«Η σύγχρονη Κοκκινοσκουφίτσα, που έχει ανατραφεί με τον ήχο της διαφήμισης, δεν έχει καμία αντίρρηση να φαγωθεί από τους λύκους», είχε γράψει ο Καναδός επικοινωνιολόγος Μάρσαλ Μακ Λούαν (1911- 1980), ενώ ο Βρετανός συνάδελφος του, Ντέϊβιντ Όγκιλβι (1911- 1999), εξειδίκευσε: «Η πολιτική διαφήμιση πρέπει να σταματήσει. Είναι το μόνο πραγματικά ανέντιμο είδος διαφήμισης που εξακολουθεί να υπάρχει. Είναι εντελώς ανέντιμο».
Κάπως έτσι, μια κυβέρνηση σαν την σημερινή, η οποία λειτουργεί με κριτήρια διαφημιστικής εταιρείας, καταβάλλει απέλπιδες προσπάθειες να διαφημίσει το «πολιτικό προϊόν» της, χρησιμοποιώντας ακόμη και γνωστά διαφημιστικά σλόγκαν από προϊόντα οικιακής χρήσης.
Και στο παρελθόν είχαν παρατηρηθεί ανάλογα περιστατικά που προκαλούσαν έως και κλαυσίγελω.
Ωστόσο, ποτέ η κοινή οικιακή διαφήμιση δεν αποτέλεσε βασικό άξονα όχι προώθησης, αλλά άσκησης πολιτικής ακόμα και αν προσκρούει με βία στην πραγματικότητα.
Μάλιστα, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την οικιακή διαφήμιση στο σύνολο της: Εύπεπτο σλόγκαν, αυθαίρετα συμπεράσματα, εξωραϊσμός της πραγματικότητας και ψιλά γράμματα.
Εκεί, λοιπόν, στις λεπτομέρειες κρύβεται ο Διάβολος, όπως λένε.
«Δεν έτυχε, πέτυχε η μείωση εκκρεμών συντάξεων», μας ενημερώνει το υπουργείο Εργασίας.
Στα ψιλά γράμματα, όμως (τα οποία μόνο «ψιλά» δεν είναι για τους ενδιαφερόμενους) αναφέρει ότι πολλές από τις fast track κύριες συντάξεις έχουν λάθη, ενώ η διαφήμιση που θυμίζει αντίστοιχη σπιτικού εδέσματος, δεν αφορά τις διεθνείς συντάξεις, τις επικουρικές, τα εφάπαξ και τα μερίσματα που παραμένουν σε εκκρεμότητα.
«Σύνταξη με ένα κλικ». Άλλη μια επιτυχημένη διαφήμιση. Πολλοί δικαιούχοι έκαναν το «κλικ» και χρόνια μετά κινδυνεύουν να κάνουν… «μπαμ», είτε γιατί παραμένουν χωρίς σύνταξη είτε γιατί έλαβαν ποσά μικρότερα αυτών που δικαιούνται, ως συνέπεια λανθασμένου υπολογισμού.
«Επικουρική σύνταξη: Μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά»: Για το θέμα, η κυβέρνηση ακολούθησε την διαφημιστική τακτική «από πόρτα σε πόρτα», όπως συνέβαινε παλαιότερα για ις εγκυκλοπαίδειες, τις ασφάλειες ζωής και τα τάπερ.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, καθισμένος απέναντι σε νέους οι οποίοι δήλωναν άγνοια σχετικά με το ασφαλιστικό, να τους συμβουλεύει μειλίχιος, ότι με το νέο σύστημα θα μπορούν να επιλέξουν την ασφάλιση τους, να μάθουν την αποταμίευση και την επένδυση και τελικά να έχουν υψηλότερη επικουρική σύνταξη. Μάλιστα, προκειμένου να διαλύσει κάθε σκιά αμφιβολίας, να τους εξηγεί ότι η κριτική της αντιπολίτευσης είναι αβάσιμη, ενώ σε σαράντα χρόνια που θα ωριμάσει το νέο επιτυχημένο σύστημα, οι κριτές δεν θα βρίσκονται στις σημερινές θέσεις τους για να δώσουν εξηγήσεις.
Θα προσέξει, άραγε, κανείς τα ψιλά γράμματα;
Ας τα μεγαλώσουμε, λοιπόν:
Σε σαράντα χρόνια, όταν έρθει στους ασφαλισμένους ο…λογαριασμός, ούτε οι σημερινοί κυβερνώντες θα βρίσκονται στην θέση τους, προκειμένου να τους ζητήσουν εξηγήσεις.
Το νέο σύστημα ασφάλισης είναι υποχρεωτικό και όχι αντικείμενο επιλογής.
Προκειμένου να λάβουν υψηλότερη σύνταξη, οι ασφαλισμένοι πρέπει να στραφούν σε προγράμματα υψηλού ρίσκου.
Τα χρήματα τους, θα τα διαχειρίζονται ιδιώτες, με κέρδη σε πραγματικό χρόνο και αν η επένδυση πέσει στα βράχια, θα λάβουν μετά από σαράντα χρόνια τα σημερινά χρήματα συνυπολογιζομένου του πληθωρισμού.
Στις χώρες όπου εφαρμόστηκαν όσα επικαλείται η κυβέρνηση (Ουγγαρία 1998, Πολωνία 1999, Λετονία 2001, Βουλγαρία 2002, Εσθονία 2002, Λιθουανία 2004, Σλοβακία 2005, Ρουμανία 2008), τα αποτελέσματα ήταν εν τέλει οδυνηρά, εξ ού και αυτές προσέφυγαν μετά το 2008 ξανά στο διανεμητικό σύστημα. Παράλληλα, χώρες όπως η Σουηδία, Ιταλία, Νορβηγία, κ.α. για να αποφύγουν τους κινδύνους των αμιγώς κεφαλαιοποιητικών ταμείων που είχαν δημιουργήσει και να μην εκτεθούν πλήρως στον κίνδυνο των διακυμάνσεων των αγορών, προσέφυγαν στο σύστημα της νοητής κεφαλαιοποίησης.
Η Αργεντινή το 2008 κρατικοποίησε ατομικούς λογαριασμούς 28 δισ. δολαρίων. Ακόμη και η Χιλή, που ήταν από τις πρώτες χώρες εφαρμογής του κεφαλαιοποιητικού συστήματος το οποίο χαρακτηρίστηκε ως «Ασφαλιστικό Πινοσέτ», επίσης επέστρεψε το 2008 το ασφαλιστικό της σύστημα στο διανεμητικό δημόσιο μοντέλο, ενώ η Ουγγαρία κατήργησε εντελώς το σύστημα των ατομικών λογαριασμών επιστρέφοντας επίσης στο διανεμητικό δημόσιο σύστημα.
Και επειδή το κλίμα είναι διαφημιστικό και (κατά τα φαινόμενα) έτσι θα παραμείνει έως τις εκλογές, τουλάχιστον την επομένη των εκλογικών αποτελεσμάτων, χρησιμοποιώντας το σλόγκαν προϊόντος καθαρισμού, ας αναφωνήσουμε: «Ανάσανα».
