Στο χθεσινό μας άρθρο αναφερθήκαμε στον κεντρικό ρόλο του Ανατόλι Τσουμπάις στην είσοδο του καπιταλισμού στη Ρωσία και τον χαρακτηρίσαμε ως το σύμβολο της (μεταβαλλόμενης ασφαλώς) «ισορροπίας» ανάμεσα στην πολιτική εξουσία της χώρας, την οικονομική δύναμη της «Ολιγαρχίας», τη Δύση και τη ρωσική κοινωνία. Για αυτό η παραίτησή του από τη θέση του ειδικού προεδρικού απεσταλμένου και η αναχώρησή του από τη Ρωσία εκφράζει στην πραγματικότητα την αδυναμία να διατηρηθούν αυτές οι ισορροπίες, σε συνθήκες κλιμακούμενης σύγκρουσης ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία. Είναι η ίδια η δυναμική του πολέμου, όχι κάποιες υποκειμενικές διαθέσεις ο βαθύτερος λόγος που συμβαίνει αυτό.
Από τη μια μεριά ο πρόεδρος Πούτιν είναι και θα είναι όλο και περισσότερο υποχρεωμένος, για τις ανάγκες της σύγκρουσης και εξαιτίας των πρωτοφανών κυρώσεων, να «αναδιατάξει» την ρωσική οικονομία, ερχόμενος σε αντίθεση με τον οικονομικό ρόλο και τα ιδιαίτερα συμφέροντα μεγάλου μέρους της Ολιγαρχίας. Είναι υποχρεωμένος να το πράξει και για πολύ πιο άμεσους λόγους, πολιτικής (και φυσικής ακόμα) επιβίωσης, απέναντι σε μία τάξη ανθρώπων που έχουν λόγους να θέλουν την ανατροπή του καθεστώτος.
Ένα σημαντικό μέρος της ρωσικής Ολιγαρχίας θέλει ενστικτωδώς την ενσωμάτωση της Ρωσίας στη Δύση, και για να εξυπηρετεί τα ιδιαίτερα οικονομικά της συμφέροντα, αλλά και γιατί θεωρεί την ενσωμάτωση αυτή εγγύηση για την περιουσία της, πόσο μάλλον που είναι πολύ πρόσφατη η ανάμνηση του πώς αυτή αποκτήθηκε. Η Αμερική από την πλευρά της, δεν αφήνει πολλά περιθώρια στους Ολιγάρχες. Κατάσχοντας και απειλώντας να κατασχέσει τις περιουσίες τις δικές τους και των παιδιών τους, τους ζητάει να ανατρέψουν ή να σκοτώσουν τον Πούτιν. Φαίνεται ότι δεν της πέρασε από το μυαλό ότι στο τέλος, το αποτέλεσμα των πιέσεών της μπορεί να είναι η… εθνικοποίηση των Ολιγαρχών, δηλαδή η εξάλειψη του σημαντικότερου δυτικού μοχλού πίεσης εντός της Ρωσίας! Ο νόμος των μη σκοπούμενων συνεπειών.
Eίναι η ίδια δυναμική της σύγκρουσης με τη Δύση που υποχρέωσε τον Ρώσο Πρόεδρο να αυξήσει τις συντάξεις τον περασμένο Ιανουάριο, σε επίπεδα ελαφρώς υψηλότερα του πληθωρισμού, προκειμένου να εξασφαλίσει την υποστήριξη των λαϊκών, πληβειακών στρωμάτων της Ρωσίας στην επερχόμενη σύγκρουση.
Η τρομερή προειδοποίηση από το Κρεμλίνο
Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο μακριά θα πάει η σύγκρουση Πούτιν-Ολιγαρχών, ούτε να προβλέψουμε τι μορφές μπορεί να πάρει και σε ποια χρονικά πλαίσια θα εκδηλωθεί, μπορούμε όμως να αναγνωρίσουμε τη βασική τάση και δυναμική. Πριν από μερικές μέρες, άλλωστε, ο Ρώσος πρόεδρος εκφώνησε μια ομιλία που απετέλεσε μια σαφή και τρομερή προειδοποίηση προς την τάξη των «νέο-Ρώσων» μεγαλοαστών, αλλά και ένα κλείσιμο του ματιού προς τις βαθιές, εξισωτικές τάσεις που διατρέχουν ιστορικά τη ρωσική κοινωνία. Παραθέτουμε, λόγω της σημασίας της, ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Η Δύση σίγουρα θα υπολογίζει στην «Πέμπτη φάλαγγα», στους προδότες του έθνους. Σε αυτούς που κερδίζουν λεφτά εδώ και ζουν εκεί. Δεν ζουν εκεί υπό τη γεωγραφική έννοια, αλλά ζουν στις σκέψεις τους, στη δουλική τους νοοτροπία. Δεν έχω τίποτα με ανθρώπους που έχουν μια βίλλα στο Μαϊάμι ή στη γαλλική Ριβιέρα. Με ανθρώπους που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς φουά γκρά, στρείδια ή αυτό που αποκαλούν “ελευθερία από το φύλο”. Αυτό δεν είναι καθόλου πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι η νοοτροπία τους είναι εκεί, δεν είναι εδώ, με το λαό μας. Δεν είναι με τη Ρωσία. Αυτοί πιστεύουν ότι ανήκουν σε μια ανώτερη κάστα, σε μια ανώτερη ράτσα. Και είναι πρόθυμοι να πουλήσουν την ίδια τους τη μάνα για να τους επιτραπεί ακόμα και να καθήσουν στον προθάλαμο έστω της ανώτατης κάστας. Θέλουν να είναι όπως αυτοί και να τους μιμούνται σε όλα.
Αλλά ξεχνάνε ή απλώς δεν μπορούν καν να δουν ότι αυτή η λεγόμενη ανώτερη κάστα τους χρειάζεται ως αναλώσιμη πρώτη ύλη για να επιφέρουν τη μέγιστη ζημιά στον λαό μας.
Η συλλογική Δύση προσπαθεί να διαιρέσει τον λαό μας, χρησιμοποιώντας, προς όφελός της, τις απώλειες στη μάχη, για να προκαλέσει αναταραχή στη Ρωσία και χρησιμοποιεί την Πέμπτη φάλαγγα για να πετύχει αυτό τον σκοπό.
Και όπως ανάφερα προηγουμένως, ο σκοπός τους είναι να καταστρέψουν τη Ρωσία.
Αλλά κάθε έθνος, κι ακόμα περισσότερο ο ρωσικός λαός, θα είναι πάντα σε θέση να ξεχωρίσει τους αληθινούς πατριώτες από τα αποβράσματα και τους προδότες που θα τους φτύσει, όπως φτύνει κανείς ένα έντομο που μπαίνει στο στόμα του.
Είμαι πεπεισμένος ότι μια φυσική και αναγκαία αποτοξίνωση της κοινωνίας θα δυναμώσει τη χώρα μας, την αλληλεγγύη μας, τη συνοχή μας και την ετοιμότητά μας να απαντήσουμε σε κάθε πρόκληση».
Το μήνυμα ήταν τόσο σαφές που ήταν αδύνατο να μην το προσλάβει ακόμα και ένας εντελώς μέτριας νοημοσύνης Ρώσος. Και ο Τσουμπάις ασφαλώς μόνο χαζός δεν είναι. Και αν ακόμα θέλει να συνεχίσει να παρέχει τις υπηρεσίες του στη Δύση, μόνο από το εξωτερικό μπορεί να συνεχίσει να το κάνει με ασφάλεια.
