Με μία απεργία γενική απεργία και μαζική διαδήλωση στο πολιτικό αεροδρόμιο της Πίζας και κατόπιν στη στρατιωτική βάση, απαντά η τοπική κοινωνία της ιταλικής περιφέρειας της Τοσκάνης στο βάπτισμα πολεμικού υλικού σε ανθρωπιστική βοήθεια για την Ουκρανία.Ένα νέο επονείδιστο επεισόδιο της πολεμοχαρούς, με ανθρωπιστικό προσωπείο, στήριξης της Δύσης με θεμιτό κι αθέμιτο τρόπο στην ουκρανική σύρραξη.
Έναν πόλεμο που έχει αποκαλύψει σε αδρότατες γραμμές την διπροσωπία των κέντρων που ενθάρρυναν και που επωφελούνται απόλυτα από τη ρωσική εισβολή και τις συνέπειες που αυτή θα έχει στην προσάρτηση της Ευρώπης στη λογική της νέας στρατιωτικοπολιτικής διαίρεσης του κόσμου που επιχειρείται από το νέο ΝΑΤΟϊκό δόγμα. Ιδίως οι πρακτικές, τόσο της προπαγάνδας, όσο και του εξοπλισμού, που με μία νιτσεϊκή Umwertung aller Werte, το αναποδογύρισμα των αξιών, καθαγιάζει τακτικές υπό τη μορφή ενός υπό μεθόδευση ανταρτοπόλεμου, που σε άλλες περιπτώσεις κι εάν εξυπηρετούν τους εκάστοτε υποκειμενικούς τους λόγους, τα ίδια κέντρα θα καταδίκαζαν.
Το Σάββατο 12 Μαρτίου, οι εργαζόμενοι στο ιταλικό πολιτικό αεροδρόμιο Galileo Galilei στην Πίζα ανακάλυψαν ότι το φορτίο σε μια πτήση που επρόκειτο να απογειωθεί από το εμπορικό τμήμα του, το οποίο είχε τη σήμανση «ανθρωπιστικό υλικό» στην ουσία αποτελείτο από όπλα με προορισμό τα πεδία μαχών της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με τη συνδικαλιστική οργάνωση USB και την ανακοίνωση που εξέδωσε, οι εργάτες διέκοψαν αμέσως τις εργασίες, αρνούμενοι να φορτώσουν το πολεμικό υλικό και απευθύνθηκαν αμέσως στα συνδικαλιστικά τους όργανα, τα οποία κατήγγειλαν δημόσια το γεγονός. Η κατακραυγή σε όλον τον κόσμο της εργασίας, αλλά και στην κοινωνία, της περιοχής της Τοσκάνης είναι μεγάλος, την ώρα που οι ιταλικές αρχές φαρισαϊκά από τη μία προσποιούνται πως αναμένουν τις εξελίξεις της διπλωματίας και πως βοηθούν τους αμάχους, ενώ από την άλλη η δοτή κυβέρνηση του Μάριο Ντράγκι εγκρίνει διάταγμα για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας. Από την αρχή της σύρραξης η Ιταλία δεν έχει σταματήσει να εξοπλίζει με drones και τεθωρακισμένα τον ουκρανικό στρατό. Παράλληλα όλο και πληθαίνουν οι σχετικές δημοσιεύσεις κι ανακοινώσεις για το πώς οι Ιταλοί, την ώρα που υποτιθέμενα μεθοδεύεται η επίλυση μέσα από τη δημιουργία μίας «ουδέτερης» στρατιωτικά Ουκρανίας, θα αναλάβουν στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ τη μεταφορά όπλων στην εμπόλεμη ζώνη για να ενισχύσουν όχι μόνον τακτικές, αλλά και παραστρατιωτικές δυνάμεις. Κι εκτός αυτού, όπως με αφορμή το γεγονός στην Πίζα, στην πραγματικότητα, φορτία όπλων αναχωρούν από το ιταλικό έδαφος όχι μόνον από στρατιωτικά, αλλά και από πολιτικά αεροδρόμια, μετατρέποντάς τα έμμεσα σε βάσεις.
Την ίδια στιγμή βέβαια, η Ιταλία πλειοδοτεί στην έμπρακτη κι ενεργό συμμετοχή της με αποστολή 3.400 οπλιτών κοντά στις ζώνες της σύρραξης, υποτιθέμενα για συνδρομή στους αμάχους. Βέβαια, την ίδια στιγμή οι στρατιωτικές εγκύκλιοι που έχουν εκδοθεί, αναφέρονται πως οι δυνάμεις τίθενται σε πολεμική εγρήγορση για πιθανή εμπλοκή τους.
Εν αναμονή της επιβεβαίωσης σχετικά με διακοπή της μεταφοράς όπλων από το συγκεκριμένο αεροδρόμιο, η οργάνωση USB κάλεσε τους εργαζομένους και τον κόσμο σε απεργία στις εγκαταστάσεις του και δημόσια κινητοποίηση το Σάββατο 19 Μαρτίου στις 3 μ.μ. μπροστά από το Galileo Galilei. Η πορεία θα κινηθεί κατόπιν στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Πίζας, για να διατρανώσει το φιλειρηνικό κι αντικειμενικό «όχι» στον πόλεμο και στην αποστολή όπλων από την Ιταλία.
Βέβαια, η Ιταλία δεν θα βρεθεί υπόλογη για πρώτη φορά εξαιτίας των όπλων που φροντίζει είτε να πωλεί, είτε να διαμετακομίζει μέσω των για εφοδιασμό των πλοίων λιμένων της. Είναι πασίγνωστη και την έχουν καταδικάσει σχεδόν όλες οι ανθρωπιστικές οργανώσεις (από τη Διεθνή Αμνηστία μέχρι τη Save the Children και αντίστοιχες ιταλικές) η πώληση όπλων στη Σαουδική Αραβία για να χρησιμοποιηθούν στους αιματηρούς βομβαρδισμούς και τον ανθρωποκτόνο αποκλεισμό και λιμοκτονία των κατοίκων της Υεμένης. Μία επονείδιστη έμμεση εμπλοκή της χώρας, που σήμερα κόπτεται για τους βομβαρδισμούς και τον χαμό αμάχων στην Ουκρανία.
Ευτυχώς πάντοτε την τιμή της χώρας τη διασώζουν οι λιμενεργάτες της, ιδίως στα μεγάλα λιμάνια της Γένοβας και του Λιβόρνο που έγκαιρα έχουν σταματήσει και καταγγείλει τους ελλιμενισμούς ή τη φόρτωση τέτοιων μοχθηρά θανατηφόρων όπλων και με αποφασιστικές απεργίες και δράσεις αποκλεισμού έχουν αναγκάσει τέτοια σκάφη, ακόμη και να γυρίσουν πίσω.
