Στο προηγούμενο άρθρο μας εξηγήσαμε ότι η Κίνα προχώρησε σε μερική αποσύνδεση του δικού της Ίντερνετ από το αμερικανοκρατούμενο παγκόσμιο Διαδίκτυο, ένα βήμα που το θεωρούμε προοδευτικό, στο μέτρο που μειώνει την εξουσία του παγκόσμιου καπιταλισμού, του διεθνούς Κεφαλαίου πάνω σε αυτή τη χώρα.
Στο σημείο αυτό πρέπει να ανοίξουμε μια παρένθεση λόγω της διεθνούς ιδεολογικής και προπαγανδιστικής σύγκρουσης που διεξάγεται τώρα ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή για το θέμα της δημοκρατίας, μια σύγκρουση που γίνεται με εσφαλμένους και παραπλανητικούς όρους και από τις δύο πλευρές.
Μερικοί θα πουν ασφαλώς ότι η Ρωσία και η Κίνα δεν είναι δημοκρατικές χώρες και, επομένως, η αποσύνδεσή τους από το αμερικάνικο Ίντερνετ θα βοηθήσει τον αυταρχισμό τους. Εδώ όμως έχουμε σύγχυση δύο διαφορετικών επιπέδων, του εθνικού και του διεθνούς.
Καπιταλισμός και Δημοκρατία
Το θέμα της δημοκρατίας, της εξουσίας, του κράτους του δήμου, του λαού, της «συνέλευσης των πολιτών», γιατί αυτό σημαίνει δημοκρατία σύμφωνα με την αρχαία ελληνική ετυμολογία της λέξης, δεν έχει λυθεί πουθενά, σε καμία χώρα και σε κανένα καθεστώς πάνω στη Γη. Μόνο σε πολύ σπάνιες ιστορικές στιγμές πλησίασε η ανθρωπότητα σε μια τέτοια κατάσταση σε κάποιες περιοχές και συνήθως οι προνομιακές αυτές στιγμές δεν διήρκεσαν πολύ. Σε αυτές ανήκει ο μισός αιώνας της ακμής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας του Περικλή και του Πρωταγόρα.
Το να θεωρήσει κανείς τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη ως δημοκρατίες είναι μάλλον παραλογισμός, ακόμα και αντινομία των όρων (ο καπιταλισμός, η κεφαλαιοκρατία, σημαίνει το κράτος, τη κυριαρχία του Κεφαλαίου). Ανέκαθεν τα καπιταλιστικά κράτη ήταν, παρά τη δημοκρατική ιδεολογία τους, ολιγαρχίες και εξελίσσονται τώρα σε ολοκληρωτικά, λόγω της τεράστιας εξουσίας που ασκεί και της ιδιοκτησίας που διαθέτει μια φούχτα χρηματοπιστωτικών οργανισμών και πολυεθνικών (περιλαμβανομένων των γιγάντων του Ίντερνετ). Η ΕΕ μάλιστα έκανε με το Μάαστριχτ ένα μεγάλο βήμα στη θεσμική κατοχύρωση του νέου ολοκληρωτικού καθεστώτος που, αν δεν βρει αντίσταση, θα επικρατήσει σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.
Πάντως κανένας σοβαρός άνθρωπος στην Ελλάδα, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία ή τη Γερμανία δεν πιστεύει ότι ζει σε δημοκρατία, σε ένα κράτος δηλαδή που κυβερνά ο δήμος, ο λαός, και δεν έχει την εντύπωση ότι ο ίδιος μπορεί πραγματικά να επηρεάσει τις βασικές κρατικές πολιτικές.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υφίστανται σημαντικές διαφορές ως προς το επίπεδο πολιτικών ελευθεριών από χώρα σε χώρα, αλλά και ως προς τη δυνατότητα των λαϊκών στρωμάτων να επηρεάζουν τις ασκούμενες πολιτικές. Άλλο πράγμα να περιθωριοποιούν και να αποκλείουν απόψεις και άλλο να σε «μπουζουριάζουν», όπως γνωρίζει όποιος έχει ζήσει κάτω από αστυνομική ή στρατιωτική Χούντα. Η ύπαρξη ή η απουσία πολιτικών ελευθεριών, όπως και η «επίσημη» ιδεολογία ενός καθεστώτος έχει ασφαλώς τη σημασία της.
Ιμπεριαλισμός και Δημοκρατία
Όμως, από την ίδια του τη φύση, το ζήτημα της δημοκρατίας μπορεί να τεθεί, ενδεχομένως και να λυθεί ιστορικά σε μια χώρα μόνο από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους, από τους λαούς της κάθε μίας χώρας. Δεν λύνεται φυσικά με εξωτερικές επεμβάσεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους που δεν αποβλέπουν και δεν μπορούν να αποβλέπουν σε καμιά δημοκρατία, αλλά στην αφαίρεση της όποιας εξουσίας και κυριαρχίας από τον λαό της χώρας και την απόδοσή της στη δύναμη εισβολής και κατοχής, δηλαδή στην ξενοκρατία.
Οι δυτικοί το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να ισοπεδώνουν τη μια χώρα μετά την άλλη, όπως είχαμε όλοι την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, το Σαχέλ κλπ. κλπ. Διαλύοντας κράτη δεν τα κάνεις βέβαια δημοκρατικά, αποικίες τα κάνεις (Το ίδιο έγινε και στη δική μας χώρα, με πολιτικο-οικονομικά και όχι στρατιωτικά όπλα κατά τη 11ετία των πάντα εν ισχύ Μνημονίων και Δανειακών!)
Η Αμερική που έχει κάνει διακόσιες επεμβάσεις κάθε είδους στον κόσμο σε δύο αιώνες, η Βρετανία που έκανε τον πόλεμο του οπίου για να υποτάξει την Κίνα και μάτωσε όλη την ανθρωπότητα, οι Ευρωπαίοι που οργάνωσαν αναρίθμητες εισβολές στη Ρωσία, καλά θα κάνουν για το καλό όλης της ανθρωπότητας και το δικό τους να σταματήσουν να ασχολούνται δήθεν με τη «δημοκρατία» στις άλλες χώρες και να κοιτάξουν να διασώσουν όσα, ελάχιστα πλέον, δημοκρατικά δικαιώματα έχουν απομείνει στις ίδιες τις δυτικές χώρες.
Μετά τα όσα έπραξαν τα τελευταία τριάντα χρόνια η Αμερική και οι σύμμαχοί της, όλος ο πλανήτης «φτύνει» κυριολεκτικά το ΝΑΤΟ. Ποτέ στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, το παγκόσμιο πολιτικό κεφάλαιο και η ακτινοβολία τους δεν είχαν αγγίξει τέτοιο χαμηλό. Και αυτός είναι ο λόγος που η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη δεν θέλει την ήττα της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ. Δεν έχει -στη βάση της εμπειρίας της- καμία εμπιστοσύνη στο τι την περιμένει αν νικήσει η Αμερική.
Κίνα και Ινδία: Internet Decoupling και Εκδημοκρατισμός
Τουλάχιστο για μια χώρα με τις δυνατότητες της Κίνας το decoupling από το αμερικανικό Ίντερνετ είναι μια κάποια λύση, σε ό,τι αφορά τον εθνικό έλεγχο του Διαδικτύου σε αντιδιαστολή με τον ξένο, έως ότου καταστεί δυνατή μια παγκόσμια δημοκρατική τάξη στην πληροφορία.
Φυσικά είναι καλύτερο να μπορεί μια χώρα ή ένας πολιτισμός να αμυνθούν ή και να ηγεμονεύσουν σε οποιοδήποτε πεδίο σύγκρουσης, αλλά πάντως δεν είναι λογικό όλος ο κόσμος να δίνει τις πολιτικές, ιδεολογικές και πολιτιστικές του μάχες με τη σημαδεμένη τράπουλα των Αμερικάνων δισεκατομμυριούχων και του «πολιτισμού» τους!
Η Ινδία από την πλευρά της έκανε μια σειρά σημαντικές προτάσεις για τον εκδημοκρατισμό του Ίντερνετ και την άρση του ελέγχου που ασκούν σήμερα σε αυτό τα κράτη και οι εταιρείες του πλούσιου Βορρά και ιδιαίτερα των ΗΠΑ.
