Η εφημερίδα El Pais δημοσίευσε το πολυαναμενόμενο σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την περίπτωση κατά την οποία θα κλείσει η στρόφιγγα του ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αυτό το κλείσιμο για το οποίο εδώ και δύο μήνες ακούμε ότι υπάρχουν εναλλακτικές. Τόσες πολλές και τόσο καλές, ώστε βιαζόμασταν να επιβάλουμε εμείς πρώτοι εμπάργκο πετρελαίου στη Ρωσία και γιατί όχι, και φυσικού αερίου.
Μαθαίνουμε λοιπόν ότι στα ιδιοφυή σχέδια της Κομισιόν συμπεριλαμβάνεται η τηλεργασία, η μείωση της οδήγησης, της ταχύτητας, της θερμοκρασίας του κλιματιστικού και γενικώς της κατανάλωσης καυσίμων. Άλλωστε, όπως είπε ο Πρωθυπουργός, η φτηνότερη ενέργεια είναι αυτή που δεν καταναλώνεται.
Επιπλέον, σκέφτηκαν οι Ευρωπαίοι να φτιάξουν έναν μηχανισμό-εθελοντικό στην αρχή-βάσει του οποίου όσοι θα εξακολουθήσουν να προμηθεύονται πετρέλαιο και φυσικό αέριο από την Ρωσία, θα μοιράζονται τις προμήθειες με τους υπολοίπους. Οι «εθελοντισμοί» των κρατών-μελών της ΕΕ είναι γνωστοί βέβαια και έχουν «μετρηθεί» ως προς την αποτελεσματικότητά τους σε σχέση και με το προσφυγικό, οπότε μπορούμε να περιμένουμε τα «καλύτερα».
Η Κομισιόν λοιπόν έχει να προτείνει μέτρα τα οποία πρώτον δεν θα αποδώσουν -ή τουλάχιστον όχι στον προσδοκώμενο βαθμό και ιδίως σε βάθος χρόνου- δεύτερον βασίζονται στην πτώση της οικονομικής δραστηριότητας και τρίτον αφορούν μόνο τις μη βιομηχανικές -και άρα τις μικρότερες- καταναλώσεις. Δεν έχει τίποτα να πει σχετικά με το τι δέον γενέσθαι σε βάθος χρόνου. Δεν έχει καμία εναλλακτική να προτείνει για την υποκατάσταση των δραστηριοτήτων που θα πρέπει να περιοριστούν.
Δεν έχει κυρίως, τίποτα να πει για τις βιομηχανικές χρήσεις. Ξαφνικά το όλο ζήτημα της ενεργειακής κρίσης φαίνεται να περιορίζεται στο αν αφήνουμε τους υπολογιστές μας σε κατάσταση ύπνωσης, αν τρέχουμε με 100 χλμ. αντί για 90 στις εθνικές και για το αν θα πάμε στις δουλειές μας ή θα μείνουμε σπίτι.
Έχει αποφασίσει η ΕΕ να προβεί σε ταχύρρυθμη από-ανάπτυξη και αποβιομηχανοποίηση; Νομίζει ότι μπορεί την ίδια στιγμή να συντάσσεται με την πολιτική της παράτασης του πολέμου μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό και να προσδοκά ένα γρήγορο τέλος στο ενεργειακό της δράμα; Εν τέλει, έχει αποφασίσει να καταστρέψει το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα προς όφελος των ΗΠΑ, της Κίνας, της Ρωσίας και άλλων ανταγωνιστών της;
Είναι σαφές ότι η ΕΕ -και επειδή η ΕΕ ως τέτοια ελάχιστα μας ενδιαφέρει- οι λαοί της θα πληρώσουν το κόστος ανύπαρκτων ηγεσιών, που συμπεριφέρονται ωσάν ορντινάτσες των ΗΠΑ. Ενέπλεξαν την ΕΕ σε έναν πόλεμο με επίδικο την απέλπιδα προσπάθεια της Ουάσιγκτον για την διατήρηση της αμερικανικής μονοκρατορίας, χωρίς φυσικά να διαθέτουν ούτε ίχνος σχεδίου για οποιοδήποτε από τα πολλά επίπεδα της σύγκρουσης και τώρα οι πολίτες θα πληρώσουμε το κόστος.
Υπό αυτήν την έννοια μπορούμε με ασφάλεια να επισημάνουμε ότι η ηγεσία της ΕΕ συνιστά ό,τι πιο ανόητο υπάρχει διεθνώς. Ο πυρήνας της ΕΕ, η βιομηχανική Γερμανία και ακολούθως η Γαλλία, η Ιταλία και οι λοιποί- όλοι αυτοί οι οποίοι είχαν διασφαλισμένη, στενή και σταθερά παρεχόμενη ενέργεια από την Ρωσία- αποφάσισαν πρώτα να πριονίσουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται και τώρα αναρωτιούνται γιατί σκάσουν με πάταγο στο έδαφος. Μάλιστα, όλα αυτά ενώ δεν υπάρχει κανένα σχέδιο ως προς το υπό ποιους όρους είναι πιθανό να αρθούν οι κυρώσεις.
Βεβαίως μέσα σε όλα αυτά μπορούμε να δούμε και την θετική οπτική: με τόση ανάγκη να μοιραζόμαστε τα αυτοκίνητά μας με αγνώστους, ίσως μια νέα εποχή σεξουαλικής απελευθέρωσης να βρίσκεται ενόψει, ιδίως μετά την απομόνωση από την οποία υποφέραμε κατά την διάρκεια της πανδημίας.
