Και στο τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί ο κακός τρόπος νομοθέτησης της κυβέρνησης, η οποία, έχοντας εισέλθει σε (μια μάλλον μακρά) προεκλογική περίοδο επιχειρεί να λύσει κάθε είδους εκκρεμότητες με νομοσχέδια- σκούπα συχνά με φωτογραφικές και ρουσφετολογικές διατάξεις.
Δύο από τα ζητήματα που αξίζει πάντως να αναδειχθούν είναι τα εξής: Κατ’ αρχήν, με τις συνεχείς κυρώσεις που έρχονται για ψήφιση στη Βουλή για συνεργασία με το «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος» στον χώρο της υγείας επιχειρείται να περάσει με έντεχνο επικοινωνιακό τρόπο η ιδιωτικοποίηση της υγείας, καθώς είναι δύσκολο να αρνηθεί κανείς δωρεές ιδιωτών. Πλην ο μαζικός χαρακτήρας της εργαλειοποίησής τους και λεπτομέρειες που περνάν στα νομοσχέδια δείχνουν σε μία κατεύθυνση απώλειας του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας. Πέρα από το γεγονός ότι τα νοσοκομεία που προσφέρονται στη Σπάρτη και αλλού είναι Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, δηλαδή θα λειτουργούν ως επιχειρήσεις και θα εμπεδώνουν αυτό το μοντέλο σε όλον τον τομέα της Υγείας, ήτοι την προτεραιότητα της κερδοφορίας αντί για τη δημόσια υγεία, υπάρχουν και λεπτομέρειες που πλήττουν τη ζωή και την αξιοπρέπεια των πολιτών.
Ένα παρόμοιο προβληματικό άρθρο είναι το 2ο του σχετικού σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας, που θεσπίζει αναστολή στην εργασία υγειονομικών που εγκαταλείπονται στην τύχη τους μέχρι τη λήξη του 2022 χωρίς αποδοχές. Με πρόσχημα τον στιγματισμό του αντιεμβολιαστικού κινήματος, η κυβέρνηση βρίσκει την ευκαιρία να άρει ακόμη παραπάνω τον δημόσιο χαρακτήρα της υγείας, ώστε να προωθηθεί ένα νέο μοντέλο όπου το δημόσιο θα συμβάλλεται με ιδιώτες. Η κυβέρνηση συνεχίζει να ενθαρρύνει ένα σύστημα Απαρτχάιντ που καλλιεργεί τον κοινωνικό ρατσισμό και τον διχασμό. Και μπορεί η κυβέρνηση να θεωρεί ότι θα συσπειρώσει έτσι το κοινό της ή και ότι θα χρησιμοποιήσει τους ανεμβολίαστους ως αποδιοπομπαίους τράγους για να ξεχαστούν οι δικές της ευθύνες για τους πάνω από 27.000 νεκρούς από την αρχή της πανδημίας. Όμως πρέπει να θυμόμαστε ότι οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί, που τώρα αναστέλλεται η εργασία τους, είναι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που η κυβέρνηση μας ζητούσε να χειροκροτούμε ως ήρωες, λίγους μόνο μήνες πριν. Δεν πρέπει να αφήσουμε να είναι τόσο κοντή η ιστορική μνήμη στη χώρα μας, ούτε να λησμονήσουμε την αυτοθυσία αυτών των ανθρώπων. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς έχουν σημαντικά προβλήματα υγείας που τους καθιστούν διστακτικούς προς τον εμβολιασμό.
Ως ΜέΡΑ25 έχουμε βάλει πλάτη για το εμβολιαστικό πρόγραμμα και έχουμε προτείνει τρόπους για την αποτελεσματικότητά του. Εν προκειμένω, όμως, οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι: Καμία απόλυση εργαζομένου! Οι υγειονομικές μονάδες και οι εργαζόμενοι να αποφασίσουν για τους τρόπους επανένταξης των υγειονομικών σε αναστολή. Καταψηφίσαμε το άρθρο και θα αντιταχθούμε σε αυτήν την απαράδεκτη ρύθμιση με κάθε τρόπο. Απαιτήσαμε μάλιστα ονομαστική ψηφοφορία για το συγκεκριμένο Άρθρο 2, γιατί ο λαός πρέπει να ξέρει ποιοι παίζουν με τη δημόσια υγεία, ποιοι ευθύνονται για τη μακάβρια πρωτιά της Ελλάδας στην πανδημία! Είναι θέμα ανθρώπινης και πολιτικής αξιοπρέπειας να μην επιτρέψουμε να πετάει η πολιτεία στον δρόμο υγειονομικούς αφού τους έχει εκμεταλλευτεί και στύψει στη δουλειά. Γι’ αυτό η αποκατάσταση των υγειονομικών οφείλει να είναι προτεραιότητά μας.
Αλλά πέρα από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο υπάρχουν και πολλές άλλες ενδείξεις ότι η κυβέρνηση έχει ως συνειδητό και συστηματικό σχέδιο τη διάλυση της δημόσιας υγείας. Αυτό αποδεικνύεται από τις 6 διατάξεις που αφορούσαν στο Υπουργείο Υγείας και οι οποίες κατατέθηκαν σε ένα άσχετο νομοσχέδιο πολλών υπουργείων με κεντρικό το Υπουργείο Εσωτερικών με τίτλο «Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Καταπολέμησης της Διαφθοράς». Μία από αυτές τις διατάξεις καταργεί τη μονιμότητα των ιατρών του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Και τοποθετήθηκε μέσα σε ένα άσχετο νομοσχέδιο προφανώς επίτηδες, για να μη συζητηθεί.
Το άρθρο 82 του νόμου 4915 ανατρέπει ουσιαστικά τον ισχύοντα νόμο 3754 του 2009 ότι οι ιατροί του Εθνικού Συστήματος Υγείας υποβάλλονται σε ατομική κρίση αφού περάσουν 5 χρόνια και στη συνέχεια μονιμοποιούνται. Τώρα με τη νέα διάταξη μετά την παρέλευση της πενταετίας, η θέση επαναπροκηρύσσεται και οι ιατροί μονιμοποιούνται μόνο αν επιλεγούν. Αυτό διαλύει οποιαδήποτε συζήτηση για να δοθούν κίνητρα στους γιατρούς να δουλέψουν στο ΕΣΥ. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι η κυβέρνηση προτιμά το Δημόσιο να συμβάλλεται με ιδιώτες και να υποβαθμιστεί η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση στον χώρο της Υγείας. Χρειάζεται, λοιπόν, δυναμική αντίσταση σε μία κυβέρνηση που προσπαθεί να σύρει στην ιδιωτικοποίηση τη Δημόσια Υγεία, τσαλαπατώντας την αξιοπρέπεια συνανθρώπων μας που προηγουμένως εκμεταλλεύτηκε έως εσχάτων.
