Μετά το πέρας του καλοκαιριού, τα τύμπανα του κοινωνικού πολέμου άρχισαν να ηχούν συντονισμένα και από όλες τις μεριές. Πρόκειται για μια «συναυλία» ο ρυθμός της οποίας, στην πραγματικότητα, απαντά αντιστικτικά στην τεράστια απογείωση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου της ενέργειας στην Ευρώπη. Ενδεικτικά, και αναφορικά με τη χώρα μας, η ετήσια ποσοστιαία αύξηση των κερδών μιας από τις κύριες εταιρείες του κλάδου έφτασε το 355%. Απίστευτα νούμερα, το μέγεθος των οποίων είναι ευθέως ανάλογο των δεινών που αναμένονται για την κοινωνική πλειοψηφία.
Έτσι λοιπόν, σταχυολογώντας τους διάφορους «τυμπανιστές», μαθαίνουμε πως πρόσφατη μεγάλη έρευνα σε Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία και Αγγλία δείχνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών όχι μόνο «φοβάται» πως τους επόμενους μήνες η Ευρώπη θα υποφέρει από μεγάλες κοινωνικές αναταραχές (μάλιστα, 4 στους 10 Γάλλους επιθυμούν να δουν την επιστροφή των «κίτρινων γιλέκων»), αλλά επιπλέον θεωρεί πως, εκτός από τη Ρωσία, υπεύθυνες για την κρίση είναι οι εθνικές κυβερνήσεις και οι μεγάλες εταιρείες ενέργειας. Από την άλλη μεριά του στρατοπέδου, συστημικοί δημοσιολόγοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου προς τη βρετανική ελίτ, βλέποντας στον ορίζοντα αναγκαστικές εθνικοποιήσεις, φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, πολιτική ανυπακοή, ακόμα και σοσιαλιστικό κεντρικό σχεδιασμό! Την ίδια στιγμή, ο CEO της Carrefour επισημαίνει σε συνάντηση στρογγυλής τραπέζης των Γάλλων εργοδοτών πως η τάση των καταναλωτών να αγοράζουν τα πιο φθηνά προϊόντα στα ράφια είναι ένα φαινόμενο που ήρθε για να μείνει.
Εντός αυτού του πλαισίου, ήταν η πρωτεύουσα της Τσεχίας το περασμένο Σάββατο που έκανε την αρχή σε αυτό που όλοι μοιάζουν να φοβούνται, και κάποιοι να εύχονται: 54 χρόνια μετά την Άνοιξη της Πράγας, οι Τσέχοι έρχονται να δώσουν τον τόνο σε ένα θερμό ευρωπαϊκό φθινόπωρο. Η συγκέντρωση είχε καλεστεί για τις 3 Σεπτεμβρίου στη (σημαίνουσα για την πολιτική ιστορία της χώρας) πλατεία Wenceslas και σε αυτήν ανταποκρίθηκε ένα τεράστιο πλήθος, περίπου 70.000 ατόμων κατά την αστυνομία, που όμοιό του δεν είχε ξαναδεί η τσεχική πρωτεύουσα τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Οι διαδηλωτές κατηγόρησαν την κυβέρνηση κεντροδεξιού συνασπισμού του Πετρ Φιάλα πως απέτυχε να ελέγξει τον πληθωρισμό και τις μεγάλες αυξήσεις τιμών στην ενέργεια, απαιτώντας παράλληλα αφενός το σταμάτημα της εξαγωγής όπλων στην Ουκρανία, αφετέρου την επίτευξη μιας νέας, άμεσης, συμφωνίας με τη Μόσχα για την παροχή ενέργειας. Το αίτημά τους μάλιστα για την απεμπλοκή της χώρας από το κατεστημένο πλέον στην Ευρώπη «χρηματιστήριο ενέργειας» (αγορά άμεσης διάθεσης- spotmarket) και την επιστροφή σε μακροπρόθεσμα συμβόλαια με τις ρωσικές εταιρείες φυσικού αερίου πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, καθώς δείχνει το υψηλό επίπεδο συνειδητοποίησης των συγκεντρωμένων.
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό μάλιστα με την απόρριψη εκ μέρους των διαδηλωτών της πολιτικο-στρατιωτικής ένταξης της Τσεχίας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μαρτυρά για την αύξηση της επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος Βοημίας-Μοραβίας, εκ των διοργανωτών της συγκέντρωσης, στις τάξεις του τσεχικού λαού το τελευταίο διάστημα. Ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος, Γιόζεφ Σκάλα, μιλώντας από το βήμα της μεγάλης συγκέντρωσης τόνισε την ανάγκη ενότητας του «πατριωτικού μπλοκ» απέναντι στην κυβέρνηση, με στόχο να αναχαιτιστούν οι επιθέσεις της «παγκόσμιας οικονομίας». Ο Σκάλα εκλέχθηκε στη θέση του τον περασμένο Φλεβάρη και θα διεκδικήσει την ψήφο των Τσέχων στις προεδρικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2023, τις πρώτες που το κόμμα του θα κατεβάσει δικό του υποψήφιο. Ο Γενικός Γραμματέας δεν έχει κρύψει τις «συμπάθειές» του προς τον εθνικιστικό χώρο, καθώς έχει συνεργαστεί με τον Πετρ Χαμπλ, γνωστό αντι-ισλαμιστή ακτιβιστή, στο πλαίσιο του think tank «Για την Αποκατάσταση της Εθνικής Κυριαρχίας» («Κudy z Krise»). Επιπλέον, παραδέχθηκε πρόσφατα σε συνέντευξή του πως η υποψηφιότητά του στις προεδρικές εκλογές δεν θέλει να στηριχτεί μόνο στις δυνάμεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Βοημίας-Μοραβίας, αλλά θέλει «να διευρύνει τις συμμαχίες» του και να αναδειχθεί «επικεφαλής ενός ευρύτερου πατριωτικού μπλοκ».
Στη συγκέντρωση του Σαββάτου μάλλον αποδείχθηκε πως η πολιτική τακτική του Σκάλα μπορεί να αποδώσει καρπούς. Το μέγεθός της υπήρξε όντως εντυπωσιακό, ενώ η πολιτική σύνθεση των συγκεντρωμένων είχε τη μορφή ενός μωσαϊκού όπου τα συνθήματα για «εθνική ανεξαρτησία» έδιναν τον τόνο.
Συνδιοργανωτές της ήταν αρκετά κόμματα του εθνικιστικού φάσματος όπως το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας και Αλληλεγγύης. Συμμετείχε επίσης το κόμμα των «Τrikolora», διάσπαση του κυβερνητικού ΟDS, του οποίου η πρόεδρος Σουζάνα Μαζέροβα τόνισε από το βήμα της συγκέντρωσης πως «η Τσεχική Δημοκρατία χρειάζεται μια τσεχική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση του Φιάλα είναι ίσως ουκρανική, ίσως από τις Βρυξέλλες, αλλά σίγουρα όχι τσεχική», προκαλώντας τις έντονες επευφημίες του πλήθους. Το παρόν έδωσαν και προσωπικότητες της ευρύτερης ακροδεξιάς όπως ο Λούμπομιρ Βόλνι, βουλευτής και πρώην μέλος του Κόμματος Ελευθερίας και Αλληλεγγύης, αλλά και ο 45χρονος αστέρας του διαδικτύου Λάντισλαβ Βράμπελ, ο οποίος απαίτησε την παραίτηση της κυβέρνησης, τη συγκρότηση προσωρινής κυβέρνησης ειδικών για την αντιμετώπιση της κρίσης και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, προσθέτοντας πως σε αντίθετη περίπτωση οι διοργανωτές θα προχωρήσουν σε κήρυξη γενικής απεργίας στις 28 του Σεπτέμβρη.
Συμμετέχοντες και ομιλητές εκτός του πολιτικού φάσματος ήταν οι ειδικοί σε ενεργειακά θέματα Ιβάν Νοβιέσκι και Βλαντιμίρ Στεπάν που κατήγγειλαν τη λειτουργία του «χρηματιστηρίου ενέργειας», αλλά και ο ακαδημαϊκός Μίροσλαβ Σέβτσικ, κοσμήτορας του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Πράγας, ο οποίος, επιτιθέμενος προσωπικά στον πρωθυπουργό, απέρριψε κατηγορηματικά τους στόχους της ευρωπαϊκής «πράσινης μετάβασης» και κατηγόρησε τη Γερμανία πως θέλει να κυριαρχήσει επί της Τσεχίας μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η μεγάλη συγκέντρωση του Σαββάτου στην Πράγα θυμίζει ίσως το ετερόκλητο πλήθος των ελληνικών πλατειών του καλοκαιριού του 2011, όπου υπήρξε μια ανάλογη συνύπαρξη αριστεράς και δεξιάς υπό την κοινή συνισταμένη ενός «εξωτερικού εχθρού». Παρότι η τακτική της εθνικής αναδίπλωσης δεν υπόσχεται μεγάλα οφέλη για τον λαό της χώρας και αυξάνει τη δυναμική αντιλαϊκών δυνάμεων (οι οποίες, αργά ή γρήγορα, θα αποκαλυφθούν ως τέτοιες, όπως έγινε και στην ελληνική περίπτωση), πρέπει να αναγνωριστεί η συνακόλουθή της σωστή αντίληψη για τον κύριο εχθρό. Αυτός είναι η ευρωατλαντική στρατιωτική συμμαχία και η ευρωπαϊκή «ολοκλήρωση» που ηγεμονεύεται από μια χούφτα κερδοσκόπων κεφαλαιούχων. Δεν θα πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε πως η χώρα της ανατολικής Ευρώπης μπήκε στο ΝΑΤΟ το 1999 (χωρίς δημοψήφισμα), και την ίδια χρονιά οι Τσέχοι αντέδρασαν έντονα ενάντια στην επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, θεωρώντας την επίθεση σε κυρίαρχο κράτος.
Οι πολίτες της Τσεχίας θέτουν μια αγωνιστική αφετηρία που, παρόλες τις αντιφάσεις της, στηρίζεται σε ισχυρές βάσεις, ενώ ταυτόχρονα μας προσφέρουν μια ρεαλιστική αποτύπωση του σχετικού επιπέδου πολιτικής συνείδησης των ευρωπαϊκών μαζών σε μια συγκυρία που αναμένεται να αποδειχθεί ιδιαίτερα κρίσιμη για το μέλλον όλων.
