Ο Ελληνισμός υπάρχει εδώ και κάτι χιλιάδες χρόνια. Είναι λογικό ανάμεσα στις μεγάλες στιγμές των ηγεσιών του, να έχει και πολλές, γκροτέσκες, δουλοπρεπείς ή -για να το πούμε πιο απλά- γελοίες στιγμές.

Ανάμεσα σε αυτές, σίγουρα μια από εκείνες που ξεχωρίζουν, είναι η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη, στο Κογκρέσο. Ο Πρωθυπουργός πραγματικά έδωσε τον ορισμό αυτού που ο Τζίμης ο Πανούσης ονόμαζε «Αμερικανοτσολιά».

Είναι αδύνατο να αναλύσει κανείς την ομιλία του πρωθυπουργού στα σοβαρά και ως σοβαρή ομιλία. Πρόκειται για ομιλία βγαλμένη από τις ονειρώξεις του Πιουριφόι και της Φρειδερίκης. Είναι όσα θα ήθελε να είχε πει ο πατέρας του αλλά τον συγκρατούσε το ένστικτό επιβίωσης που διέθετε.

Σταχυολογούμε μόνο τα εξής: ότι οι ιδρυτές των ΗΠΑ εμπνεύστηκαν το πολίτευμά τους από την αρχαία Αθήνα αλλά το έκαναν ακόμα καλύτερο ως πιο σταθερό. Πέρα από εν πολλοίς ανιστόρητη -το πολίτευμα των ΗΠΑ θα έκανε τους αρχαίους Αθηναίους να φρίττουν και εδώ που τα λέμε μέχρι και τον Τζίμι Κάρτερ κάνει να το ονομάζει ολιγαρχία- πρώτη φορά Έλληνας πρωθυπουργός λέει σε ξένη δύναμη ότι διαθέτει «καλύτερο» πολίτευμα και από εκείνο της Αρχαίας Αθήνας. Αν μη τι άλλο, τους αρχαίους Αθηναίους και τους λοιπούς αρχαίους προγόνους μας δεν τους βγάζαμε στο σφυρί μέχρι τώρα.

Έπειτα, βγήκε ο αθεόφοβος και είπε ότι το να πεθαίνουμε για την ελευθερία το μάθαμε από τις ΗΠΑ και την επανάστασή τους. Εντάξει, είναι ανιστόρητος, το καταλάβαμε. Αλλά ούτε Πανελλήνιες έδωσε, ώστε να μάθει ότι κάναμε επαναστάσεις κατά των Οθωμανών, όταν ακόμα για τους αποίκους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην Αμερική, το να ρίξουν στη θάλασσα, φορτίο με τσάι, φάνταζε πιο τρελό από ό,τι να εκλεγεί μαύρος πρόεδρος στις αρχές του 20ου αιώνα;

Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Έπρεπε να μας αποτελειώσει. Μας είπε ότι το σύγχρονο Μεσολόγγι είναι η Μαριούπολη και ο αντίστοιχος με την ελληνική επανάσταση αγώνας είναι ο πόλεμος της Ουκρανίας με τη Ρωσία. Εδώ δεν μιλάμε για ξέπλυμα του ναζισμού. Δεν μιλάμε για ανάδειξη των Αζοφιστών σε «μαχητές της ελευθερίας». Μιλάμε για σκύλευση κάθε γυναίκας, άντρα και παιδιού που πέθανε σε όλη την επανάσταση του 1821. Τι σχέση έχουν οι Μεσολογγίτες με τους Αζοφικούς νοσταλγούς του Μπαντέρα και του Χίτλερ; Τι ομοιότητα υπάρχει μεταξύ των σφαγών από τους Οθωμανούς και την έξοδο του Μεσολογγίου, με την συμφωνημένη, άνευ όρων παράδοση των Ουκρανών στην Μαριούπολη; Παραδόθηκαν οι Μεσολογγίτες στους Οθωμανούς άνευ όρων και δεν το μάθαμε;

Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι το παν είναι να έχεις «φίλους». Άλλωστε, αυτοί δώσανε την ανεξαρτησία στο «νέο μας έθνος». Εμείς, οι Έλληνες υπήρξαμε κομπάρσοι. Ίσως όχι και τόσο Έλληνες άλλωστε, αφού ήμασταν νέο έθνος κατά την περίοδο της επανάστασης.

Βέβαια ήταν λάβρος για τα εθνικά μας θέματα: κάποιος κάτι έκανε στην Κύπρο- δεν λέμε ποιος. Κάποιος κάνει υπερπτήσεις – δεν λέμε ποιος- και πρέπει να σταματήσουν- δεν λέμε από ποιον και πώς. Αυτά πρέπει να σταματήσουν γιατί είναι κακά πράγματα για το ΝΑΤΟ. Αν -ας πούμε- το ΝΑΤΟ δεν ενοχλείται όμως, υποθέτουμε ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Μέσα σε όλα, υπήρξε και μία στιγμή, γλυκιάς αφέλειας από τον Πρωθυπουργό, όταν αναρωτήθηκε γιατί στο Κογκρέσο τον χειροκρότησαν περισσότερο από ό,τι στη Βουλή των Ελλήνων. Μα δεν είναι προφανές;