Μπορεί ο ελληνοτουρκικός… χαρτοπόλεμος να περιλαμβάνει απεικονίσεις του Αιγαίου με κάθετες ή διαγώνιες γραμμές, οι οποίες χωρίζουν (ή θα έπρεπε να χωρίζουν για ορισμένους) τους δύο λαούς, όμως μια αδρή γραμμή τους ενώνει.

Όπως και όλους τους εργαζόμενους ανά τον κόσμο.

Η «αναλωσιμότητα».

Τα κέρδη, τα υπερ-κέρδη, για την ακρίβεια του κεφαλαίου μετατρέπουν το εργατικό δυναμικό από φτωχό, σε αναλώσιμο.

Κατά διαβολική σύμπτωση μόλις λίγες μέρες πριν από το πολύνεκρο δυστύχημα σε ανθρακωρυχεία της Τουρκίας, εργατικό δυστύχημα συνέβη και στην Ελλάδα.

Πριν τελειώσει ο θρήνος για τον δικό μας νεκρό εργαζόμενο στα μεταλλεία της IMERYS στη Φωκίδα, δυστύχημα με θύματα δεκάδες μεταλλωρύχους έγινε στη βορειοδυτική Τουρκία, όταν έκρηξη που σημειώθηκε σε ανθρακωρυχείο της πόλης Αμάσρα, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 41 ανθρώπους.

Η δικαιολογία της «κακιάς στιγμής» ή το επικοινωνιακό μπάλωμα του «ανθρώπινου λάθους» δείχνουν πλέον πολύ λίγα, πολύ πρόχειρα για να εξηγήσουν τη δραματική εξέλιξη.

Στην από δω πλευρά του Αιγαίου, μόνο φέτος (σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος και γραμματέα Υγιεινής και Ασφάλειας της ΓΣΕΕ, Ανδρέα Στοϊμενίδη), 51 εργαζόμενοι έχουν χάσει τη ζωή τους μέσα σε 9 μήνες, όταν ολόκληρο το 2020 οι νεκροί εργαζόμενοι ήταν 38.

Στην από κει πλευρά του Αιγαίου, μόνο ο Αλλάχ ξέρει…

Όχι ότι οι 38 νεκροί σε χώρους εργασίας ήταν μικρός αριθμός, αλλά με τον πλέον επώδυνο τρόπο αποδεικνύεται ότι το βαρέλι δεν έχει πλέον πάτο και η φράση: «Ασφάλεια στην εργασία» από κεκτημένο ή -έστω- αυτονόητος στόχος, έχει μετατραπεί σε άπιαστο όνειρο.

Η Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων Ελλάδας, καταγγέλλει ότι οι μεταλλειοκτήτες διαπράττουν εργοδοτικό έγκλημα, καθώς «στο κυνήγι της κερδοφορίας , ως πρώτιστο μέλημα έχουν πώς θα εξορύξουν με το ελάχιστο κόστος και το μέγιστο κέρδος, χωρίς να λογαριάζουν τις ζωές των εργαζομένων, αδιαφορώντας για τα μέτρα ασφάλειας στις στοές. Στον βωμό της κερδοφορίας τους, θυσιάζονται οι ζωές των εργατών καθημερινά».

Κι αυτό δεν ισχύει μόνο σε αυτόν τον κλάδο.

Πρόσφατος είναι ο θάνατος του εργαζόμενου που καταπλακώθηκε στο e-fresh και ο τραυματισμός τριών εργαζόμενων στα Jumbo Παγκρατίου. Για να μην αναφερθούμε στην ανοιχτή πληγή των ταχυδιανομέων.

Μάλιστα, στην Ιταλία, η εταιρεία της εφαρμογής ταχυμεταφορών Glovo, απέλυσε 26χρονο εργαζόμενο διανομέα, μετά τον θάνατό του σε τροχαίο εν ώρα εργασίας, επειδή δεν παρέδωσε την παραγγελία!

Προφανώς και σε αυτή την περίπτωση, ο εργοδότης επιθυμούσε να έχει το τελευταίο λόγο, ακόμα και μέσω του αυτοματοποιημένου συστήματος αξιολόγησης των εργαζομένων.

Την ίδια ώρα, στην χώρα μας, θύελλα αντιδράσεων εκ μέρους των συνδικάτων (ΓΣΕΕ, ΠΑΜΕ, ΕΚΑ και Ομοσπονδιών), έχουν προκαλέσει οι νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης, με τους συνδικαλιστές να καταγγέλλουν ότι «υποτιμούν την αξία της ανθρώπινης ζωής» και να προειδοποιούν πως «τα παιχνίδια με τις ανθρώπινες ζωές, θα οδηγήσουν σύντομα στην αναζήτηση ποινικών και αστικών ευθυνών».

Κι αυτό γιατί, όπως επισημαίνουν οι συνδικαλιστές:

• Το περασμένο καλοκαίρι με το άρθρο 88 του νόμου 4964/2022 που ψηφίστηκε στη Βουλή, ο Διαχειριστής του Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας δύναται να αναθέτει σε μη αδειοδοτημένο προσωπικό την εκτέλεση επιμέρους εργασιών αναγκαίων για την κατασκευή ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων.
• Αυτές τις ημέρες, στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής, συζητείται και πάλι ρύθμιση του υπουργείου Ανάπτυξης που δίνει τη δυνατότητα σε ανειδίκευτους και μη αδειοδοτημένους εργάτες να χειρίζονται ΚΛΑΡΚ δυνατότητας ανύψωσης έως 2,5 τόνων!

Μεγάλες και μικρές παρεμβάσεις, συνθέτουν το νοσηρό παζλ της φθηνής εργασίας και της διατίμησης της σωματικής ακεραιότητας, ακόμη και της ζωής των εργαζομένων.

Τα συνδικάτα, το έχουν παρουσιάσει:

• Η εργολαβοποίηση των εργαζομένων σε μεγάλες επιχειρήσεις (ΔΕΚΟ κλπ) και το σκλαβοπάζαρο της ενοικιαζόμενης εργασίας για χιλιάδες εργαζόμενους σε πολλούς κλάδους, έχει δημιουργήσει ένα καθεστώς απασχόλησης πολλαπλών ταχυτήτων.
• Η υποβάθμιση του ΣΕΠΕ και η αδρανοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών έχει προκαλέσει κύμα ασυδοσίας, το οποίο διογκώνεται καθημερινά.
• Η πολιτική νομιμοποίηση των αντεργατικών πολιτικών, έλαβε σάρκα και οστά μέσω του νόμου Χατζηδάκη ο οποίος στην πράξη κατήργησε το 8ωρο και ποινικοποίησε τις συλλογικές διεκδικήσεις.
• Η δημιουργία επικίνδυνων εργασιακών συνθηκών ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, έχει ως συνέπεια άδικους θανάτους, αλλά προκαλεί και χιλιάδες περιστατικά ψυχοσωματικών νοσημάτων λόγω του εντεινόμενου εργασιακού στρες.

Ένα από τα επικοινωνιακά σλόγκαν της κυβέρνησης ήταν ότι «επιχειρηματικότητα με τους εργαζόμενους στα κεραμίδια, δεν γίνεται».

Όπως αποδεικνύεται, όμως, υπό τις παρούσες συνθήκες, γίνεται ακόμη κι αν οι εργαζόμενοι πέφτουν από τα κεραμίδια.