Τα νέα δεν είναι καλά για τον Εμανουέλ Μακρόν. Ένα μήνα και κάτι μετά την επικράτησή του επί της Μαρίν Λεπέν στις προεδρικές εκλογές και σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις η παράταξη του Γάλλου προέδρου κινδυνεύει να χάσει την αυτοδυναμία στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.
Αυτή τη φορά όμως ο κίνδυνος δεν έρχεται από την ηττημένη και δοκιμαζόμενη από τον εμφύλιο μεταξύ Ζεμούρ και Λεπέν ακροδεξιά όσο από την ενωμένη μετά από δεκαετίες αριστερά, στο περιθώριο και της πετυχημένης καταγραφής του Ζαν Λικ Μελανσόν στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές.
Χαρακτηριστικές είναι δύο πρόσφατες έρευνες, των δημοσκοπικών εταιριών Cluster17 και Harris. Στην πρώτη, η συμμαχία των NUPES, που περιλαμβάνει όλες τις φυλές της γαλλικής αριστεράς (Κομμουνιστές, Ανυποτάκτη Γαλλία, Σοσιαλιστές, Πράσινους, Génération.s) προηγείται του μακρονικού συνασπισμού Ensemble. Στη δεύτερη η διαφορά έναντι του δεύτερου ανέρχεται σε μόλις τρείς ποσοστιαίες μονάδες.
Ένα ακόμη αξιοπρόσεκτο χαρακτηριστικό συνίσταται στη δημογραφική πόλωση. Σε μια θαυμάσια αντιστροφή των πραγμάτων, τον 70χρονο Μελανσόν εμπιστεύονται στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι νεότερες ηλικίες, ενώ τον 44χρονο Μακρόν οι ψηφοφόροι άνω των 60+ (οι οποίοι πρέπει να σημειωθεί είναι συνεπέστεροι στο ραντεβού με την κάλπη).
Μια πρώτη εξήγηση του φαινομενικά παράδοξου η προεδρική παράταξη να κινδυνεύει να ηττηθεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από την νίκη του ηγέτη της θα πρέπει να αναζητηθεί στα ίδια τα όρια της πανδημοκρατικής συσπείρωσης. Οι ψηφοφόροι που εν πολλοίς καθόρισαν την επικράτησή του επί της Μαρίν Λεπέν αρνούνται να συμβιβαστούν με το γεγονός της επανάληψης μιας τετραετίας ανάλογης της πρώτης, που την χαρακτήριζαν οι φορολογικές ελαφρύνσεις προς τους πλούσιους και η άγρια αστυνομική καταστολή. Είναι αυτή η εγκατάλειψη του αρχικά ορμητικού κεντρισμού χάριν της ασφάλειας των αξιών της παραδοσιακής συντήρησης που κάνει επιφυλακτικούς όσους στήριξαν από ανάγκη περισσότερο παρά από επιλογή τον πρώην τραπεζίτη.
Μια δεύτερη εξάλλου ερμηνεία αφορά τον μετεκλογικό «έλεγχο» της προεδρικής θητείας του Μακρόν. Στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει τους ψηφοφόρους της ευρύτερης αριστεράς για την τελική νίκη του ο ένοικος των Ηλυσίων Πεδίων επιχείρησε «στροφή» στα αριστερά υποσχόμενος αύξηση της κατώτατης πλήρους σύνταξης από τα 900 στα 1.110 ευρώ και παίρνοντας πίσω την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 65 έτη. Το πρόγραμμα του Μελανσόν, που περιλαμβάνει αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 15% και μείωση του ορίου συνταξιοδότησης στα 60, προσφέρει έναν μοχλό πίεσης ακριβώς στην κατεύθυνση της άσκησης πίεσης υπέρ του κράτους κοινωνικών παροχών.
Ως αποτέλεσμα των παραπάνω ο μέχρι πρότινος θριαμβευτής Εμανουέλ Μακρόν βρίσκεται αντιμέτωπος με μια αντιστρόφως πανομοιότυπη της κομητικής διαδικασίας που τον ανέδειξε δύο φορές ένοικο των Ηλυσίων Πεδίων. Γεννάται ωστόσο ένα ερώτημα και προς τη γεμάτη ελπίδες αριστερά. Ακόμη και στην περίπτωση μιας πρωτιάς για τους NUPES η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία θεωρείται κατά πάσα πιθανότητα χαμένη υπόθεση, γεγονός που μοιραία οδηγεί σε έναν μετεκλογικό συμβιβασμό με το μακρονικό στρατόπεδο. Είναι ακριβώς ο φόβος μιας επανάληψης της συγκατοίκησης των Σιράκ-Ζοσπέν το 1997-2002 που έστρωσε τον δρόμο σε έναν νέο γύρο πολυδιάσπασης του ευρύτερου προοδευτικού χώρου και έστρωσε το έδαφος στην άνοδο του πατρός Λεπέν που θα πρέπει να διαχειριστεί η γαλλική αριστερά.
Διαβάστε επίσης:
