Αγαπητέ Μαρσέλο,
όπως όλοι οι μεγάλοι αθλητές (ποδοσφαιριστές, εν προκειμένω) η φήμη σου προηγείται της παρουσίας σου.

Η συνεργασία σου με τον Ολυμπιακό, ομολογουμένως, εξιτάρει καταρχάς τους φίλους της ομάδας, αλλά και πολλούς (αν όχι όλους) Έλληνες που αγαπούν το ποδόσφαιρο.

Είναι γνωστό ότι βρίσκεις εύκολα τον δρόμο για τα αντίπαλα δίχτυα, όμως κινδυνεύεις να μπλεχτείς στα δίχτυα των πολιτικών αίολων επιχειρημάτων.

Είχα την ατυχία να βρεθώ αντιμέτωπος με ένα πραγματικό ρεσιτάλ παραλογισμού, όταν κυβερνητικό στέλεχος εξέφρασε την πεποίθηση ότι η άφιξή σου στην Ελλάδα αποτελεί τρανταχτή απόδειξη της θετικής πορείας της χώρας και (βεβαίως- βεβαίως) του έργου της κυβέρνησης.

«Ανεβάζει την Ελλάδα ο Μητσοτάκης, αποφάσισε ο Μαρσέλο να έρθει στον Ολυμπιακό. Απλά είναι τα πράγματα», είπε και το έκανε χειρότερο: «Αν ήταν τόπος μπίχλας η Ελλάδα σιγά μην ερχόταν ο Μαρσέλο. Βλέπει μια Ελλάδα που πάει μπροστά, γι’ αυτό ήρθε αγαπητέ»!

Αντί να αναρωτηθούμε «από πού κλείνει» αυτό το κυβερνητικό στέλεχος, θα μου επιτρέψεις να ασχοληθώ με κάτι περισσότερο εποικοδομητικό. Να σου περιγράψω, χωρίς να σε κουράσω γιατί πρέπει να υποβληθείς και στα εργομετρικά τεστ, σε ποια ακριβώς χώρα έρχεσαι.

Μια χώρα, η οποία διεκδικεί με αξιώσεις τη διάκριση «χρυσό χρέος».

Η Ελλάδα, έχει σπάσει κάθε ρεκόρ φτωχοποιήσης.

Με τους Έλληνες, οι οποίοι εδώ και δώδεκα χρόνια δουλεύουν τις ανάσες τους προκειμένου να αντέξουν στις διαδοχικές πιέσεις.

Με τα μνημόνια, να βγαίνουν οφσάιντ από κάθε κυβέρνηση, αλλά τελικά να σημειώνουν γκολ σε βάρος των Ελλήνων. Γκολ αυτοί, σέντρα εμείς. Θα τους δείξουμε…

Με τις κυβερνήσεις, να πραγματοποιούν διαδοχικές επιθέσεις σε θεμελιώδη δικαιώματα και τους πολίτες να προσπαθούν να αμυνθούν με το γνωστό σύστημα «ταμπούρι».

Με τις σημαίες κομμάτων να ανεμίζουν στις κερκίδες και τις υποσχέσεις- καπνογόνα να μας τυφλώνουν.

Με διάφορες μαφίες να έχουν μετατρέψει δρόμους και πλατείες σε προπονητήρια.

Μια χώρα, μια ομάδα, την οποία το προπονητικό τιμ κρυφακούει και παρακολουθεί, ενώ προσπαθεί να μας πείσει ότι το όραμα του, είναι η πραγματικότητα μας.

Όσο για τις αμοιβές, δυστυχώς, το γυρίζουμε στα pass και στα κουπόνια.

Και επίτρεψέ μου, να μαντέψω:

Ως μεγάλος παίκτης, έρχεσαι στη χώρα μας, με βάση τους θετικούς εθνικούς οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες.

Όπως ο μεγάλος Πελέ αγωνίστηκε επί σειρά ετών, στην πατρίδα σας, τη Βραζιλία με το σκεπτικό ότι δεν υπήρχε πείνα, φαβέλες και εγκληματικότητα.

Όπως ο ασύγκριτος Μαραντόνα, αγωνίστηκε στη Νάπολι, διότι δεν υπήρχε φτώχεια και Μαφία στη νότια Ιταλία.

Κι αν ο Ντιέγκο, έμεινε στη συλλογική μνήμη με τη φράση «Το χέρι του Θεού», εσύ στην Ελλάδα του 2022, θα μάθεις τη φράση: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».

Ευχαριστώ για την υπομονή σου.

Με εξαιρετική εκτίμηση και θαυμασμό,
Ένας υποπροπονημένος πολίτης (που δεν αντιλαμβάνεται το μεγαλειώδες έργο της κυβέρνησης).