Να υπογραμμίσει τον οξύμωρο χαρακτήρα της «πολιτικής απόφασης εναντίον των πολιτών» για τη δημιουργία σταθμού μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων επιχειρεί η συλλογικότητα Part of the Solution, με μια οπτικοακουστική αναδρομή σε δύο από τις πολλές τροποποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν κατά την εκτέλεση των έργων του Μετρό.
«Ιστορικά, όποτε χρειάστηκε για τεχνικούς λόγους ή για λόγους θέλησης της κοινωνίας (πολίτες, καταστήματα, αλλά και Εκκλησία), τροποποιήθηκε η θέση αλλά και η ύπαρξη σταθμών, η διαδρομή, η γενικότερη υποδομή του Μετρό της Αθήνας, με αποτέλεσμα την καθυστέρηση των έργων και την δημιουργία επιπλέον δυσκολιών για τους πολίτες και τους τουρίστες σε επίπεδο Αττικής (π.χ. την πρόσβαση για το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος) κτλ.» αναφέρει η συλλογικότητα, εστιάζοντας στις τροποποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην περίπτωση των σταθμών στον Πειραιά και την Αγία Παρασκευή.
«Στις 28 Φεβρουαρίου 2000 η δημοτική αρχή της Αγίας Παρασκευής “καταργεί”από τα σχέδια τον σταθμό του Μετρό στην Πλατεία και 21 Δεκεμβρίου 2000 αποφασίζεται η μεταφορά του σταθμού ένα χιλιόμετρο μακριά, κοντά στην Πλατεία Κέννεντυ, στο Κάτω Χαλάνδρι! Ως αποτέλεσμα διεκόπη η κυκλοφορία προς το αεροδρόμιο για 6 μήνες και ο σταθμός παραδόθηκε με 4 χρόνια καθυστέρηση» σημειώνεται αναφορικά με τον σταθμό της Αγίας Παρασκευής. Όπως, μάλιστα, τονίζεται, «η απόφαση πάρθηκε μετά από πίεση των πολιτών, των καταστηματαρχών, και άλλων, γιατί “θα κατέστρεφε την πλατεία, θα επιδείνωνε το κυκλοφοριακό πρόβλημα της περιοχής και θα βούλιαζε την τοπική αγορά”».
Σε ό,τι αφορά τον τερματικό σταθμό της Γραμμής 3, στο βίντεο επισημαίνεται πως «το 2007 αφαιρείται τελείως από τα σχέδια της επέκτασης της Γραμμής 3, ο τερματικός σταθμός Ευαγγελίστρια και νέος τερματικός σταθμός ορίζεται το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, περίπου 600 μέτρα μακριά. Η απόφαση πάρθηκε μετά από πιέσεις ότι τα έργα του Μετρό θα ενοχλούσαν τους τροφίμους του Γηροκομείου που εδράζεται πλησίον του σημείου».
Συνοπτικά, όπως πληροφορεί η Part of the Solution, τροποποιήσεις κατά την διάρκεια των έργων έγιναν σε αρκετές περιπτώσεις, όπως:
- Αλλαγή χάραξης της γραμμής 3 στον αρχαιολογικό χώρο Κεραμεικού και μετατόπιση του σταθμού.
- Αλλαγή κατασκευής της γραμμής 2 στην πλατεία Καραϊσκάκη
- Κατάργηση του τερματικού σταθμού στον Πειραιά
- Αλλαγή χάραξης της γραμμής και μετατόπιση του σταθμού Αγίας Παρασκευής
Σημειώνεται ότι στην περίπτωση του σταθμού των Εξαρχείων, «μετά από εξέταση των σχεδίων του 2014, συνειδητοποιείται το μέγεθος της αλλοίωσης του δημόσιου χώρου της Πλατείας Εξαρχείων (κυλιόμενες σκάλες και τέσσερα φρεάτια τα οποία διαλύουν εντελώς την πλατεία). Τα δύο κοντινά μουσεία έχουν 500 χιλιάδες επισκέπτες τον χρόνο και το Πολυτεχνείο έχει περίπου 100 χιλιάδες μετακινήσεις (φοιτητές και προσωπικό). Η “Ανάπλαση Αθήνας” προτείνει επανασχεδιασμό».
Μάλιστα, όπως επίσης επισημαίνεται στο βίντεο, «το 2018 συστάθηκε μια μικτή επιτροπή από τις διοικήσεις της Ανάπλασης Αθήνας, του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, του Επιγραφικού Μουσείου, της Αττικό Μετρό, και καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Επιλέγεται η πρόταση με την τοποθέτηση του σταθμού στη συμβολή των οδών Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας, με το όνομα “Μουσείο -Εξάρχεια”, η οποία εγκρίνεται από την Αττικό Μετρό. Οι εκλογές του 2019 όμως σταματούν το εγκεκριμένο σχέδιο και παρουσιάζεται ξανά εκείνο του 2014».
Στα Εξάρχεια έχει γίνει το πρωτοφανές, ενώ έχει εγκριθεί έργο που εξυπηρετεί πολίτες, τουρίστες, μουσεία, πανεπιστήμια, έργο που δεν θα επηρεάσει καμία εμπορική δραστηριότητα και είναι σε σημείο ‘ουδέτερο’, η πολιτεία επιμένει να επαναφέρει παλιότερη πρόταση που δημιουργεί μόνο προβλήματα και υποβαθμίζει τη ζωή των ανθρώπων. Το ίδιο δηλαδή που εισακούστηκε σε περιοχές όπως ο Πειραιάς ή η Αγία Παρασκευή, εδώ φαίνεται να είναι ανάξιο λόγου.
«Η περίπτωση των Εξαρχείων δεν είναι ούτε τεχνικό ζήτημα, ούτε μεταφορικό. Είναι μια πολιτική απόφαση με πρόσχημα τα έργα του Μετρό και με απώτερο σκοπό την τουριστικοποίηση και τον “εξευγενισμό” της περιοχής. Όπως μάλιστα φαίνεται από την παρουσία και δράση της Αστυνομίας, η πολιτεία δείχνει να θέλει να εξαντλήσει και την υπομονή των ανθρώπων» καταλήγει η συλλογικότητα.
