Το άρθρο που δημοσίευσε στις 14 Νοέμβρη η Ουάσιγκτον Ποστ για τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μοιάζει περισσότερο με μία προειδοποίηση προς τους συμμάχους και εταίρους της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ παρά σαν «ευθεία βολή» κατά του Τούρκου ηγέτη. Ανακαλύπτει δε ξαφνικά αυτό που όλοι εμείς στην Ελλάδα και στην Κύπρο βιώνουμε εδώ και πολλά χρόνια: Τις τουρκικές κλιμακούμενες προκλήσεις που απέχουν λίγο από τον σοβαρό κίνδυνο μίας επικίνδυνης σύγκρουσης…
Ο τίτλος του άρθρου «Erdogan’s Ego Trip is Undermining NATO» προϊδεάζει άλλωστε για το περιεχόμενο καθώς, ούτε λίγο, ούτε πολύ αναδεικνύει τις τακτικές και τις επιδιώξεις του Τούρκου ηγέτη ως τέτοιες που αντιστρατεύονται ένα μέρος των ΝΑΤΟϊκων συμφερόντων.
Ο Andreas Kluth τονίζει ότι στη ΝΑΤΟϊκή συμμαχία δεν είναι καθόλου εύκολο να κρίνει εάν ο Τούρκος Πρόεδρος δρα σαν μέλος συμμαχίας ή για τον εαυτό του θεωρώντας πως συχνά κάνει τα πράγματα «πιο περίπλοκα δίχως να χρειάζεται». Σημειώνει πως μεταξύ των 30 μελών του ΝΑΤΟ «σχεδόν όλοι» συμφωνούν πως η Ρωσία επί Προέδρου Πούτιν «είναι ο κύριος αντίπαλος της συμμαχίας» για να διευκρινίσει στη συνέχεια πως η λέξη «σχεδόν» αφορά όχι μόνον την Τουρκία αλλά και την Ουγγαρία που επί πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν «αρνείται να ευθυγραμμιστεί με την Δύση και την Ουκρανία κατά της Μόσχας». Τονίζει πως το ίδιο πράττει με έναν ανάλογο τρόπο και ο Ερντογάν «που συχνά είναι φίλος και εχθρός με τον Πούτιν». Αναφέρει πως αυτή η τακτική ενίοτε φέρνει κάποια καλά αποτελέσματα όπως η συμφωνία για τις εξαγωγές ουκρανικών σιτηρών και άλλες προκαλεί αντιδράσεις. Μεταξύ Τουρκίας και Ουγγαρίας ο αρθρογράφος ξεχωρίζει ξεκάθαρα την περίπτωση της Άγκυρας που επί Ερντογάν «αναδεικνύεται σε κύριο πρόβλημα» επειδή μεταξύ άλλων «εκβιάζει τους Σουηδούς προκειμένου να υιοθετήσουν την δική του πολιτική στη Μέση Ανατολή». Και συνεχίζει: «Για τον Ερντογάν όλες οι οργανώσεις των Κούρδων είτε έχουν την έδρα τους στην Τουρκία, είτε στη Συρία ή οπουδήποτε αλλού είναι τρομοκρατικές που πρέπει να καταπολεμηθούν και να απαγορευτούν». Και αυτό το θέλει να το κάνουν «και άλλες χώρες κυρίως η Σουηδία».
Στη συνέχεια ωστόσο αφιερώνει μεγάλο μέρος του άρθρου στο Αιγαίο και στις τουρκικές προκλήσεις σημειώνοντας πως εκεί ο Ερντογάν είναι ξεκάθαρα «εκτός ΝΑΤΟΪκής γραμμής».
«Οι χειρότερες εντάσεις στο ΝΑΤΟ εδώ και δεκαετίες είναι μεταξύ των δύο κατ’ όνομα συμμάχων, της Τουρκίας και της Ελλάδας που πραγματικά αντιμετωπίζουν η μία την άλλη ως εχθρούς. Αφότου έγινε ο διαμελισμός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι δύο χώρες έχουν αντιπαραθέσεις για τα νησιά στη Μεσόγειο, για τα δικαιώματα γεωτρήσεων στην υφαλοκρηπίδα κ.α.» αναφέρει ο αρθρογράφος.
Σύντομα βέβαια φθάνει να καταλήξει αναπόφευκτα πως «με τέτοιους συμμάχους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς; Ο Τούρκος πρόεδρος απειλεί ανοιχτά ότι θα μπει νύχτα στην Ελλάδα… Ναι, καλά το διαβάσατε. Ο Ερντογάν απειλεί με πόλεμο ένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ».
