα πλοία στην Αδριατική 1.300 πύραυλοι τύπου Κρουζ (Cruise). Το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε επίσης 37.000 βόμβες διασποράς που προκάλεσαν τους περισσότερους θανάτους μεταξύ του άμαχου πληθυσμού, όπως επίσης και βλήματα, τα οποία στην κεφαλή έφεραν απεμπλουτισμένο ουράνιο, που αποτελεί ραδιενεργό υλικό.

Μόνο στη Σερβία -εκτός του Κοσόβου- έχουν εντοπιστεί 14 σημεία που επλήγησαν με βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου και έχουν καθαριστεί από το Ινστιτούτο Πυρηνικής Ενέργειας του Βελιγραδίου.

Οι απώλειες σε ανθρώπινα θύματα ποτέ δεν έχουν εξακριβωθεί. Η κυβέρνηση της Σερβίας υπολογίζει ότι κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών σκοτώθηκαν 2.500 άνθρωποι, εκ των οποίων οι 1.008 ήταν ένστολοι (αστυνομικοί και στρατιωτικοί), ενώ τραυματίστηκαν 12.500, μεταξύ των οποίων 2.700 παιδιά.

Ανεξάρτητες πηγές, ωστόσο, που καταμετρούν και τα θύματα των βομβαρδισμών στο Κόσοβο, όπου η σερβική κυβέρνηση δεν έχει πρόσβαση, αναφέρουν ότι οι νεκροί είναι περίπου 4.000.

Η Γιουγκοσλαβία -και κυρίως η Σερβία- υπέστη τεράστιες υλικές ζημιές. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, καταστράφηκαν συνολικά 25.000 κτίρια, όλες οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις, 14 αεροδρόμια, δύο διυλιστήρια, το 1/3 των εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής, σχεδόν όλα τα εργοστάσια της χώρας, αχρηστεύτηκαν 595 χιλιόμετρα σιδηρογραμμών, 470 χιλιόμετρα ασφαλτοστρωμένων οδικών αρτηριών, 44 μεγάλες γέφυρες εκ των οποίων οι 38 καταστράφηκαν ολοσχερώς.

Επίσης, σοβαρές ζημιές υπέστησαν 19 νοσοκομεία, 20 κέντρα υγείας, 18 παιδικοί σταθμοί, 69 σχολεία και 176 πολιτιστικά και θρησκευτικά μνημεία. Η σερβική κυβέρνηση εκτίμησε τις υλικές ζημιές που υπέστη η χώρα σε 100 δισεκατομμύρια δολάρια.

Το ΝΑΤΟ ποτέ δεν ανακοίνωσε τις απώλειες που είχε. Στο μουσείο Αεροπορίας του Βελιγραδίου, ωστόσο, ακόμη και σήμερα εκτίθενται τα συντρίμμια του αποκαλούμενου «αόρατου» αεροσκάφους F-117, ενός F-16 και κάποιων μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που κατέρριψε η γιουγκοσλαβική αεράμυνα.

Οι βομβαρδισμοί έληξαν με την υπογραφή, στις 9 Ιουνίου 1999, της συμφωνίας του Κουμάνοβο (πΓΔΜ), που προέβλεπε την ανάπτυξη ειρηνευτικών δυνάμεων στο Κόσοβο υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ μέχρι να διευθετηθεί το καθεστώς αυτονομίας του Κοσόβου.

Μία ημέρα αργότερα, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ψηφίζει την απόφαση 1244 και αρχίζει η ανάπτυξη 37.200 στρατιωτών από 36 χώρες. Το Κόσοβο στην απόφαση αυτή αναφέρεται ρητά ως αναπόσπαστο τμήμα της Σερβίας. Παρ’ όλα αυτά και αφού προηγήθηκαν δολοφονίες, βιαιότητες και διώξεις κατά του σερβικού πληθυσμού, το 2008 η περιοχή ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος, που μέχρι σήμερα έχουν αναγνωρίσει 108 χώρες μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ και όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό ήταν το άρθρο της Καθημερινής. Αλλά δεν είναι μόνο η Γιουγκοσλαβία. Ο κατάλογος των χωρών που καταστράφηκαν κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη Δύση είναι κυριολεκτικά ατελείωτος: Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη, Λίβανος, Υεμένη, Συρία, Λιβύη, Μαλί, Σουδάν, μεταξύ άλλων. Για να μη θυμίσουμε το πάντα εν λειτουργία στρατόπεδο στο Γκουαντάναμο, τα φοβερά βασανιστήρια στο Μπαγκράμ και το Αμπού Γκράιμπ, το διεθνές δίκτυο απαγωγών και βασανισμού υπόπτων τρομοκρατίας, ή την άτυπη καταδίκη σε αργό θάνατο του Τζούλιαν Ασάνζ.

Θα μου πείτε τώρα ότι όλα αυτά δεν επιτρέπουν και δεν δικαιολογούν τα όσα πράττει η Ρωσία στην Ουκρανία. Σωστό αυτό. Αποδεικνύουν όμως κάτι άλλο. Ότι το υποτιθέμενο δυτικό ενδιαφέρον για την Ουκρανία δεν έχει καμία σχέση με το δίκαιο. Έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτείων της Αμερικής και τη διάθεση αυτού του κράτους, και των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων που το διοικούν στην πραγματικότητα, να κυριαρχήσει σε όλο τον πλανήτη, περιλαμβανομένων των «συμμάχων» των Ηνωμένων Πολιτειών και του ίδιου του αμερικανικού λαού. Μεταξύ των θυμάτων ενός ακήρυκτου, αλλά όλο και πιο πραγματικού παγκόσμιου πολέμου κατά της Ρωσίας, που έχει κηρύξει η Ουάσιγκτoν και το ΝΑΤΟ, περιλαμβάνονται και οι λαοί του δυτικού κόσμου που καλούνται να πληρώσουν το πολλαπλό κόστος αυτού του πολέμου και να αναλάβουν τον τρομακτικό κίνδυνο που συνεπάγεται και δεν είναι άλλος από την εξαφάνιση της ανθρωπότητας.

Μήπως πρέπει να σταματήσουμε να παρακολουθούμε απαθείς τα τεκταινόμενα; Μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι πριν να είναι πολύ αργά;