«Οργή και θυμό» εκφράζει η αδελφή του 23χρονου Ιάσονα Λαλαούνη, ο οποίος έχασε τη ζωή του στo τροχαίο έγκλημα με υπαίτιο τον οδηγό του υπηρεσιακού αυτοκινήτου της Ντόρας Μπακογιάννη έξω από τη Βουλή. Η Κατερίνα Λαλαούνη 20 μήνες μετά ζητά το αυτονόητο, να αποδοθεί Δικαιοσύνη στην επικείμενη δίκη της υπόθεσης την ερχόμενη Δευτέρα, στο Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών.
Η αδελφή του θύματος έστειλε μια συγκινητική επιστολή στην ιστοσελίδα rosa.gr, με την οποία εκφράζει την έκπληξη της οικογένειας για την ποινή μόλις τριών μηνών με απόλυση άνευ μετάθεσης στον κατηγορούμενο από το Πειθαρχικό Δικαστήριο, η οποία αφήνει το δικαίωμα της εφέσεως το οποίο άσκησε.
«Αναρωτιέμαι αλλά και ταυτόχρονα αρνούμαι να δεχτώ ότι η απόφαση αυτή βασίστηκε σε προσωπικούς ισχυρισμούς και αμφιλεγόμενα στοιχεία όπως ότι ο οδηγός και ο συνοδηγός πήγαν να βοηθήσουν τον αδερφό μου μετά το ατύχημα, καθώς και το εάν επιτρέπεται η στροφή αριστερά στο σημείο που έγινε το ατύχημα. Ή ακόμη για το πως κρίνει ένας οδηγός το πότε να στρίψει και μάλιστα σε ένα σημείο που απαγορεύεται η στροφή» αναφέρει η επιστολή, ενώ παράλληλα αφήνει σαφείς αιχμές για τις ισχύουσες ποινές για θανάτους από τροχαία δυστυχήματα σύμφωνα με το νομοθετικό πλαίσιο. «Οι ποινές να μην είναι μικρές και με αναστολή ή να καθυστερεί η απόδοση δικαιοσύνης τόσο που να μην εκδικάζεται ποτέ! Να μην αντιμετωπίζεται σαν υπόθεση ρουτίνας ή οι υπαίτιοι πάντα να κυκλοφορούν ελεύθεροι λέει συγκεκριμένα και απευθύνει έκκληση να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη και να μη χαθούν άλλες ανθρώπινες ζωές». Η «ζωή πρέπει να αξίζει όσο της αναλογεί» καταλήγει.
Η οικογένεια του θύματος είχε δωρίσει τα όργανά του, δίνοντας ευκαιρία στη ζωή σε έξι ασθενείς.
Ολόκληρη η επιστολή της Κατερίνας Λαλαούνη:
Γεια σας,
Ονομάζομαι Κατερίνα Λαλαούνη και είμαι η αδερφή του Ιάσονα Λαλαούνη που έχασε τη ζωή του έξω από την Βουλή στις 12 Μαρτίου 2021.
Σε λίγες ημέρες και συγκεκριμένα την Δευτέρα στις 21/11/2022,εκδικαζεται η υπόθεση του αδερφού μου στο Ποινικό Δικαστήριο συγκεκριμένα στο Α ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΠΛΗΜ/ΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Κτίριο 9, Αίθουσα 4 , όμως προηγήθηκε το Πειθαρχικό Δικαστήριο όπου προς έκπληξη δίκη μου και των οικείων μου ο κατηγορούμενος δέχθηκε την ποινή των μόλις 3 μηνών αργίας με απόλυση άνευ μεταθέσεως και μάλιστα αφήνοντας του το δικαίωμα της εφέσεως ,το οποίο άσκησε κιόλας.
Οργή και θυμός τα κυρίαρχα συναισθήματα για την όλη έκβαση! Απορία επίσης για τη συνέχεια της εκδίκασης αν αναλογιστεί κανείς ότι το νομοθετικό μας πλαίσιο ορίζει ότι ο θάνατος ενός ανθρώπου σε περίπτωση τροχαίου θεωρείται πλημμέλημα.
Αναρωτιέμαι αλλά και ταυτόχρονα αρνούμαι να δεχτώ ότι η απόφαση αυτή βασίστηκε σε προσωπικούς ισχυρισμούς και αμφιλεγόμενα στοιχεία όπως ότι ο οδηγός και ο συνοδηγός πήγαν να βοηθήσουν τον αδερφό μου μετά το ατύχημα, καθώς και το εάν επιτρέπεται η στροφή αριστερά στο σημείο που έγινε το ατύχημα. Ή ακόμη για το πως κρίνει ένας οδηγός το πότε να στρίψει και μάλιστα σε ένα σημείο που απαγορεύεται η στροφή!
Ακολουθώντας τις πινακίδες σήμανσης της οδικής κυκλοφορίας και τον ΚΟΚ ή τις κόρνες και χειρονομίες -προτροπές άλλων οδηγών; Για όλα αυτά υπάρχουν οι απαντήσεις στα βίντεο των γύρω καμερών!
Όλα αυτά τα λέμε όχι γιατί θα μπορέσουμε τελικά να αλλάξουμε κάτι αλλά για τον επόμενο οδηγό που θα βρεθεί έρμαιο λανθασμένων αποφάσεων γιατί δυστυχώς δεν άλλαξε τίποτα ως τώρα στο αν κάποιος λόγω ιδιότητας μπορεί να στρίψει στο ίδιο σημείο και για να μην ξαναδοθεί μια παιδαριώδης ποινή των 3 μηνών αργίας με απόλυση άνευ μεταθέσεως για το επόμενο θύμα.
Μήπως θα έπρεπε να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο γύρω από τα τροχαία και οι ποινές αναλόγως των αποτελεσματων;3 μήνες αργία με απόλυση και μάλιστα χωρίς συγγνώμη για εμάς ως τώρα!
Ελπίζουμε και πιστεύουμε στα ελληνικά δικαστήρια και τη Δευτέρα 21 Νοεμβρίου θα αποδοθεί δικαιοσύνη για το θάνατο ενός ανθρώπου που βρήκε ένα ακινητοποιημένο εμπόδιο στο δρόμο του και ίσως να έχει ήδη κατηγορηθεί από κάποιους ότι έφταιγε κιόλας για το ότι πέθανε ,για το ότι βρέθηκε εκεί ,για το εάν δεν έγινε Σούπερμαν να πηδήξει πάνω από το σταματημένο όχημα να σωθεί.
Σας παρακαλώ όλους εκεί έξω να κάνουμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη και να μη χαθούν άλλες ανθρώπινες ζωές! Οι ποινές να μην είναι μικρές και με αναστολή ή να καθυστερεί η απόδοση δικαιοσύνης τόσο που να μην εκδικάζεται ποτέ! Να μην αντιμετωπίζεται σαν υπόθεση ρουτίνας ή οι υπαίτιοι πάντα να κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Η Ζωή πρέπει να αξίζει όσο της Αναλογεί!
