Στο θέμα του Βασίλη Δημάκη αναφέρεται η «Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων», τονίζοντας ότι ο κρατούμενος «με έναν δύσκολο και αδιάκοπο αγώνα, πραγματικά τιτάνιο, διεκδίκησε τα δικαιώματά του απέναντι σε ένα σύστημα κατ’ επίφαση σωφρονιστικό».
Στη σχετική ανακοίνωση σημειώνεται επίσης ότι «ο Δημάκης, όντας κρατούμενος, σε ένα παντελώς ακατάλληλο περιβάλλον για σπουδαστή… κατάφερε να φτάσει μέχρι το πτυχίο του και να οφείλει μόνο δύο μαθήματα», υπογραμμίζοντας με νόημα πως αντί οι κυβερνώντες «και οι παρατρεχάμενοί τους να πανηγυρίζουν και να ρίχνουν το ανάθεμα στους κρατούμενους για παραβίαση των νόμων, καλό θα ήταν να αναλογιστούν τους νόμους που κατ’ εξακολούθηση οι ίδιοι έχουν παραβιάσει και τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που επίσης κατ’ εξακολούθηση έχουν περιστείλει».
Η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας
Ο Βασίλης Δημάκης και το «σωφρονιστικό» σύστημα
Τις τελευταίες ημέρες γίνεται πολύ θόρυβος από τους πληκτρολογιολάγνους με απαξιωτικές εκφράσεις σχετικά με το ότι ο Βασίλης Δημάκης δεν παρουσιάστηκε στις 17.3.22 στο Πανεπιστήμιο παραβιάζοντας (?) την εκπαιδευτική του άδεια. Φυσικά τα κροκοδείλια δάκρυά τους για τους κρατούμενος περισσεύουν.
Ο Βασίλης Δημάκης είναι μια εμβληματική μορφή κρατούμενου, οποίος με έναν δύσκολο και αδιάκοπο αγώνα, πραγματικά τιτάνιο, διεκδίκησε τα δικαιώματά του απέναντι σε ένα σύστημα κατ’ επίφαση σωφρονιστικό. Ένα σύστημα που δεν έχει στόχο την επανένταξη των κρατουμένων αλλά την εξόντωσή τους. Ο Δημάκης το πολέμησε και κατάφερε, όντας στις φυλακές Αγίου Στεφάνου Πάτρας, ως κατ’ ιδίαν διδασκόμενος να εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο, στο Πολιτικό Τμήμα. Θα περίμενε κανείς ότι το «σωφρονιστικό» σύστημα θα χαιρέτιζε την προσπάθεια του κρατούμενου και θα τον βοηθούσε να συνεχίσει απρόσκοπτα. Φρούδες ελπίδες. Τα εμπόδια και η αναλγησία των ιθυνόντων οδήγησαν τον κρατούμενο να κάνει τρεις φορές απεργία πείνας, διακινδυνεύοντας την υγεία και τη ζωή του για να κερδίσει τα αυτονόητα, αυτά δηλαδή που ορίζει ο «σωφρονιστικός» κώδικας του «σωφρονιστικού» μας συστήματος. Τίποτα δεν του χαρίστηκε.
Αυτοί οι οποίοι σήμερα τον κατακρίνουν, θα πρέπει κατ’ αρχάς να γνωρίζουν πώς είναι οι ελληνικές φυλακές. Κάτεργα. Αποθήκες ψυχών. Και επίσης να έχουν την επιθυμία και την ικανότητα να κατανοήσουν τι σημαίνει εγκλεισμός. Η κ. Νικολάου, αντί να πανηγυρίζει στο τουίτερ, γιατί δεν του έδινε εκπαιδευτική άδεια, και εμμέσως πλην σαφώς να ομολογεί τις παρεμβάσεις της στα συμβούλια των φυλακών, θα έπρεπε να σιωπά. Ο απολογισμός της θητείας της δεν την ευνοεί. Ουδέν έπραξε για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στις φυλακές, αντ’ αυτού περιόρισε στο έπακρο τα δικαιώματα των κρατουμένων, οδήγησε σε μαρασμό τις αγροτικές φυλακές και ξετίναξε το δημόσιο ταμείο με τις απευθείας αναθέσεις, φυσικά όχι προς όφελος των κρατούμενων καθώς επί των ημερών της τα κρούσματα covid-19 εκτινάχτηκαν εξαιτίας της έλλειψης ιατροφαρμακευτικής φροντίδας και προστατευτικού υλικού, αλλά και λόγω του ότι αρνιόταν πεισματικά την αποσυμφόρηση των φυλακών. Ως εκ τούτου, είναι η τελευταία που θα έπρεπε να επαίρεται ότι «…δεν επέτρεψα σε καταδικασμένο για ληστείες να χρησιμοποιεί προσχηματικά την εκπαιδευτική άδεια…».
Ο Δημάκης, όντας κρατούμενος, σε ένα παντελώς ακατάλληλο περιβάλλον για σπουδαστή και παρά τις αντίξοες συνθήκες και τη δυσμενή αντιμετώπισή του διαχρονικά από τα αρμόδια υπουργεία -Υπουργείο Δικαιοσύνης (Κοντονής) και Υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ και Γενική Γραμματεία (Χρυσοχοϊδης και Σοφία Νικολάου)- κατάφερε να φτάσει μέχρι το πτυχίο του και να οφείλει μόνο δύο μαθήματα.
Κι ενώ ίσως περίμενε κανείς ότι, με την αποχώρηση της κ. Νικολάου και την αλλαγή ηγεσίας στο Υπουργείο ΠΡΟΠΟ, οι συνθήκες στις φυλακές έστω και κατ’ ελάχιστο θα βελτιώνονταν, εξακολουθούν να είναι οι ίδιες και χειρότερες. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σκιώδης, η μέριμνα για τα κρούσματα covid-19 ανύπαρκτη, η θέρμανση υποτυπώδης, οι αγροτικές φυλακές άδειες, και τα προβλήματα να χρονίζουν.
Εκτός των άλλων, σήμερα στις φυλακές της Κέρκυρας να μην υπάρχει κοινωνικός λειτουργός με αποτέλεσμα, κατά παράβαση του νόμου, εδώ και καιρό το συμβούλιο της φυλακής να αποτελείται από δύο άτομα -τη διευθύντρια και τον εισαγγελέα- με ό,τι αυτό συνεπάγεται όχι μόνον για τις άδειες και τις μεταγωγές των κρατουμένων, αλλά και για τη δυνατότητά τους να απευθυνθούν στην κοινωνική υπηρεσία όταν το έχουν ανάγκη. Όσο για την Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών (ΚΕΜ), έχει καταστεί αόρατη! Δεν είναι καταχωρημένη ούτε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ούτε στο Υπουργείο ΠΡΟΠΟ, και όσο κι αν ψάξαμε και στα δύο υπουργεία κανείς, δεν μπορούσε να μας διαφωτίσει πού μπορούμε να τη βρούμε….
Αντί λοιπόν οι κυβερνώντες και οι παρατρεχάμενοί τους να πανηγυρίζουν και να ρίχνουν το ανάθεμα στους κρατούμενους για παραβίαση των νόμων, καλό θα ήταν να αναλογιστούν τους νόμους που κατ’ εξακολούθηση οι ίδιοι έχουν παραβιάσει και τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που επίσης κατ’ εξακολούθηση έχουν περιστείλει.
Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατούμενων στέκεται και θα εξακολουθήσει να στέκεται στο πλευρό των κρατουμένων, στο πλευρό των κολασμένων και αόρατων από την κοινωνία, υπερασπίζοντας τα δικαιώματά τους, ενάντια σε κάθε προσπάθεια εντός και εκτός των φυλακών να δικαιολογηθεί με οποιονδήποτε τρόπο η βία και καταστολή. Ενάντια στον θεσμικό και κοινωνικό ρατσισμό.
Πηγή: efsyn
