Ένας νόμος της Νέας Ζηλανδίας που επιτρέπει στους ανθρώπους να αφοδεύουν δημόσια –εφόσον δεν πιστεύουν ότι τους παρακολουθούν– πρέπει να αυστηροποιηθεί, σύμφωνα με μια ένωση ελεύθερου κάμπινγκ, εν μέσω μακροχρόνιων ισχυρισμών ότι οι κατασκηνωτές ευθύνονται για μεγάλο μέρος των ανθρώπινων αποβλήτων στο φυσικό περιβάλλον.
Επί του παρόντος, η αφόδευση ή η ούρηση σε δημόσιο χώρο (εκτός από τις δημόσιες τουαλέτες) αποτελεί αδίκημα, αλλά, εάν κάποιος μπορεί να αποδείξει ότι είχε βάσιμους λόγους να πιστεύει ότι δεν τον παρατηρούσαν, μπορεί να αποφύγει το πρόστιμο 200 δολαρίων.
Η ένωση Responsible Campers Association Inc υποστηρίζει ότι ο νόμος πρέπει επίσης να απαιτεί από τους ανθρώπους να αποδεικνύουν ότι ανακουφίστηκαν τουλάχιστον 50 μέτρα μακριά από πλωτές οδούς και ότι τα απόβλητα θάφτηκαν σε βάθος τουλάχιστον 15 εκατοστών.
«Δεν είναι τόσο η δράση που προκαλεί ανησυχία, αλλά τα ορατά επακόλουθα», δήλωσε ο Μπομπ Όσμπορν, εκπρόσωπος της ένωσης.
Το 2017 η ένωση ξεκίνησε να υποστηρίζει τους ελεύθερους κατασκηνωτές –άτομα που μένουν δωρεάν σε δημόσιες εκτάσεις– υποστηρίζοντας ότι στο στόχαστρο δεν πρέπει να μπαίνει το ελεύθερο κάμπινγκ, αλλά τα άτομα που συμπεριφέρονται άσχημα.
Το ελεύθερο κάμπινγκ έχει απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα της χώρας τα τελευταία χρόνια λόγω ανησυχιών για τις επιπτώσεις του στο περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για προσωπικά απόβλητα των κατασκηνωτών.
Τακτικά εμφανίζονται αναφορές στα τοπικά μέσα ενημέρωσης που συνδέουν τους ελεύθερους κατασκηνωτές με αυξήσεις στα περιττώματα και το χαρτί υγείας που ρυπαίνουν δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς, ενώ ορισμένα τοπικά συμβούλια επέλεξαν να απαγορεύσουν εντελώς τους κατασκηνωτές από συγκεκριμένους προορισμούς.
Οι τριβές μεταξύ των κατασκηνωτών, των ντόπιων και της κυβέρνησης κορυφώθηκαν στα τέλη του 2020, όταν ο υπουργός Τουρισμού, Στιούαρτ Νας, δήλωσε στον εθνικό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό RNZ ότι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές που δεν διαθέτουν αυτόνομα οχήματα «παρκάρουν στην άκρη του δρόμου και … αφοδεύουν στις πλωτές οδούς μας».
Όμως ο Όσμπορν θεωρεί άδικο να κατηγορούνται οι ελεύθεροι κατασκηνωτές για τα προβλήματα δημόσιας αφόδευσης της χώρας. «Δεν υπάρχουν στοιχεία που να συνδέουν κάποια συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα με αυτήν την ανεπιθύμητη πρακτική που επηρεάζει τους ταξιδιώτες καθημερινά σε όλη τη Νέα Ζηλανδία», ανέφερε.
Η ένωση πιστεύει ότι η ελαχιστοποίηση «των πιο ανεπιθύμητων επακόλουθων» θα ήταν ο καταλληλότερος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος βραχυπρόθεσμα, αλλά ότι περισσότερες τουαλέτες για τους ταξιδιώτες θα ήταν η καλύτερη μακροπρόθεσμη λύση.
Το ελεύθερο κάμπινγκ έφτασε στο αποκορύφωμά του το 2019, λίγο πριν η χώρα κλείσει τα σύνορά της στον κορονοϊό. Τα κυβερνητικά στοιχεία κατέγραψαν περίπου 245.000 ελεύθερους κατασκηνωτές εκείνο το έτος, και από αυτούς, οι 91.000 ήταν κάτοικοι της Νέας Ζηλανδίας.
Το 2021, ο Νας ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα πατάξει το ελεύθερο κάμπινγκ, συμπεριλαμβανομένων αυστηρότερων προστίμων για όσους συμπεριφέρονται άσχημα και αυστηρότερους περιορισμούς για το πού μπορούν να παρκάρουν οι κατασκηνωτές.
Οι κανόνες πρόκειται να εισαχθούν στο κοινοβούλιο φέτος, εγκαίρως για την πιο πολυσύχναστη καλοκαιρινή σεζόν της χώρας εδώ και περισσότερα από δύο χρόνια, με τα σύνορα να ανοίγουν πλήρως για τους τουρίστες.
