Πάνω από τρία εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία μετά την εισβολή της Ρωσίας στις 24 Φεβρουαρίου, με τον ΟΗΕ να κηρύσσει την ταχύτερα αναπτυσσόμενη προσφυγική κρίση στην Ευρώπη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπήρξε μια έκρηξη συμπάθειας για εκείνους που διέφυγαν από τον πόλεμο από εκατομμύρια ανθρώπους. Εκατοντάδες χιλιάδες απλοί άνθρωποι έχουν προσφερθεί ακόμη και να ανοίξουν τα σπίτια τους στους εκτοπισμένους. Αλλά η «γενναιοδωρία» των κυβερνήσεων της Δύσης μυρίζει υποκρισία.
Η συνοριακή δύναμη της ΕΕ, η Frontex, έστησε έναν σιδερένιο δακτύλιο γύρω από την ΕΕ τα τελευταία χρόνια, επιτρέποντας σε χιλιάδες πρόσφυγες που διέφυγαν από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στη Μέση Ανατολή να πνιγούν στη Μεσόγειο. Έχουν πληρώσει τον Ερντογάν για να βάλει πρόσφυγες σε άθλια στρατόπεδα και έχουν ρίξει δακρυγόνα για να απωθήσουν Αφρικανούς πρόσφυγες που προσπάθησαν να εισέλθουν στο ισπανικό έδαφος της Θέουτα. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση Μπάιντεν εξακολουθεί να χωρίζει τακτικά τα παιδιά από τους γονείς τους στα σύνορα με το Μεξικό. Η σχετικά φιλική προσέγγιση προς τους Ουκρανούς πρόσφυγες που βλέπουμε σήμερα δεν βασίζεται στον ανθρωπισμό. Είναι μια κυνική κίνηση για τη στήριξη της κοινής γνώμης πίσω από τον δυτικό ιμπεριαλισμό, ενάντια στη Ρωσία.
Επιπλέον, η μεταχείριση των Ουκρανών προσφύγων δεν είναι τόσο γενναιόδωρη όσο ισχυρίζονται οι δυτικές άρχουσες τάξεις. Ενώ ορισμένες χώρες έχουν δεχτεί μεγάλους αριθμούς, άλλες έχουν αποδεχτεί ελάχιστους, παρόλο που αυτά τα ιμπεριαλιστικά ερπετά ήταν ουσιαστικά υπεύθυνα για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Απορρίπτουμε τα κροκοδείλια δάκρυά τους και λέμε: Κάτω τα σύνορα, κάτω ο πόλεμος, κάτω ο ιμπεριαλισμός, κάτω ο καπιταλισμός!
Υποκρισία
Η ΕΕ λέει ότι είναι έτοιμη να χορηγήσει στους Ουκρανούς ένα γενικό δικαίωμα διαμονής, σπουδών και εργασίας στα 27 έθνη της για έως και τρία χρόνια. Προφανώς, οι μαρξιστές πιστεύουν ότι όλοι οι πρόσφυγες (όχι μόνο από την Ουκρανία, αλλά παντού όπου καταστρέφονται από την καπιταλιστική κρίση και τον πόλεμο) πρέπει να λάβουν το μέγιστο επίπεδο αλληλεγγύης και υποστήριξης. Αλλά είναι θλιβερό όταν τέτοιες διατάξεις προκύπτουν από το ίδιο «Ευρωπαϊκό Φρούριο» που ξόδεψε εκατομμύρια την τελευταία δεκαετία για να απωθήσει βάναυσα τους πρόσφυγες από τα σύνορά της.
Καθιστώντας τη διέλευση των συνόρων όσο το δυνατόν πιο δύσκολες και επικίνδυνες, οι συνοριακές πολιτικές της ΕΕ έχουν οδηγήσει σε χιλιάδες θανάτους. Μόλις το 2020, ανατέθηκε μια σύμβαση 91 εκατομμυρίων λιρών σε μια εταιρεία όπλων για την κατασκευή μη επανδρωμένων αεροσκαφών που τροφοδοτούν το Αρχηγείο της συνοριακής δύναμης της ΕΕ, Frontex. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη επικεντρώνονται στη ζώνη έρευνας και διάσωσης της Λιβύης, επιτρέποντας στις ακτοφυλακές να πραγματοποιούν βίαιες «επαναπροωθήσεις» εναντίον σκαφών που προσπαθούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο, εμποδίζοντας τους πρόσφυγες απ’το να φτάσουν στις ακτές της Ευρώπης. Εν τω μεταξύ, όποιος καταφέρει να κάνει το ταξίδι μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα αντιμετωπίσει τη φτώχεια, την ανεργία και τη νομική δίωξη κατά την άφιξή του.
Κάνοντας τη διέλευση των συνόρων όσο το δυνατόν πιο δύσκολες και επικίνδυνες, οι συνοριακές πολιτικές της ΕΕ έχουν οδηγήσει σε χιλιάδες θανάτους / Εικόνα: Sandor Csudai
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ουκρανών προσφύγων έχει φτάσει στην Πολωνία (περίπου 1,7 εκατομμύρια), αν και πολλοί έχουν ταξιδέψει επίσης στην Ουγγαρία, τη Σλοβακία, τη Μολδαβία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία και αλλού. Η πολωνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να δημιουργήσει ένα ταμείο 8 δισεκατομμυρίων ζλότι (1,34 δισεκατομμύρια λίρες) για τους ανθρώπους που εγκατέλειψαν τον πόλεμο, συμπεριλαμβανομένης μιας εφάπαξ πληρωμής 300 ζλότι (50 λίρες) για κάθε πρόσφυγα. Αλλά μόλις πριν από λίγους μήνες, η χώρα είχε εγκλωβιστεί σε μια γεωπολιτική διαμάχη με τον Λευκορώσο Πρόεδρο Λουκασένκο, με χιλιάδες απελπισμένους πρόσφυγες από το Ιράκ, τη Συρία και την Αφρική να παγιδεύονται στη μέση.
Αυτές οι συσσωρευμένες μάζες κατευθύνθηκαν στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας και Λιθουανίας-Λευκορωσίας από τον Λουκασένκο ως αντίποινα κατά των κυρώσεων της ΕΕ. Μη μπορώντας να επιστρέψουν στη Λευκορωσία, απωθήθηκαν από στρατεύματα στα σύνορα της ΕΕ. Χωρίς πού αλλού να πάνε, τουλάχιστον 19 πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους στα παγωμένα δάση της ουδέτερης ζώνης. Ο Λιθουανός πρωθυπουργός, απέχοντας πολύ από το να θεωρεί αυτούς τους πρόσφυγες ως ανθρώπινα όντα που χρειάζονται βοήθεια, τους περιέγραψε ως όπλα σε μια «υβριδική επίθεση» εναντίον της χώρας τους.
Η Πολωνία έκτοτε έχει κλιμακώσει τα μέτρα ελέγχου των συνόρων της, εγκρίνοντας έναν τοίχο 300 εκατομμυρίων λιρών με θερμικές κάμερες και αισθητήρες κίνησης, μπλοκάροντας ομάδες βοήθειας και αναπτύσσοντας στρατεύματα για να απωθήσουν τους πρόσφυγες. Η βρετανική κυβέρνηση, η οποία τώρα κλαίει κροκοδείλια για την τύχη των Ουκρανών προσφύγων, έστειλε ακόμη και μέλη του στρατού για να βοηθήσουν την Πολωνία να ενισχύσει τα σύνορά της.
Είδαμε μια παρόμοια μεταστροφή θέσης από την Ελλάδα, η οποία έδρασε γρήγορα για να στείλει κουβέρτες, σκηνές και μάσκες για τους Ουκρανούς πρόσφυγες. Μέχρι τώρα, η δεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας της Ελλάδας χρησίμευε ως πιστός χωροφύλακας των συνόρων της Ευρώπης. Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε μόλις την περασμένη εβδομάδα από τον ΟΗΕ αποκάλυψε τις βίαιες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες κατά μήκος των ελληνικών χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων: με άνδρες, γυναίκες και παιδιά να εξαναγκάζονται να μπουν στο νερό ή να απογυμνωθούν και να απωθηθούν υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διέθεσε 700 εκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή προσφυγικών «στρατοπέδων» (ουσιαστικά φυλακών) στα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Στη συνέχεια, υπήρξε η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για τους πρόσφυγες το 2016, στην οποία η ΕΕ πλήρωσε στο αντιδραστικό καθεστώς Ερντογάν 6 δισεκατομμύρια ευρώ για να διασφαλίσει ότι οι πρόσφυγες που φτάνουν στην Ελλάδα θα «επιστραφούν» στην Τουρκία. Εκεί, υπέστησαν βάναυση μεταχείριση και κρατήθηκαν σε στρατόπεδα σε συνθήκες εξαθλίωσης.
Και αυτόν τον μήνα, κυριολεκτικά την ίδια στιγμή που η ισπανική κυβέρνηση εξέφραζε χαιρετίσματα στους Ουκρανούς πρόσφυγες, εμφανίστηκε ένα βίντεο με μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική να ξυλοκοπούνται βάναυσα από Ισπανούς συνοριοφύλακες. Σε απάντηση σε αυτές τις εικόνες, η ισπανική κυβέρνηση είπε ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Ισπανίας ενήργησαν «μέσα σε ένα νομικό πλαίσιο και με κριτήρια καταλληλότητας και αναλογικότητας».
Υποκινώντας το ρατσισμό
Οι άρχουσες τάξεις της Ευρώπης ποτέ δεν δίστασαν να υποκινήσουν αντιδραστική, αντιπροσφυγική ρητορική στο παρελθόν, για να αποσπάσουν την προσοχή της εργατικής τάξης από τους πραγματικούς εγκληματίες στο εσωτερικό. Οι πρόσφυγες κατηγορήθηκαν ότι μείωσαν τους μισθούς, εξάντλησαν τα δημόσια οικονομικά, πήραν νοσοκομειακά κρεβάτια και στέγαση, κ.λπ. Σκεφτείτε τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος αναφέρθηκε στους πρόσφυγες που διέφυγαν από την κατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν πέρυσι ως πιθανές «παράνομες απειλές», προσθέτοντας ότι η Γαλλία θα υποδεχόταν μόνο πρόσφυγες που «συμμερίζονται τις αξίες μας».
Φυσικά, τα υποκριτικά διπλά πρότυπα των ευρωπαϊκών κυρίαρχων τάξεων στην Ευρώπη δεν υποδηλώνουν σε καμία περίπτωση ότι πρόκειται να σταματήσουν να συμπεριφέρονται ρατσιστικά κατά των προσφύγων στο μέλλον. Όπως είπε ο Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, Κίριλ Πέτκοφ: «Αυτοί δεν είναι οι πρόσφυγες που έχουμε συνηθίσει… αυτοί οι άνθρωποι είναι Ευρωπαίοι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι έξυπνοι, είναι μορφωμένοι άνθρωποι… Αυτό δεν είναι το προσφυγικό κύμα που έχουμε συνηθίσει, άνθρωποι που δεν ήμασταν σίγουροι για την ταυτότητά τους, άνθρωποι με ασαφές παρελθόν, που θα μπορούσαν να ήταν ακόμη και τρομοκράτες…»
Αυτές οι ρατσιστικές συμπεριφορές, που αποδείχτηκαν πολιτικά βολικές στο παρελθόν, επεκτείνονται και σε μη Ευρωπαίους μετανάστες από την Ουκρανία! Πολλοί μαύροι και Άραβες ανέφεραν ότι απωθήθηκαν ενεργά από τα σύνορα, με βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το hashtag #AfricansInUkraine που δείχνουν τους πρόσφυγες να εμποδίζονται να επιβιβαστούν σε τρένα από τη χώρα και να λένε ότι «επιτρέπονται μόνο οι Ουκρανοί».
Μην φανταστείτε ότι πρόκειται για λίγους ρατσιστές φρουρούς τρένων. Όπως κατέστησε σαφές ο πρέσβης της Ουκρανίας, Βαντίμ Πριστάικο, όταν προσπαθούσε να δικαιολογήσει τον φυλετικό διαχωρισμό στα σύνορα της χώρας, αυτή είναι μια κυβερνητική πολιτική με φανερούς ρατσιστικούς τόνους:
«Τα προβλήματα προκύπτουν όταν οι νεαροί αλλοδαποί έχουν προτεραιότητα έναντι των γυναικών και των παιδιών ουκρανικής υπηκοότητας που προσπαθούν να επιβιβαστούν στα ίδια τρένα.
«Ίσως θα βάλουμε όλους τους ξένους σε κάποιο άλλο μέρος, ώστε να μην είναι ορατοί και να μην υπάρξει σύγκρουση με τους Ουκρανούς που προσπαθούν να διαφύγουν προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να φροντίσουμε και θα το κάνουμε».
Παρά τη λαμπερή κάλυψη στη Δύση, αυτός είναι ο πραγματικός χαρακτήρας της κυβέρνησης του Ζελένσκι.
Ούτε καν ένα πρόσχημα γενναιοδωρίας
Εν τω μεταξύ, ορισμένες δυτικές κυβερνήσεις μετά βίας διατηρούν ένα πρόσχημα γενναιοδωρίας. Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, παρά το ότι ευθύνονται κυρίως για την πρόκληση αυτής της σύγκρουσης, έχουν δεχθεί μόνο μερικές εκατοντάδες Ουκρανούς πρόσφυγες μέχρι στιγμής. Κανείς όμως δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την αποκρουστική διπροσωπία της βρετανικής άρχουσας τάξης. Η υπουργός Εξωτερικών Λιζ Τρας ισχυρίστηκε: «Θέλω να στείλω ένα πολύ ισχυρό μήνυμα ότι το Ηνωμένο Βασίλειο καλωσορίζει τους πρόσφυγες». Ωστόσο, αυτό το «ισχυρό μήνυμα» είναι μια αξιολύπητη απάτη.
Η κυβερνώσα συντηρητική κυβέρνηση προσπάθησε με συνέπεια να δημιουργήσει ένα εχθρικό περιβάλλον διακρίσεων και παρενόχλησης προς τους πρόσφυγες. Και τώρα, δεν πληροί καν τα υποκριτικά πρότυπα που πληρούν οι Ευρωπαίοι ομόλογοί τους. Χιλιάδες Ουκρανοί έχουν απομακρυνθεί από το φράγμα των συνόρων στο Καλαί ή έχουν κολλήσει σε κέντρα έκδοσης βίζας σε όλη την Ευρώπη. Ο μόνος τρόπος για να έρθουν οι Ουκρανοί πρόσφυγες στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μέσω χορηγίας από ένα άτομο ή επιχείρηση ή ένα «Οικογενειακό Σχέδιο Ουκρανίας», όπου οι πρόσφυγες με διαβατήρια μπορούν να υποβάλουν αίτηση για βίζα εάν έχουν εγκατασταθεί οικογενειακά στο ΗΒ.
Η τελευταία «παραχώρηση» είναι ένα δεύτερο πρόγραμμα βίζας που ονομάζεται «Σπίτια για την Ουκρανία», όπου οι Τόρις θα πληρώνουν σε άτομα ή φιλανθρωπικές οργανώσεις 350 λίρες το μήνα για να φιλοξενήσουν Ουκρανούς πρόσφυγες. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι η κυβέρνηση περικόπτει τις γωνίες για τη στέγαση των προσφύγων μετακυλώντας την ευθύνη στους απλούς πολίτες, ανακοινώνοντας: «αν οι άνθρωποι θέλουν να τους καλωσορίσουν στα σπίτια τους, μπορούν να το κάνουν».
Και πώς ακριβώς οι πρόσφυγες αποκτούν αυτές τις βίζες; Μέσω των «εξατομικευμένων ανθρωπιστικών διαδρομών» του Ηνωμένου Βασιλείου προς τα κέντρα έκδοσης βίζας του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρώπη, από τα οποία υπάρχουν μόνο ένα ή δύο σε κάθε χώρα της ΕΕ. Αυτά τα κέντρα – που λειτουργούν ιδιωτικά από την TSLContact – δεν προσφέρουν δωρεάν ραντεβού. Αντίθετα, προσφέρουν μια σειρά από «πρόσθετες υπηρεσίες», όπως 90 £ για σάρωση εγγράφων και 60 £ για ένα «ευέλικτο ραντεβού».
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της μητρικής εταιρείας της TSLContact καυχήθηκε ότι είχαν σημειώσει «νέα ρεκόρ ανάπτυξης» το 2021, με αύξηση εσόδων κατά 25% στα 7,1 δισεκατομμύρια ευρώ. Με άλλα λόγια, επωφελούνται από την εκμετάλλευση των μεταναστών, οι οποίοι σε απόγνωση να ξεφύγουν από έναν καταστροφικό πόλεμο, αναγκάζονται να πληρώσουν εκβιαστικά τέλη για βίζα. Ωστόσο, αυτό είναι “μια απ’ τα ίδια” για την πρώην υπουργό Εσωτερικών Πρίτι Πατέλ, η οποία έχει καταστήσει σαφές ότι η προτεραιότητά της δεν είναι να παρέχει ένα ασφαλές καταφύγιο στους πρόσφυγες και να άρει όλες τις απαιτήσεις έκδοσης βίζας, αλλά να “προστατεύει την ασφάλεια του Ηνωμένου Βασιλείου” ακριβώς επεκτείνοντας αυτούς τους υπεράκτιους «κόμβους» για την επεξεργασία βίζας.
Ο βυζαντινός χαρακτήρας της διαδικασίας αίτησης βίζας σημαίνει ότι, παρά το γεγονός ότι περισσότερα από 100.000 βρετανικά νοικοκυριά προσφέρθηκαν να παρέχουν καταφύγιο σε πρόσφυγες, μόνο ένα μικρό μέρος είναι πιθανό να λάβει έγκριση για διαμονή. Το Εργατικό Κόμμα υπό τον «Σερ» Κιρ Στάρμερ κάλεσε για απεριόριστους αριθμούς προσφύγων, ωστόσο στην πράξη ρίχνει το βάρος του στην άρχουσα τάξη, ζητώντας βίζα προστασίας έκτακτης ανάγκης που μπορούν να δοθούν «καθ’ οδόν» προς το «άδυτο» της Μεγάλης Βρετανίας. Με άλλα λόγια, αφήνοντας χιλιάδες πρόσφυγες να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους στο έλεος των εκμεταλλευτικών κόμβων επεξεργασίας βίζας, ακριβώς με τον τρόπο που προτείνουν οι Τόρις. Έτσι, ενώ ο βρετανικός ιμπεριαλισμός προσπάθησε να κερδίσει φθηνούς πόντους, δεν έχει καλύψει ούτε τον χαμηλό πήχη των Ευρωπαίων ομολόγων του.
Μόλις πριν από λίγους μήνες, όταν χιλιάδες έφευγαν από τους πολέμους που ξεκίνησε ο δυτικός ιμπεριαλισμός, η άρχουσα τάξη είπε ότι οι χώρες τους ήταν «γεμάτες». Τώρα εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν εκτοπιστεί από μια ρωσική εισβολή, και ορίστε! Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν τα μέσα για να τους καλωσορίσουμε.
Αυτή η τελευταία προσφυγική κρίση –όπως οι κρίσεις που προηγήθηκαν και άλλες που είναι συνεχιζόμενες αλλά λιγότερο δημοσιοποιημένες– είναι ένα ακόμη προϊόν του ιμπεριαλισμού. Εκατομμύρια Ουκρανοί φεύγουν από έναν ενδοιμπεριαλιστικό πόλεμο που προκλήθηκε στην τελευταία περίπτωση από τη συνεχή πρόοδο του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά και τις πολιτικές του αντιδραστικού καθεστώτος του Μαϊντάν που υποστηρίζεται από τη Δύση, καθώς και από τον ρωσικό ιμπεριαλισμό. Ταυτόχρονα, αυτές οι κυβερνήσεις διοχετεύουν τεράστιες ποσότητες όπλων στην Ουκρανία ως μέρος του πολέμου αντιπροσώπων τους με τη Ρωσία, στις προσπάθειές τους να εξαλείψουν την αιματοχυσία. Ενώ η άρχουσα τάξη μπορεί να ήθελε να παρουσιάζεται ως σωτήρες στους Ουκρανούς πρόσφυγες, στην πραγματικότητα είναι μέρος του λόγου που αυτοί οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να φύγουν εξαρχής. Είναι το αιματηρό τους σύστημα που ευθύνεται για τις καταστροφές που προκαλούν όλεθρο σε όλο τον κόσμο.
Καθώς η νύχτα ακολουθεί τη μέρα, οι άρχουσες τάξεις της Ευρώπης θα αφήσουν τους Ουκρανούς μετανάστες στη μοίρα τους όταν ο σκοπός τους έχει εκπληρωθεί. Σε τελική ανάλυση, είδαμε πώς η άρχουσα τάξη στη Γερμανία υποδέχτηκε τους πρόσφυγες το 2015 – εν μέρει αντικατοπτρίζοντας την πίεση των απλών Γερμανών να δείξουν αλληλεγγύη σε όσους διαφεύγουν από τον πόλεμο – και εν μέρει ως πηγή φθηνού εργατικού δυναμικού – και πώς η ίδια άρχουσα τάξη έχει πυροδοτήσει το αντιπροσφυγικό αίσθημα για να καλύψει τις πολιτικές της ανάγκες από τότε.
Πρέπει να καταγγείλουμε την υποκρισία των κυρίαρχων τάξεων της Ευρώπης και να απαιτήσουμε την ίδια μεταχείριση για όλους τους πρόσφυγες που ξεφεύγουν από τη φτώχεια και τους πολέμους που προκαλούνται από τον ιμπεριαλισμό. Τα ανθρώπινα όντα που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους θα πρέπει να έχουν στέγαση, θέσεις εργασίας και ασφάλεια. Θα μας πουν ότι δεν υπάρχουν αρκετά σπίτια για όλους, δεν υπάρχουν αρκετές θέσεις εργασίας για όλους, ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τη χρηματοδότηση τέτοιων προγραμμάτων. Αλλά όταν πρόκειται για τη χρηματοδότηση πολέμων, την επένδυση στον στρατό, τη διάσωση των καπιταλιστών, τότε τα χρήματα βρίσκονται γρήγορα. Οι εταιρείες όπλων κερδίζουν από τον πόλεμο, οι μετοχές τους εκτοξεύονται στο χρηματιστήριο. Εμείς λέμε, απαλλοτριώστε τη βιομηχανία όπλων, αρπάξτε τα κέρδη των καπιταλιστών για να προσφέρουμε αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας και στέγαση σε όλους.
Αν θέλουμε να δείξουμε αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και να τελειώσουμε με τον λόγο που οι πρόσφυγες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τότε πρέπει να συνεχίσουμε έναν διεθνή αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό και για τον σοσιαλισμό.
Μόνο ανατρέποντας αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα μπορούμε να λύσουμε αυτή την κρίση. Μόνο μέσα από την οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας χωρίς σύνορα, πόλεμο και ιμπεριαλισμό οι άνθρωποι θα μπορούν να μετακινούνται σε όλο τον κόσμο ειρηνικά και ελεύθερα ανάλογα με τις ανάγκες τους.
Πρέπει να γράψουμε στο πανό μας τα λόγια του Κομμουνιστικού Μανιφέστου: «Εργάτες του κόσμου ενωθείτε!»
Πηγή: In Defence of Marxism
