«Δεινόν τό γῆρας, οὐ γάρ ἔρχεται μόνον». Ειδικά όταν η κοινωνική πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων έρχεται με μπαστούνι, δημιουργώντας ασφυκτικές συνθήκες τόσο για τους σημερινούς όσο και για τους αυριανούς (και βάλε) συνταξιούχους.
Η κυβέρνηση μοιράζει λόγια στήριξης και συμπάθεια (ούτε καν τσάι), ενώ οι ίδιοι οι συνταξιούχοι διαδηλώνουν και προφανώς όχι επειδή ο γιατρός τους συνέστησε μακρύ περίπατο στο… εξωτικό κέντρο της Αθήνας.
Οι εικόνες των συνταξιούχων που διαδηλώνουν, δεν είναι επανεκτέλεση παλιού κοινωνικού έργου, αλλά στιγμιότυπα από το μέλλον, καθώς σύμφωνα με ειδικούς στην κοινωνική ασφάλιση από το 2028 αναμένεται «μακελειό στις συντάξεις που θα εκδίδονται».
Όπως εκτιμάται, ο μέσος όρος των συντάξεων του ιδιωτικού τομέα θα κυμαίνεται στα 500 ευρώ, θυμίζοντας περισσότερο επιδόματα, εξαιτίας της κατάρρευσης των μισθών και του υπολογισμού της σύνταξης «με βάση τις αποδοχές ολόκληρου του εργασιακού βίου», όπως προβλέπουν οι μνημονιακοί νόμοι.
Ήδη, σύμφωνα με στοιχεία του συστήματος «ΗΛΙΟΣ», οι νέοι συνταξιούχοι από τον ιδιωτικό τομέα λαμβάνουν κύριες συντάξεις, οι οποίες κατά μέσο όρο δεν ξεπερνούν τα 652.59€ και οι προερχόμενοι από το Δημόσιο περιορίζονται στα 824€.
Την ίδια ώρα, οι ήδη συνταξιούχοι παραμένουν εγκλωβισμένοι σε ένα σπιράλ φτώχειας εδώ και δώδεκα χρόνια.
Ένας στους 3 συνταξιούχους (654.385, ποσοστό 26,7%) λαμβάνει κύρια σύνταξη έως 500€ μεικτά (470€ καθαρά), ενώ σχεδόν οι μισοί συνταξιούχοι (1.105.633 ή 45,1%) έχουν κύρια σύνταξη έως 700€ μεικτά (658€ καθαρά).
Εντωμεταξύ, υπολογίζεται ότι κατά την περίοδο 2010-2021, συνταξιούχοι και ασφαλιστικά ταμεία έχασαν 120 δις ευρώ.
Παράλληλα, η Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης που έχει επιβληθεί στις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις, είναι η μεγαλύτερη μόνιμη περικοπή από το 2010 έως σήμερα και αφαιρεί από τους συνταξιούχους 500 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Στις αντιδράσεις των συνταξιούχων και με την ακρίβεια να καλπάζει, η κυβέρνηση απαντά με… ελπίδα για τη χορήγηση αυξήσεων στις συντάξεις από το 2023.
Κι εδώ , όμως, η φάβα έχει λάκκο.
Πρόκειται για την «προσωπική διαφορά», η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις θα εξαϋλώσει ή -στην καλύτερη περίπτωση- θα οδηγήσει στη δραστική περικοπή της όποιας αύξησης.
Και δεν πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση «κυβερνητικής παροχής» που δεν πήγε καλά.
Οι πολυδιαφημισμένες μόνιμες αυξήσεις έως 7,21% στις κύριες συντάξεις σε 225.000 συνταξιούχους με 30 χρόνια ασφάλισης και άνω, ήταν αναδρομικά διετίας και δεν ξεπέρασαν τα 8,12€ το μήνα, ενώ αφορούσαν λιγότερο από έναν στους δέκα συνταξιούχους.
Τα αναδρομικά, που χορηγήθηκαν (άτοκα) μετά τις δικαστικές αποφάσεις τον Οκτώβριο του 2020, αφορούσαν περίπου έναν στους δύο συνταξιούχους.
Έναν χρόνο μετά, η κυβέρνηση δια της φορολόγησης -με αναγωγή στην κλίμακα φορολόγησης για τα έτη 2015 και 2016- πήρε πίσω ποσοστό από 50% έως και άνω του 70%.
Την ίδια ώρα, το… συνταξιοδικείο, συνεχίζεται.
Εδώ και 17 μήνες εκκρεμεί η απόφαση του ΣτΕ για τη συνταγματικότητα ή μη της περικοπής των δώρων στους συνταξιούχους, ενώ το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε προ μηνών συνταγματική την περικοπή.
Στο σημείο αυτό, φεύγει ο κουμπαράς και έρχεται η κάλπη. Είναι γνωστό ότι οι συνταξιούχοι αποτελούν μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, το οποίο αυξάνεται συνεχώς. Σύμφωνα με έκθεση της Eurostat, τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, μειώνεται ο αριθμός των φοιτητών και των μαθητών, ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός και παράλληλα αυξάνεται ο ηλικιακός μέσος όρος.
Ήδη, οι μισοί Έλληνες πλέον είναι άνω των 50 ετών και το 2030 η Ελλάδα θα έχει τον υψηλότερο ηλικιακό μέσο όρο στην Ε.Ε..
Δεν αποτελεί θετική εξέλιξη ως προς το δημογραφικό ζήτημα, αλλά ένδειξη του πως διαμορφώνεται το ποσοστό συμμετοχής συνταξιούχων στο εκλογικό σώμα από σήμερα και για τα επόμενα χρόνια.
Μαλλί μπαμπάκι- κάλπη φαρμάκι, σαν να λέμε…
