Την έντονη αντίδραση της γνωστής ανταποκρίτριας ελληνικών ΜΜΕ στη Γαλλία, Μαρίας Δεναξά, προκαλούν οι υποτιθέμενες διορθωτικές κινήσεις που καταγράφονται το τελευταίο διάστημα σε ό,τι αφορά το αφήγημα των κυβερνήσεων για τη λεγόμενη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» ή το λεγόμενο «πολιτικό ορθό» ή την ως διά μαγείας «εξαφάνιση» ενοχλητικών εκθέσεων για τη βιτρίνα των κυβερνώντων.

Η Μαρία Δεναξά παρατήρησε, για παράδειγμα, ότι προχτές το απόγευμα η Wikipedia άλλαξε…την πραγματικότητα καθώς η νέα πρωθυπουργός της Γαλλίας μέχρι τον διορισμό της από τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν είχε ρωσική καταγωγή. Από την ανάληψη των καθηκόντων της όμως, προχτές το απόγευμα, η Wikipedia «διόρθωσε» έως και την…καταγωγή της Ελίζαμπεθ Μπορν βάζοντας πως είχε καταγωγή… από την Πολωνία!

Με έναν παρόμοιο μαγικό τρόπο εξαφανίστηκε από την ιστοσελίδα του Ευρωκοινοβουλίου το άρθρο που αφορούσε την Ελευθερία του Τύπου και έδειχνε την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις. Για να μην μείνουν ίχνη, οι «φροντιστές» έσβησαν και το σχετικό τουίτ…

Όλα αυτά θύμησαν στην Δεναξά το δυστοπικό μυθιστόρημα 1984 του Τζωρτζ Όργουελ, κάνοντάς την να γράψει τα ακόλουθα σε σχετική ανάρτησή της στο Facebook:

Σύμφωνα με τις ανάγκες της προπαγάνδας, στα πρότυπα του 1984 του Τζώρτζ Οργουελ => Η νέα πρωθυπουργός της Γαλλίας, μέχρι πριν διοριστεί, είχε ρωσική καταγωγή. Από την ανάληψη των καθηκόντων της όμως, προχθές το απόγευμα, η Wikipedia, άλλαξε την πραγματικότητα. Η Ελίζαμπεθ Μπορν έχει πλέον καταγωγή από την Πολωνία

Το Ευρωκοινοβούλιο κατέβασε το άρθρο για την Ελευθερία του Τύπου που έδειχνε την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις και έσβησε το σχετικό τουίτ…

Η δουλειά του Γουίνστον Σμιθ, του πρωταγωνιστή του Οργουελ στο 1984, ήταν να διορθώνει ότι δεν συμβάδιζε με το επίσημο αφήγημα. Η διαδικασία των συνεχών διορθώσεων δεν αφορούσε μόνο τις εφημερίδες, αλλά και τα βιβλία, τα περιοδικά, τα φυλλάδια, τις αφίσες τα έντυπα, τις ταινίες, τις ηχογραφήσεις, τα κινούμενα σχέδια, τις φωτογραφίες κτλ. Όλη η ιστορία ήταν από δεύτερο χέρι, σβησμένη και ξαναγραμμένη τόσες φορές, όσες κρινόταν απαραίτητο. Από τη στιγμή που γινόταν η αλλαγή ή η αφαίρεση, σε καμία περίπτωση δεν μπορούσες να αποδείξεις ότι έγινε οποιαδήποτε παραποίηση. Όλα προσαρμόζονταν στη μια και μοναδική αλήθεια του καθεστώτος. Όλα, ακόμα και το παρελθόν, όπως στην περίπτωση της Γαλλίδας πρωθυπουργού, καθώς σύμφωνα με τον Οργουελ, «αυτός που ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον, αυτός που ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν»…και όλους μας θα προσθέσω.